به گزارش مشرق، از همان نخستین روزهای پس از فروپاشی شوروی و انحلال پیمان ورشو، ضرورت ابقای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) که در سال ۱۹۴۹ و به منظور ایجاد سپر دفاعی در برابر اتحاد جماهیر شوروی از سوی آمریکا و کشورهای متحد اروپایی آن کشور تشکیل شد، مورد بحث محافل سیاسی-نظامی و آکادمیک قرار گرفت. انتظار همگان این بود که با از میان رفتن دلایل وجودی ناتو به فعالیت این سازمان نظامی نیز خاتمه داده شود، اما تحولات بعدی در دهه ۱۹۹۰، به ویژه درگیری‌های بالکان موجب شد که نه تنها این پیمان کماکان به حیات خود ادامه دهد، بلکه در سال ۱۹۹۹ با الحاق سه کشور چک، مجارستان و لهستان گسترش نیز پیدا کند و متعاقب آن در یک حرکت دیگر در خصوص گسترش به سمت شرق در سال ۲۰۰۴ هفت کشور بلغارستان، استونی، لتونی، لیتوانی، رومانی، اسلواکی و اسلونی را به عضویت خود بپذیرد.
گسترش ناتو به سمت شرق و ارائه تعریف جدیدی از وظایف و برنامه‌های این پیمان واکنش شدید روسیه را برانگیخت، اما وقوع حوادث ۱۱ سپتامبر و همسویی روسیه با آمریکا در مبارزه با تروریسم بین‌الملل، روسیه را به همکاری با پیمان ناتو در چارچوب «شورای روسیه و ناتو» سوق داد. به این ترتیب، فعالیت‌های ناتو در حوزه کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز تسهیل شد. تحول مهمتر در این رابطه، گسترش فعالیت‌های ناتو در افغانستان و پذیرش فرماندهی نیروهای سازمان ملل متحد «ایساف» در سال ۲۰۰۳ در آن کشور بود. در واقع، این اقدام نخستین فعالیت ناتو در منطقه‌ای خارج از حوزه سنتی این پیمان در اروپا به شمار می‌رفت.
متعاقب بحران اوکراین روابط روسیه و ناتو رو به تیرگی گذاشت و میزان همکاری های دو طرف در قالب شورای روسیه و ناتو متوقف شد. تا اینکه در روزهای گذشته شاهد مقام ارشد ناتو از از سرگیری نشست های ناتو و روسیه در هفته های آتی خبر داد و همچنین برخی مقامات غربی از بازبینی کشورهای عضو گروه ۷ برای بازگشت مجدد روسیه به گروه ۷ خبر داد.
در همین رابطه گفتگویی داشته ایم با «عثمان فاروق لوغ اوغلو» معاون حزب جمهوری خلق ترکیه و نماینده سابق این کشور در آمریکا صورت گرفته است.
وی در خصوص علت اظهارات اخیر برخی مقامات ناتو و کشورهای غربی که برای گفتگو با روسیه ابراز تمایل کرده اند، گفت: اینکه شاهد گرم شدن عمومی رفتار ناتو و اروپا در قبال روسیه هستیم به این دلیل است که ناتو و اروپا به این نتیجه رسیده اند که حفظ روسیه به عنوان یک شریک بهتر از این است که با آن به عنوان یک دشمن رفتار کنند.
لوغ اوغلو همچنین درباره زمینه هایی که روسیه و ناتو می توانند با همدیگر همکاری کنند، افزود: تغییرات اخیر عمدتا ناشی از احساس نیاز اروپا و ناتو به همکاری روسیه در زمینه های مبارزه با داعش، پایان دادن به درگیری ها در سوریه، تضمین امنیت جریان گاز و ریشه کن کردن تنش ها است.
این عضو حزب مخالف جمهوری خلق درباره تاثیرات بهبود روابط ناتو و روسیه بر ترکیه و مزایای آن برای طرف ها گفت: «پوتین» بازیگر و سیاستمدار باهوشی است. همکاری دو طرف در مجموع هم به نفع روسیه است و هم به نفع غرب و هم دیگران. عادی سازی روابط بین ناتو روسیه اثرات مثبتی بر روابط روسیه و ترکیه نیز خواهد گذاشت. تماس هایی هم بین مقامات روسیه و ترکیه با هدف ترمیم روابط صورت گرفته است. ترکیه و روسیه به یکدیگر نیاز دارند.
لوغ اوغلو درباره اینکه آیا اساسا ماموریت تعریف شده ناتو برای مبارزه با تروریسم و ریشه کن کردن بحران مهاجران که عمدتا ریشه در مشکلات فرهنگی دارند، سازگار است یا خیر تصریح کرد: مبارزه با تروریسم کاری است که نیازمند قابلیت ها و ظرفیت های تمامی سازمان ها و موسسات است لذا با اینکه ناتو برای مقابله با تروریسم طراحی و ایجاد نشده است اما باید توانمندی ها نظامی و اطلاعاتی این سازمان بطور موثری برای جلوگیری از گسترش تروریسم و مقابله با حملات تروریستی مورد بهره برداری قرار گیرد.
