به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، روند تولد نشريات زرد بر اساس مقالهاي از دكتر يونس شكرخواه كه به تشريح روند شكلگيري روزنامهنگاري زرد پرداخته است، با نشريات شهر نيويورک در دهه 1890 آغاز شد و شايد بتوان گفت اصليترين نشريهاي که بنيان روزنامهنگاري زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتواي آن پايهريزي کرد، نيويورک سان (New York Sun) بود.
اين نشريه در سال 1883 متولد شد و نشريهاي بود با قيمت «يک پني» و درواقع ارزان بودنش سبب فروش زياد آن شد. از سوي ديگر نيويورک سان بنيانگذار دورهاي از نشريات است که در غرب به آنها نشريات يک پني (penny press) گفته ميشود.
نشريات يک پني هم تقريباً مانند روزنامهنگاري زرد به ميدان وارد شدند و تيترهاي بسيار درشتي داشتند و اين تيترهاي درشت به اين دليل استفاده ميشد که شايد در آن مقطع فکر ميکردند حتي يک پني هم براي خريد نشريات زياد است، بنابراين آنها را روي ديوارهاي شهر نصب ميکردند تا رهگذران بتوانند تيترها را راحت بخوانند و يا حتي اگر دليجاني از خيابان ميگذشت، سرنشينان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشريات يک پني درواقع روزنامههايي کاملاً مردمي بودند که خبر را براي مردم توليد ميکردند. اما در قرن نوزدهم چرخشي در اين پديده به وجود ميآيد و روزنامهنگاري از توليد خبر براي مردم به سمت توليد خبر براي بازار کشانده ميشود.
دوران بعد از نشريه سان:
در سال 1896 ژوزف پوليترز (1847-1991) معروف، نشريهاي را منتشر ميکرد به نام New York World که با هر شيوهاي تلاش ميکرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تيتراژش را افزايش دهد و طبعاً در اين ابزارها خشونت و سکس حرف اول را ميزد.
در همين دوران ويليام راندولف هرست (1863-1951) هم نشريهاي را منتشر ميکرد به نام نيويورک مورنينگ ژورنال. اين نشريه با نشريه پوليترز به رقابت پرداخت و جنگ اين دو نشريه بر سر تيتراژ آغاز شد.
اما چرا روزنامهنگاري زرد؟
به دليل اين که ابتدا پوليترز در نشريه خودش يک شخصيت کارتوني خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) ميگفتند. پس از ظهور اين شخصيت در نشريه پوليترز، هرست هم بلافاصله به يک کاريکاتوريست سفارش يک شخصيت مشابه را داد و درواقع به اين ترتيب بود که پديده بچه زرد متولد و مظهر درگيري اين دو روزنامه وسپس نماد روزنامهنگاري جنجالي شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضميمههاي رنگي و عکسهاي بزرگ و تيترهاي درشت ابزار اين مبارزه شد و آرامآرام Yellow Kid سمبل يک نوع روزنامهنگاري شد که به روزنامهنگاري زرد شهرت يافت.