به گزارش مشرق، بررسی روندی که این تیم چه در مسیر قهرمانی و چه در مسیر سقوطش در سال‌های اخیر داشته، نشان می‌دهد این تیم امسال هم روزهای حساس و سرنوشت‌سازی را در پیش دارد. روزهایی که اگر در آن تصمیمات دقیق و صحیحی گرفته نشود، می‌تواند منجر به یک سقوط دیگر برای این تیم محبوب شود.

در شروع این مطلب توجه شما را به جدول زیر جلب می‌کنیم. جدولی که از دو روند متفاوت طی شده در سال‌های حضور این تیم در لیگ برتر و  البته کمی پیش از آن تهیه شده؛ از سال‌های حضور وینکو بگوویچ در فوتبال تا امروز که اسکوچیچ هدایت این باشگاه را برعهده دارد.  با مقایسه هر دو روند در دو جدول نکات مشترک زیادی را می‌توان از میان آنها به دست آورد. 

 فولاد در حدفاصل سال‌های ۷۷ تا ۸۲ با وینگو بگوویچ در مسیر بسترسازی برای آغاز یک حرکت عظیم روبه جلو در این باشگاه تا رسیدن به قهرمانی بود. سال‌هایی که بازیکنان جوان زیادی در این باشگاه یکی‌یکی به فوتبال ایران معرفی شدند و این تیم را تا قهرمانی در لیگ برتر هم پیش بردند. بداوی، کعبی، میرزاپور, کاملی‌مفرد، شریفی‌نسب و مبعلی، نسلی از بازیکنانی بودند که دو فصل بعد از رفتن بگوویچ شالوده و ستون اصلی تیم قهرمان فولاد در لیگ چهارم را تشکیل دادند. قهرمانی که بی‌برنامه و اتفاقی به دست نیامد و حاصل آغاز یک روند صحیح در این باشگاه بود. 

پس از قهرمانی فولاد، تصویب قانون کاهش بودجه باشگاه‌های صنعتی که به نظر می‌رسد تنها در این باشگاه اجرا شد، کاهش چشمگیر مبلغ قراردادها را به دنبال داشت و نسل طلایی قهرمان فولاد را از هم پاشاند. بازیکنان این تیم یکی‌یکی راهی تیم‌های دیگر شدند و این اتفاق باعث شد فولاد تنها یک سال پس از قهرمانی، هشتم شود و سال بعدش به لیگ یک سقوط کند. 

حالا نگاهی به قهرمانی دوم این تیم در لیگ برتر و روندِ طی شده در مسیر کسب این عنوان می‌اندازیم. مجید جلالی در حدفاصل سال‌های ۸۷-۹۱ روی نیمکت فولاد نشست و کاری شبیه به کار بگوویچ در این باشگاه را انجام داد. بختیار رحمانی، آرش افشین، مهردادجماعتی، سروش رفیعی، علیرضا سلیمی، ساسان انصاری، یوسف وکیا، امید خالدی، ایوب والی و احمد عبدالله‌زاده از جمله بازیکنانی بودند که در این سال‌ها به بدنه باشگاه فولاد اضافه شدند. سال‌هایی که می توان از آن به عنوان سال‌های غرامتِ تجربه دار شدنِ بازیکنان و آماده شدن آنها برای قهرمانی آنها نام برد. سال‌هایی که اگرچه با رتبه قابل توجهی در جدول همراه نبود اما زمان نشان داد زمینه‌ساز قهرمانی این تیم در سال‌های بعد بوده است. 

سال ۹۲-۹۳ یعنی دو سال بعد از رفتن جلالی، حسین فرکی فولاد را قهرمان لیگ برتر کرد، قهرمانی با تکیه بر بازیکنان جوان اما با تجربه‌ای که دیگر به ستون این تیم تبدیل شده بودند. الگویی بسیار شبیه به قهرمانی اول این تیم که دو سال بعد از رفتن وینگو و کار چهارساله او  در این باشگاه توسط هم‌وطنش، ملادن فرانچیچ به دست آمد این بار با کار چهارساله جلالی و قهرمانی فرکی تکرار شد.

پس از جدایی فرکی اما درست مثل دوران بعد از اولین قهرمانی، یک بار دیگر نسل طلایی فولاد در آستانه فروپاشی قرار گرفت اما این‌بار قانون کاهش بودجه باعث و بانی این اتفاق نبود؛ بلکه کارت‌های معافیت جعلی منجر به جدایی اجباری بازیکنان اصلی فولاد یکی پس ازدیگری شد. این روزها این تیم با "دراگان اسکوچیچ" در قعر جدول لیگ برتر روزهایی شبیه به روزهای سقوط فصل ۸۵-۸۶ را طی می‌کند. لحظات حیاتی که اگر تصمیمات سرنوشت‌ساز و صحیح در آن گرفته نشود، می‌تواند در پایان فصل منجر به سقوط این تیم محبوب شود.