به گزارش مشرق، «چمر» مراسمي است که در نواحي زاگرس‌نشين با سوزي حماسي برگزار مي‌شود و در آن، مردم حلقه‌زنان در سوگ عزيزي از دست رفته در پاسخ به يک حماسه‌سرا، از ويژگي‌هايش مي‌سرايند و از حماسه‌هايش ميگويند.
در سالروز رحلت حضرت امام خميني (ره)، در جاي‌جاي استان ايلام شاهد برگزاري اين آيين حماسي توأم با سوزي عاشقانه در غم رهبري فقيد هستيم. حلقه‌هاي چمر مردم اين ديار يادآور حضور مردمي است که سال 1368، بالگرد حامل امام را آنچنان محاصره کردند که قادر به پرواز نبود و امروز همان مردم، عاشقانه با زبان کردي و لحن حماسي از پير جماران ميگويند و از کسي مي‌سرايند که قافله‌ي دل‌هاي مردم هميشه همراه اوست.
يك مردم‌شناس ايلامي در گفت‌وگو با ايسنا، اظهار كرد: پديده‌هاي تاريخي در طول زمان شکل گرفته و تکامل يافته‌اند.
سعدالله عزتي گفت: وجه تسميه‌ي چمر، چنبر به معني دايره است که بر شيوه‌ي اجراي آن به‌شكل حلقه‌يي دلالت دارد. در ايران باستان نيز مراسمي شبيه چمر وجود داشته كه با گذشت زمان دگرگون شده است.
اين مدرس دانشگاه‌هاي ايلام ادامه داد: شرکت‌کنندگان در اين مراسم و بازيگران اين نقش، بيشتر مردان ميان‌سال هستند و زنان در اطراف اين حلقه‌ي حماسه‌سرا حضور دارند.
اين مردم‌شناس معتقد است: مضامين اين آيين سنتي با گذشت زمان و با توجه به ارزش‌هاي مورد توجه در هر مقطع زماني تغيير کرده‌اند. مثلا در دوران گذشته و پيش از انقلاب اسلامي، معيار برگزاري چمر براي افراد، داشتن مال زياد، مردمداري و مهمان‌نوازي بود؛ اما با پيروزي انقلاب اسلامي علاوه بر مفاهيم گذشته، مفاهيم جديدي به مضمون چمر وارد شد.
وي اين مفاهيم را شامل فرهنگ شهادت و ايثار در راه دين و خاک دانست و افزود: اوج اين مراسم پس از شهدا، براي امام خميني (ره) است و هر سال، مردم ولايتمدار ايلام آن را برگزار مي‌کنند. جايگاه بلند اين رهبر فقيد در اين مراسم والاست و تمام حماسه‌سرايان اين مراسم، جايگاه ويژه‌اي را براي ايشان قائل‌اند.
شيرزاد نوروزي ـ از شاعران و حماسه‌سرايان اين مراسم آييني ـ نيز گفت: در دوره‌ي طاغوت معمولا اين مراسم براي بزرگان منطقه که عموما اربابان بودند، برگزار مي‌شد؛ اما مي‌توان گفت كه با رحلت امام خميني (ره) اين ضايعه‌ي بزرگ، مراسم چمر را تحت‌الشعاع قرار داد و هر سال شاهد برگزاري اين آيين بين ايلات و طوايف مختلف هستيم.
سعدالله عزتي گفت: وجه تسميه‌ي چمر، چنبر به معني دايره است که بر شيوه‌ي اجراي آن به‌شكل حلقه‌يي دلالت دارد. در ايران باستان نيز مراسمي شبيه چمر وجود داشته كه با گذشت زمان دگرگون شده است.
