به گزارش مشرق ،مهرانگيز کار که سالهاست در آمريکا به سر مي برد، در مصاحبه با راديو فردا گفت: من همه زندگي با ايشان نبودم. ايشان ازدواج ديگري هم داشتند. ولي از نظر سياسي، اگر بخواهيد بدانيد، بخشي از زندگي سيامک خيلي حمايت از سياست هاي شاه بوده، قبل از اين که از اين مقطع دور شود. بعد از 28مرداد آن چه در زندگي سيامک اتفاق افتاده از نظر سياسي، آدم در او يک اغتشاش مي بيند. از اين اغتشاش براي اين که بتواند خودش را نجات دهد، ديگر کاملا وارد زندگي فرهنگي شده و تبديل شده به شخصي که خواسته سينماي پيشرفته جهان را از طريق مطبوعات يا ايجاد سينه کلوب بشناساند.
به نوشته کيهان ، اين سلطنت طلب فراري افزود: اما مهم ترين حرکت سياسي سيامک بعد از سال ها که از سياست به صورت کلي دوري کرده بوده، از دوم خرداد 1376 شروع مي شود. سيامک جذب جريان اصلاحات شد. از آن به بعد به سيامک نمي شود ابدا (انگ) سلطنت طلب را چسباند. سيامک از آن به بعد عاشق بحث جامعه مدني و مخصوصا مطبوعات اصلاح طلب بود و خودش را به در و ديوار مي زد که بتواند اين مطبوعات را مخصوصا به ايرانيان خارج از کشور که آن موقع اينترنت نبود معرفي کند. بنابراين در اينجا ما دوباره يک سيامکي را مي بينيم که در کنار بسياري از آقايان و خانم هايي قرار مي گيرد که اين ها انقلابي بودند و حالا اصلاح طلب شده اند.
مهرانگيز کار با تاکيد بر اينکه «سيامک پورزند» با سيامک زند که به مخالفت با دربار پهلوي برخاست هيچ نسبتي ندارد»، به ماجراي بازگشت پورزند به ايران در دوره اصلاح طلبان اشاره کرد و گفت: او بعد از ماجراي کنفرانس برلين زير ذره بين رفت و من پيش بيني محاکمه او را مي کردم. بنابراين خواهش کردم از سوئد به ايران نرود. اما او به حمايت اصلاح طلبان خيلي دل بست و حرف را نشنيد و متاسفانه برگشت... او عاشق مطبوعات رنگارنگ اصلاح طلبان بود.
يادآور مي شود پورزند يکي از عناصر راه اندازي کننده و پشت پرده مطبوعات زنجيره اي بود که به لحاظ مالي ارتباطاتي نيز با سلطنت طلبان خارج کشور بر قرار کرده بود. او همچنين در سازمان فرهنگي هنري شهرداري و برخي حوزه هاي فرهنگي-سينمايي به عنوان دلال و مهره چين عمل مي کرد.