به گزارش مشرق، عصر ايران نوشت: براي بسياري از اهالي ورزشي و غير ورزشي بسيار عجيب بود که عادل فردوسي پور مدت زيادي از زمان برنامه خود را به احقاق حق يک شهروند ايراني از دولت اختصاص دهد.شايان ذکر است که اين شهروند مذکور همان علي دايي بازيکن پر آوازه سالهاي دور ايران و همچنين سرمربي سابق تيم ملي ايران و سرمربي فعلي پرسپوليس است.
با علم به اينکه دايي را نمي شود صرفاً يک شهروند عام تلقي کرد، ولي بايد پذيرفت که تلويزيون ملي يک کشور که با خرج و هزينه مردم اداره مي شود نبايد اين چنين در خدمت عده اي قرار بگيرد.
با اين حرکت فردوسي پور در 90، اگر بر فرض مثال هر شهروند ايراني با دولت مشکلات مالي داشته باشد، بي شک حق اين را خواهد داشت که بيايد و طلب اين را کند که وقت تلويزيون را بگيرد تا از حق خود دفاع کند.
حال تصور کنيد که با اين شرايطي که مردم ايران دارند، چه خواهد شد! بله، تلويزيون مکاني مي شود براي حق گيري مردم، آن هم از صبح تا شب!
حالا اگر بخواهيم از اين مساله نيز بگذريم، مساله اي که بسيار آزار دهنده است اين است که با وجود اينکه هستند مردماني که نان شب براي خوردن ندارند، آقايان با دلي خوش و از روي شکم سيري به فکر گرفتن طلب ميليوني خود هستند و ...
نمي خواهيم علي دايي را متهم کنيم، ابداً اين فکر را نکنيد. اما چيزهايي که در جامعه مشاهده مي کنيم ما را بر آن داشته که از سيستمي اين چنيني انتقاد کنيم و دلمان خون شود از اينکه 800000000 براي يک نفر پولي نيست و براي شخصي ديگر در همين مملکت يک رويا است.
هستند کساني که هنوز نمي توانند صفرهاي هشتصد ميليون را به درستي بخوانند و اين آقايان...
در برنامه نودي که با حضور علي دايي پخش شد، بحث هايي مطرح شد که مرورش خالي از لطف نيست.
سرمربي سابق تيم ملي فوتبال کشورمان صحبت هايش را با پاسخي عجيب و تأمل برانگيز به اظهارات اخير مايلي کهن در خصوص تحميل هزينه به بيت المال شروع کرد و گفت:«من هيچ وقت نخواستم در برنامه اي حاضر شوم و در مورد خودم صحبت کنم چرا که داشته هايم را مديون مردم مي دانم و هنوز هم وقتي که من را در خيابان مي بينند به گونه اي دعايم مي کنند که مو به تنم سيخ مي شود.
با اين حال اما در مورد صحبت هايي که به نسبت داده شده بايد بگويم من اصلا به فکر بيت المال نيستم و تا به امروز هم نه تنها از بيت المال برداشت نکردم که به آن اضافه کردم و در اين زمينه هم گواه دارم از مدرسه اي با مساحت هزار و چهارصد متر که توسط من و با پول شخصي خودم در اردبيل تأسيس شده، تا حالا چه کسي در فوتبال چنين کارهايي کرده است.»
دايي سپس مدارکي که با کمک وکلايش تهيه کرده بود را از پوشه خارج کرد و به ايراد سخن در مورد اصل قرارداد و متمم هاي اين قرارداد پرداخت. سرمربي سابق تيم ملي با نشان دادن اصل قرارداد و مبلغ آن که ششصد ميليون تومان براي يکسال بود گفت:«اين پول بايد در چند قسط به من داده مي شد ضمن اينکه سيصد ميليون تومان را بايد پيش از شروع تمرينات تيم ملي مي گرفتم که چنين اتفاقي نيفتاد ومن چندماهخ بعد پول را گرفتم. توافق قرارداد سال بعد ما هم به صورت شفاهي به تصويب رسيده بود که قرار شد با همان ششصد تومان به کارم ادامه بدهم که آن اتفاقات افتاد.»
مهمترين مواضعي که سرمربي سابق تيم ملي بر روي آنها اصرار داشت -و به گفته خودش ريشه شکايت از اين مسئله سرچشمه گرفته است- مربوط مي شد به ادعاي فدراسيون فوتبال در خصوص مبلغ ماليات کسر شده از قرارداد وي، او گفت:«پيش از امضاي قرارداد در صحبتي که با کفاشيان کردم قرار شد مبلغ ماليات را فدراسيون فوتبال بپردازد.
اين از زمان صفايي فراهاني، دکتر دادگان و کفاشيان رسم بوده که فدراسيون ماليات سرمربي تيم ملي را مي‌دهد. اگر من دروغ مي‌گويم بيايند و بگويند که دايي دروغ مي‌گويد. من سر تمرينات بودم که ابراهيمي سرپرست تيم ملي قرارداد را آورد و من امضا کردم. سه، چهار ماه بعد يک نسخه از قرارداد را برايم آورد.
پس از آن يک متن را با عنوان "متمم قرارداد 87/11/23" آوردند که من امضا کردم اما کفاشيان آن را امضا نکرد و اين قرارداد را به من برنگرداندند. سپس بر خلاف قوانين متن ديگري با عنوان "متمم قرارداد 88/1/1" به امضاي کفاشيان رسيد. در حالي که بر اساس قانون کارفرما نبايد ابتدا قرارداد را امضا کند. من تاکيدم اين است که اگر خلافي صورت گرفته به من مربوط نيست.»
علي دايي در اين باره نيز مي گويد:«فدراسيون مبلغ 230 ميليون تومان را بابت ماليات قرارداد براي خودش نگه داشته و اين در صورتي است که قانون اجازه کسر پنج درصد از مبلغ قرارداد را براي ماليات داده و اينطور که آقايان گفتند پس بايد قرارداد من چهار ميليارد و ششصد ميليون تومان بوده باشد که چنين رقمي از آن بعنوان ماليات کسر شده. در حاليکه مجموع ماليات من در همه مشاغلم به عنوان مودي نمونه مبلغ 166 ميليون تومان است و شواهد موجود با گفته آقايان فاصله زيادي دارد. اصلا ريشه شکايت من هم در همين زمينه بود و اگر مسئله بيخ پيدا نمي کرد که به اينجا نمي رسيديم.»
پس از اتمام صحبتهاي دايي در خصوص رأي کميته انضباطي و کميته استيناف، عادل فردوسي پور مجري برنامه نود که از ديدن چنين مناظره اي به وجد آمده بود به نقد صحبت هاي دايي پرداخت و اظهار داشت:«همين مثالهايي که شما مي زنيد، فرانک ريکارد و پيگريني و خيلي هاي ديگر وقتي قطع همکاري کردند و به باشگاه ديگري رفتند، حق و حقوق شان هم قطع شد. حالا شما فکر مي کنيد که بايد براي مدت زماني هم که در تيم ملي به هيچ شکل فعاليت نداشتيد، پول دريافت کنيد؟» پس از اين موضوع بود که دايي هم به دفاع از خودش پرداخت و گفت:«پول اصلا برايم اهميتي ندارد و مهم تر از همه اين است که بتوانم ثابت کنم که حق با من است. من هيچوقت از اين پولها تو زندگي ام نبرده ام...»
دايي همچنين خطاب به مسئولان فدراسيون آنها را قسم داد که اگر دست روي قرآن بگذارند و بگويند که براي سال دوم و سوم توافق مالي نشده او حتي از آبدارچي فدراسيون هم عذرخواهي مي کند!»
نمي خواهيم از علي دايي انتقاد کنيم، نه اينکه بترسيم و اين حرفا؛ بلکه نمي خواهيم اين شبهه به وجود بيايد که داريم علي دايي را نقد مي کنيم.
بلکه ما داريم اشخاصي را نقد مي کنيم که به راحتي پول هاي هنگفت را به جيب اين ستارگان( آه بلند نويسنده!) مي ريزند و جزئي از حقشان مي کنند.
حرف و سخن بسيار است، ولي ترجيح مي دهيم که با درد خود کنار بياييم و صحبت را کوتاه کنيم و قضاوت را به خواننده فهيم بسپاريم.
