به گزارش مشرق، این غیرممکن است که بفهمیم رای دهندگان آمریکایی چه کسی را به عنوان رئیس جمهور آینده انتخاب می کنند. اما قطعاً این انتخاب دارای تبعات خوب و بد برای کل جهان است. این مسئله نشان دهنده ادامه واقعیت قدرت آمریکایی است. همچنین نشان دهنده این است که به طور حتم رئیس جمهور بعدی یک جهان قابل آشفته را به ارث می برد. این که وی چه انتخابی کند و چگونه اقدام کند، برای همه مردم مسئله مهمی است.
اما نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که فهمیدن اینکه سیاست خارجی دارای چه نقشی در تعیین کسی که صاحب بعدی کاخ سفید است، کار دشواری است. انتخابات ریاست جمهوری سال 2016، هفده ماه دیگر انجام خواهد شد و از الان تا آن زمان اتفاقات بسیار زیادی می تواند رخ دهد.
در این زمینه دو فرآیند سیاسی مرتبط اما جداگانه در سال آینده صورت خواهد گرفت که انتخابات مقدماتی دموکرات ها و جمهوری خواهان است. هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق پیشتاز دموکرات ها است. در هر صورت سیاست خارجی احتمالاً نقش کمی در انتخاب وی ایفا خواهد کرد، چون مهمترین نگرانی رای دهندگانی که در انتخابات مقدماتی دموکرات ها شرکت می کنند مسائل داخلی و اقتصاد است.
در طرف جمهوری خواه فضایی شلوغ و عدم قطعیت بیشتری وجود دارد و به نظر می رسد که سیاست خارجی در انتخاب کاندیدای حزب نقش مهمتری داشته باشد. اوضاع اقتصادی در زمان رئیس جمهور باراک اوباما بهبود یافته است و هدف سیاسی جذابی برای جمهوری خواهان نخواهد بود. اما در مقابل آشفتگی جهانی فضای بیشتری به به جمهوری خواهان برای حمله به اوباما و دموکرات ها داده است.
با این وجود موضوعات سیاست خارجی معدودی وجود دارد که فضای مباحثات در دو حزب را به طور انحصاری در اختیار گرفته باشد. اولین موضوع مسئله تجارت است که مسئله ای داخلی و بین المللی محسوب می شود. اوباما به دنبال موافقتنامه تجاری فراپاسیفیک است که موانع تجاری میان ایالات متحده و 11 کشور حاشیه پاسیفیک را بر می دارد.
دومین موضوع که مطمئناً فضای مناظرات هر دو حزب را اشغال می کند، ایران و مذاکرات بین المللی بر سر مهار برنامه هسته ای است. چیزی که می توان انتظار داشت این است که بسیاری از کاندیداهای جمهوری خواه منتقد هرگونه توافقی هستند. سوالاتی که مطرح خواهد شد درباره کدام تحریم ها و چه زمانی لغو خواهند شد، درباره بازرسی هاست و این که اگر برخی از محدودیت های فعالیت هسته ای ایران به پایان برسد، چه خواهد شد. کاندیداهای دموکرات همراهی بیشتری با آن چه که مذاکره شده است خواهند داشت اما مطمئناً بین کاندیداهای دو حزب در این رابطه اختلاف وجود دارد.
موضوع سوم تغییرات آب و هوایی است. اهمیت این موضوع زمانی که پاپ فرانسیس هفته آینده درباره آن سخنرانی کند مشخص خواهد شد. دموکرات حمایت بیشتری از تعهدات ایالات متحده در این زمینه می کنند و مجدداً در این زمینه هم بین دو طرف اختلاف وجود دارد.
چهارمین موضوع شامل خاورمیانه می شود. میل کمی میان دوطرف برای مداخله نظامی گسترده در عراق و سوریه برای مبارزه با داعش وجود دارد. اما بحث داغی درباره این که چه کارهایی باید و نباید انجام شود، صورت خواهد گرفت.
مسئله ای که مطرح می شود درباره رویکرد کاندیداها نسبت به سیاست خارجی است. این که آنها یکجانبه گرایی یا چند جانبه گرایی را ترجیح می دهند و این که بیشتر از کدام ابزار - از دیپلماسی و تحریم گرفته تا عملیات اطلاعاتی و نیروی نظامی- استفاده خواهند کرد؟
پاسخ به این سوالات در طول برگزاری کمپین انتخاباتی مشخص تر خواهد شد. در طول این مسیر آمریکایی ها شناخت بیشتری از این که به چه کسی باید رای بدهند کسب می کنند و مردم تمام نقاط دیدی بهتر از این که در ژانویه 2017، یعنی زمانی که چهل و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده قدرت را به دست می گیرد، چه رخ خواهد داد به دست خواهند آورد.
منبع: دیپلماسی ایرانی
اما نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که فهمیدن اینکه سیاست خارجی دارای چه نقشی در تعیین کسی که صاحب بعدی کاخ سفید است، کار دشواری است. انتخابات ریاست جمهوری سال 2016، هفده ماه دیگر انجام خواهد شد و از الان تا آن زمان اتفاقات بسیار زیادی می تواند رخ دهد.
در این زمینه دو فرآیند سیاسی مرتبط اما جداگانه در سال آینده صورت خواهد گرفت که انتخابات مقدماتی دموکرات ها و جمهوری خواهان است. هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق پیشتاز دموکرات ها است. در هر صورت سیاست خارجی احتمالاً نقش کمی در انتخاب وی ایفا خواهد کرد، چون مهمترین نگرانی رای دهندگانی که در انتخابات مقدماتی دموکرات ها شرکت می کنند مسائل داخلی و اقتصاد است.
در طرف جمهوری خواه فضایی شلوغ و عدم قطعیت بیشتری وجود دارد و به نظر می رسد که سیاست خارجی در انتخاب کاندیدای حزب نقش مهمتری داشته باشد. اوضاع اقتصادی در زمان رئیس جمهور باراک اوباما بهبود یافته است و هدف سیاسی جذابی برای جمهوری خواهان نخواهد بود. اما در مقابل آشفتگی جهانی فضای بیشتری به به جمهوری خواهان برای حمله به اوباما و دموکرات ها داده است.
با این وجود موضوعات سیاست خارجی معدودی وجود دارد که فضای مباحثات در دو حزب را به طور انحصاری در اختیار گرفته باشد. اولین موضوع مسئله تجارت است که مسئله ای داخلی و بین المللی محسوب می شود. اوباما به دنبال موافقتنامه تجاری فراپاسیفیک است که موانع تجاری میان ایالات متحده و 11 کشور حاشیه پاسیفیک را بر می دارد.
دومین موضوع که مطمئناً فضای مناظرات هر دو حزب را اشغال می کند، ایران و مذاکرات بین المللی بر سر مهار برنامه هسته ای است. چیزی که می توان انتظار داشت این است که بسیاری از کاندیداهای جمهوری خواه منتقد هرگونه توافقی هستند. سوالاتی که مطرح خواهد شد درباره کدام تحریم ها و چه زمانی لغو خواهند شد، درباره بازرسی هاست و این که اگر برخی از محدودیت های فعالیت هسته ای ایران به پایان برسد، چه خواهد شد. کاندیداهای دموکرات همراهی بیشتری با آن چه که مذاکره شده است خواهند داشت اما مطمئناً بین کاندیداهای دو حزب در این رابطه اختلاف وجود دارد.
موضوع سوم تغییرات آب و هوایی است. اهمیت این موضوع زمانی که پاپ فرانسیس هفته آینده درباره آن سخنرانی کند مشخص خواهد شد. دموکرات حمایت بیشتری از تعهدات ایالات متحده در این زمینه می کنند و مجدداً در این زمینه هم بین دو طرف اختلاف وجود دارد.
چهارمین موضوع شامل خاورمیانه می شود. میل کمی میان دوطرف برای مداخله نظامی گسترده در عراق و سوریه برای مبارزه با داعش وجود دارد. اما بحث داغی درباره این که چه کارهایی باید و نباید انجام شود، صورت خواهد گرفت.
مسئله ای که مطرح می شود درباره رویکرد کاندیداها نسبت به سیاست خارجی است. این که آنها یکجانبه گرایی یا چند جانبه گرایی را ترجیح می دهند و این که بیشتر از کدام ابزار - از دیپلماسی و تحریم گرفته تا عملیات اطلاعاتی و نیروی نظامی- استفاده خواهند کرد؟
پاسخ به این سوالات در طول برگزاری کمپین انتخاباتی مشخص تر خواهد شد. در طول این مسیر آمریکایی ها شناخت بیشتری از این که به چه کسی باید رای بدهند کسب می کنند و مردم تمام نقاط دیدی بهتر از این که در ژانویه 2017، یعنی زمانی که چهل و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده قدرت را به دست می گیرد، چه رخ خواهد داد به دست خواهند آورد.
منبع: دیپلماسی ایرانی
