گروه فرهنگي مشرق- امروز (دهم ارديبهشت) سي امين سالگرد شهادت بزرگمري است که در صحنه هاي مختلف انقلاب خوش درخشيد. چه آن زمان که از ديوار لانه جاسوسي بالا رفت و پرچم عزت انقلاب را بر فراز آن برافراشت و چه آن هنگام که در دشت تفتيده خوزستان، خط شکن "الي بيت المقدس" شد و قبل از آزادسازي خرمشهر به خون خود غلتيد. آنچه در ادامه مي خوانيد خاره اي کوتاه از او و عکسهايي است که احتمالا کمتر آنها را ديده ايد.
در ارديبهشت ماه 1360 فرمانده گردان شد...
درحين عمليات، بيشتر رزمندگان مجروح يا شهيد شدند و تنها محسن و چند رزمنده ديگر زنده ماندند...
شگفت آنکه همين چند نفر، توانستند 350تن از کماندوهاي دشمن را به اسارت بگيرند...
در حين تخليه اسيران، يکي از افسران عراقي با اصرار خواستار ملاقات با فرمانده نيروهاي ايراني شد...
به علت مسائل امنيتي، رزمنده ديگري را به جاي فرمانده معرفي کردند، ولي افسر بعثي ناباورانه گفت:
«نه! اين نيست. او سوار بر اسبي سفيد بود و ما هرچه به سويش تيراندازي کرديم، در او اثري نداشت. من مي خواهم او را ببينم...»
بعد از تسخير لانه جاسوسي در همانجا ماند و امورات مختلف را پيگيري مي کرد. زندگي ساده در کنار وسائل آنچناني و آمريکايي تجربه خاصي براي او بود.
فعاليتش آنقدر زياد بود که وقت مناسبي براي استراحت پيدا نمي کرد. گاهي چند دقيقه برروي صندلي را براي يک چرت کوتاه غنيمت مي شمرد...
شهيد وزوايي در ديدار با حضرت امام
در جمع دوستان
مزار شهيد در بهشت زهراي تهران
در محوطه لانه جاسوسي بعد از تسخير
در فضاي باز لانه جاسوسي و در حال نگهباني
منطقه عملياتي غرب کشور
پيکر شهيد مهندس محسن وزوايي
