گروه دین مشرق- اگر ما بخواهیم نیت هایمان نسبت به اعمالمان خالص شود و قصدهایمان مهذب شود و نسبت به خطورات ذهنیه تحفظ پیدا بکنیم باید حب به خداوند را در دلمان وارد کنیم و از این محبت محافظت کنیم و با همین اعمال به این محبت شدت ببخشیم.


اینکه اولیای خدا گاهی ساعتها سر به سجده دارند یا در رکوع هستند و امثال اینها، در عین اینکه مبتلای به ابتلاء هستند باز هم خللی در اعمالشان ایجاد نمی شود. یکی از اولیای خدا که من دیده بودمش؛خدا را شاهد می گیرم این مرد بیماری های گوناگون داشت و بنده شبی در خدمتش بودم از درد می پیچید می گفت هفت مرض دارم که اگر یکی از آن ها را انسان داشته باشد دیگر طاقت نمی آورد. از درد سیاتیک همینطور به خود می پیچید و می گفت: خدا قربونت برم! من نمی دانم این چه حالتی است! نمی خواهم جملاتش را بگویم، جملات عجیبی می گفت. لذا اگر حب به خدا باشد هیچ گاه انسان از اطاعت و عبادت خسته نمی شود و وظایفش را سبک نمی گیرد و دیگر هیچ چیزی در نیتش دخالت نمی کند. زیرا اصلاً غیر او را هیچ می داند.

 باز هم من سفارش می کنم به دوستان که ماه رجب است. قدرش را بدانید؛ این ماه ماهی است که اولیای خدا با خدایشان راز و نیاز داشتند و از موقعیت خوب استفاده می کردند. آن ها در این ماه نسبت به اعمالشان بیشتر مراقبت می کردند برای این که خودشان را تطهیر کنند و برای ضیافت الله آماده شوند. زیرا می دانستند دارند چه سیری می کنند و کجا می روند. این ها داشتند سیر می کردند تا در محضر الهی وارد شوند؛ لذا سفارش می کنم به دوستان که در این ماه زیاد استغفار کنید! استغفار، روح را جلا می دهد و وقتی دل مصفا شد، انسان از عبادات و مناجاتش لذت می برد.