به گزارش مشرق به نقل از ايسنا، آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني در بيان ديدگاه خود به مناسبت 26 مرداد سالروز ورود آزادگان به وطن يادآور شد: اکنون وقتي به لحظه ورود آزادگان به وطن مي‌انديشم، تمام وجودم سرشار از شور و شعف مي‌شود؛ عزيزاني که در راه دفاع از انقلاب اسلامي و وطن در بند بودند، مخصوصاً در سياه‌چال‌هاي رژيمي که بويي از انسانيت نبرده بود.وي ادامه داد: به واسطه سوابقي که در زندان داشتم، مي‌دانستم هر لحظه حبس چقدر سخت مي‌گذرد!! به ويژه اينکه شرايط اسراي ما در عراق از دو جهت متفاوت بود: اولاً آنان در يک کشور ديگر که 8 سال با ما مشغول جنگ بود، اسير و محبوس بودند. ثانياً از قبول قطعنامه و پذيرش آتش‌بس چند ماهي گذشته بود و عزيزان در بند ما در برزخي از خوف و رجاء بودند.
هاشمي رفسنجاني در ادامه افزود: در آن حال و هوا، وقتي خبر ورود اولين گروه از آزادگان را شنيدم، ناخودآگاه به ياد روح خدا افتادم که همين چند ماه پيش به خدا پيوسته بود. مي‌دانستم غم فراق آن عزيز سفر کرده، در برگشتن فرزندان در بندش، هم براي آزادگان و هم براي مردم ايران تازه و سنگين‌تر مي‌شود.
اسرا با کوله‌باري از رنج و محنت چندين ساله اسارت و با اميد وجود دلگرم‌کننده امام(ره)، مي‌آمدند.
وقتي خبر همراه با تصاوير اولين گروه را شنيديم و ديديم که چگونه از مرز خسروي وارد ميهن خويش مي‌شوند، حالتي به من دست داد که هنوز هم پس از گذشت چندين سال نمي‌توانم توصيفش کنم.
وي ادامه داد: مي‌دانستم چه ساعات و لحظاتي بر آنان گذشته است، وقتي که در کنار پيکرهاي مطهر همرزمان شهيدشان، دستبند اسارت بر دست‌هايشان بسته مي‌شد، وقتي که با حالتي تحقيرآميز آنان را سوار بر خودروها مي‌کردند و در جهت مخالف جاده‌هاي منتهي به وطن، به سوي عراق مي‌بردند، وقتي که به زور از آنان مي‌خواستند جلوي دوربين‌هاي تلويزيوني از خوشحالي اسارت!! بگويند، وقتي که دور از چشم صليب سرخ جهاني بي‌نشان بودند و يا نامه‌هاي خانواده‌ها را براي شکنجه روحي به آنان نمي‌دادند، وقتي که با شلاق‌ها پذيرايي مي‌شدند، وقتي که تن نحيفشان به جرم سجود بر خاک نمناک زندان زير ضربه‌هاي شلاق کبود مي‌شد، وقتي که خبرهاي دروغين شکست‌هاي رزمندگان ايراني را از بلندگوهاي زندن‌ها پخش مي‌کردند تا زنجير مقاومت آنان را بگسلند، وقتي که خبر رحلت امام(ره) را با آب و تاب فراوان مي‌دادند و نمي‌گذاشتند براي تسلاّي دل خويش گريه کنند و مخصوصاً وقتي که جنگ تمام شده بود و آنان از زمان آزادي خويش مي‌پرسيدند و بعثي‌ها آن کلام زندانيان رژيم پهلوي به مبارزين را تکرار مي‌کردند که آن‌قدر بايد بمانيد تا موي سرتان مانند دندان‌هايتان سفيد شود.
رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام گفت: در اين شرايط سخت بود که پيکي از سوي مرحوم ياسر عرفات با نامه ديکتاتور عراق رسيد. نامه‌اي که تداوم تبادل آن منجر به آزادي آزادگان شد مکاتبات حساس و کارگشاي اينجانب با صدام ديکتاتور بغداد در فضا و شرايطي خاص از بيم و اميد شکل گرفت که نهايتاً به آزادي آزادگان انجاميد. ظرافت سياسي ايجاب مي‌کرد که طي نامه‌ها که مجموعاً 12 نامه مبادله شد، شأن و جايگاه ملت ايران حفظ شود و از سوي ديگر دشمن بي‌منطق را کما في‌السابق به کارهاي غيرمنطقي‌تر نکشاند.
خدا را شکر که صدام در لابلاي نامه‌ها، زياده‌طلبي خويش در اشغال کويت را افشاء کرد و همين باعث شد که نامه‌هاي من با ادبياتي خاص نوشته شود، ادبياتي که حتي امروز وقتي حاميان ديروز صدام مي‌خوانند، به خاطر نمک‌نشناسي صدام و روحيه بزرگوارانه مردم ايران عرق شرم بر پيشاني خويش مي‌بينند.
نامه‌ها مي‌آمد و مي‌رفت تا در تاريخ 23/ 5/ 69 آخرين نامه صدام آمد که نوشته بود: «مبادله فوري و همه‌جانبه اسراي جنگ به هر تعدادي که در عراق و ايران در اسارت به سر مي‌برند» و جالب‌تر اينکه در ادامه نوشت: «با اين تصميم ما ديگر همه چيز روشن شده و بدين ترتيب همه آنچه را که مي‌خواستيد و بر آن تکيه مي‌کرديد، تحقق مي‌يابد.»
وي ادامه داد: صدام براي اولين بار- به ما- راست گفت، ايران به آنچه که مي‌خواست رسيده بود و من در جواب او نوشتم: «اعلام پذيرش مجدد معاهده 1975 الجزاير از سوي شما راه اجراي قطعنامه و حل اختلافات را هموار ساخت» و از او خواستم که «آزادي اسرا با آهنگ و سرعت هرچه بيشتر ادامه يابد و تکميل گردد.»و بدين صورت بود که عزيزان در بند ما پس از سال‌ها دوري، قدم بر خاک ميهن اسلامي گذاشتند.
هاشمي رفسنجاني در ادامه خاطرنشان کرد: به ياد دارم که پس از آزادي آنان، سيد آزادگان مرحوم حجت‌الاسلام ابوترابي در يک جلسه طولاني و دو نفره، خط سير حالات اسارت را از لحظه شروع تا لحظه پايان ترسيم کرده بود، حالاتي که هنوز هم وقتي به ياد مي‌آورم، با اينکه سال‌ها از آزادي آنان مي‌گذرد، غم تمام وجودم را فرا مي‌گيرد.
رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام عنوان کرد: اما خوشحالم که درايت‌هاي امام راحل قبل از رحلت، شرايطي را فراهم کرد که امروز آن عزيزان را در ميان خويش داريم و خوشحال‌ترم که هنوز نيامده بودند که در مجلس شوراي اسلامي قوانين بسيار نيرومندي براي خدمات به آنان در زندگي، اشتغال، درمان و مهمتر از همه تحصيل تصويب کرديم و الان قشر بسيار فرهيخته‌اي در کشور داريم که اگرچه در ميانسالي هستند، اما در کنار جانبازان، خانواده‌هاي شهدا و مفقودان و انبوه ايثارگران سرمايه‌هاي بي‌بديل جامعه ما مي‌باشند و در اين بين، سرنوشت نامعلوم گروهي از عزيزان که فکر مي‌کرديم به صورت گمنام اسير باشند، چون کوه بر دلمان سنگيني مي‌کند.
وي گفت: در ميان آزادگان عزيز، عزيزان آزاده ديگري داريم که اگرچه به وطن برنگشتند، اما در ميانه اسارت، آزاد و رها شدند و علاوه بر اجر اسارت، ثواب مضاعف شهادت را نيز در پرونده زندگي افتخارآميز خويش ثبت کرده‌اند. شهيدان عزيزي چون مهندس تندگويان که شهادت در اسارتشان اولاً نشان از ثبات قدمشان دارد و ثانياً سبعيّت رژيم بعث را در تاريخ ثبت مي‌کند، حال آن‌که قوانين تمام جوامع و مراکز بين‌المللي مربوطه، بر حفظ کرامت و سلامتي جسمي و روحي اسرا تأکيد دارد.
هاشمي رفسنجاني اظهار کرد: اينجانب به همه آزادگان، مخصوصاً آناني که در زمان فرماندهي من در جنگ به اسارت درآمدند، سلام و درود مي‌فرستم و اميدوارم در کنار تلاش و کوشش خويش براي رونق زندگي فردي و اجتماعي، همچنان عزيز مردم ايران بمانند و اگر نارسايي و کم‌توجهي و غفلتي در رسيدگي به مطالبات بر حق خويش احساس مي‌کنند، مانند سال‌هاي اسارت صبوري کنند و به مسوولان مربوطه نيز سفارش مي‌کنم که قدر اين دردانه‌ها را بدانند که تک تکشان در کنار جانبازان، يادگاران جنگ و استوانه‌هاي مستحکم براي بقاي خيمه انقلابند و بدانند حق آنان در مقابل صبر ارزشمندي که در زندان‌هاي بعثي‌ها داشتند، با هيچ اجر و مزد مادي ادا نمي‌شود و خداي بزرگ ما را نخواهد بخشيد، اگر آنان در راه احقاق حقوق حقه خويش احساس کم‌توجهي و يا خداي ناخواسته احساس غبن کنند، هرچند به خاطر آشنايي‌هايي که با آنان داريم، مي‌دانيم سال‌هاي سخت زندان را براي اعتلاي کشور و رضايت خداوند تحمل مي‌کردند و همواره نزد مردم قدرشناس ايران عزيز و محترمند.
