* پدربزرگ من، Lieut EF Eagar دوم از هنگ سلطنتی برکشایر، در نامه‏‌ای برای مادرش به سال 1914 (میلادی) می‏‌نویسد: «آتش بس واقعی بود، داستان فوتبال مثل تیری است در تاریکی، تلخی سردی را تجربه می کنیم، اینجا در سنگرها همیشه سرد و تاریک است اما حقیقت روشن و آفتابی است، انگشت دستم یخ زده و دیگر امیدی به بازگشتش به وضعیت معمولی ندارم اما امید همیشه و همواره با من است. اگر نامه مرا بخوانید شاید فکر کنید طرفدار آلمانی‌ها هستم اما نه ما در جبهه مقابل آنها هستیم اما حوالی صبح بود که یک آلمانی آمد و فریاد زد: کریسمس مبارک. همیشه شاد باشید، در آن موقع بود که مطمئن شدم آتش بس جدی است و ما کمی آرام شدیم. آلمانی ها خیلی هم بد نیستند، میهمان آنها بودم، شب‌های خوبی را در کنارشان سپری کردم، آتش بس برای هر دو طرف جنگ مفید بود، از من پذیرایی کردند و حتی به کنسرت و تئاتر هم رفتم. چند روزنامه آلمانی و مجله هم به عنوان یادگاری به من دادند. آتش بس حکمفرما است و البته گاهی صدای یک شلیک کور می آید اما مهم نیست.»

* در سال 1945 جایزه نوبل شیمی به اوتو هان، برای کشف شکافت هسته اورانیوم اهدا شد. او در سال 1914 فرمانده یک جوخه مجهز به مسلسل نوین آلمان بود که در ناحیه فلاندر فعالیت می کرد. او بعدها(1970) در کتاب خود به نام «زندگی من» نوشت: «همیشه بین ما و انگلیسی‌ها جنگ بود، اما گاهی رابطه بسیار خوبی بین ما برقرار می‌شد و معمولا این شب‌ها و روزهای کریسمس بودند که این صمیمیت را بین سربازان برقرار می‌کردند، آنها به سیگار تعارف می‌کردند و خلاصه کم کم به هم نزدیک می‌شدیم. بعضی برای دیگران آواز می‌خواندند و عده‌ای از میوه‌های تازه و شیرین خود به سنگر دشمن می‌بردند به آنها تقدیم می‌کردند. آن لحظات بسیار زیبا و رویایی بودند، همین سربازان چند شب بعد برابر یکدیگر می‌جنگیدند و این صحنه ها نیز باورنکردنی بودند. شب تولد مسیح که می‌شد دیگر از جنگ خبری نبود و همه سربازان نفس راحتی می‌کشیدند.»