به گزارش مشرق به نقل از فارس، زلزله 9 ريشتري در سواحل ژاپن بار ديگر ناتواني انسان را در مقابل تغييرات طبيعي و خشم زمين به نمايش گذاشت.

در حالي که جامعه ژاپن تمام تلاش خود را براي آمادگي درمقابل يک زلزله تمام عيار و استحکام ساختمان ها و بناهاي ساخت دست بشر متمرکز کرده بود، ناگهان سونامي و امواج چندين متري سبب غافلگير شدن ژاپني ها شد.

اين امواج که در اثر حرکت زمين در بستر دريا ايجاد شده بودند، ناگهان سواحل و شهرهاي ساحلي شمال شرق ژاپن را تبديل به کوهي از آوار و خرابه کردند و تنها در شهر "مياگي " سبب کشته و مفقود شدن ده هزار نفر شدند.

در اين ميان فاجعه ديگري نيز در راه بود و آن هم اختلال در نيروگاه اتمي فوکوشيما و انفجارهاي پياپي در راکتورهاي آن و خطر ذوب شدن ميله هاي سوخت هسته اي و تکرار فاجعه اي همچون واقعه چرنوبيل در اتحاد جماهير شوروي بود.

البته در اين ميان تلاش تکنسين هاي ژاپني براي جلوگيري از چنين واقعه اي موثر بوده و از ذوب شدن ميله هاي سوخت جلوگيري شده است اما نکته اي در اين ميان جالب است، تلاش رسانه هاي بيگانه براي تحت تاثير قرار دادن برنامه هسته اي ايران و نا امن جلوه دادن تاسيسات هسته اي ايران است.

نکته اي که شايد تنها تعبير شايسته آن گرفتن کره از آب است.

* آيا بوشهر هم مانند فوکوشيما خواهد لرزيد

نيروگاه بوشهر و فوکوشيما از لحاظ موقعيت مکاني تقريبا شبيه به يکديگرند. هر دو نيروگاه در حاشيه دريا احداث شده اند تا براي خنک کردن بخار توليدي توسط نيروگاه از آب دريا استفاده شود.

گرچه دو نيروگاه از لحاظ ساختاري با يکديگر تفاوت هايي دارند، اما از اصول مشترکي براي کار برخوردار هستند.

در اين ميان آنچه که سبب ايجاد اختلال در نيروگاه اتمي فوکوشيما را فراهم کرد، نه زلزله نه ريشتري بلکه انهدام تاسيسات خنک کننده نيروگاه توسط سونامي بود.

البته نکته اصلي در اين ميان آن است که آيا استان بوشهر از لحاط لرزه اي قادر به ايجاد زلزله اي با قدرت هشت تا نه ريشتر است تا بتواند سونامي همانند سونامي ژاپن ايجاد کند و نيروگاه اتمي بوشهر را در هم بکوبد.

استان بوشهرتقريبا نواري به نسبت باريک است و در فاصله بين 27 درجه تا 30 درجه عرض شمالي و 50 تا 52 درجه طول شرقي قرار گرفته است.

اين استان از شمال به استان خوزستان و قسمتي از استان کهگيلويه وبوير احمد واز شرق به استان فار س و از جنوب شرقي به قسمتي از استان هرمزگان واز جنوب وغرب به خليج فارس محدود است .

گسل‌هاي اصلي لرزه اي منطقه بوشهر عبارتند از:

1-گسل کازرون:که اين گسل گسلي است تقريباً شمالي -جنوبي با جابجايي امتداد لغز راست گر ودر بخش باختري شهر کازرون گسترش دارد.که در حدود 210 کيلو متر از جنوب کوه دينار در شمال شروع مي شود وتا ساحل بوشهر در خليج فارس ادامه دارد و داراي درازاي حدود 120 کيلومتر است.

2-گسل برازجان:که اين گسل بارها مکان زلزله هاي مخرب منطقه بوشهر بوده است.

3-گسل کره بس يا زون گسل منگرک:که اين گسل در 90 کيلومتري شرق منطقه بوشهر قرار دارد.وطول آن 130 کيلومتر است.

4-گسل هاي زير تاقديس ها، گسل هاي کوچک فشاري وکشش و گسل هاي تراستي که سبب ايجاد لرزه هاي کوچک مي شوند.

نيروگاه اتمي بوشهر در فواصل 110 کيلومتري از منطقه زلزله خيز کارون و در فاصله 170 کيلومتري از منطقه لرزه خيز فيروز آباد قرار دارد.

به غير از لرزه هاي کوچک 4 تا 5 ريشتري زمين لرزه هاي بزرگ در منطقه محدود به استان فارس، عملا گسل فعالي که لرزه هاي سنگين در منطقه را ايجاد کند، در نزديکي نيروگاه بوشهر وجود ندارد.

با اين حال حتي اگر ادعاهاي رسانه هاي خارجي را باور کنيم و حتي امکان زمين لرزه هايي که در هر دو قرن اتفاق بيفتد را در نظر بگيريم، امکان به وجود آمدن لرزه هايي با درجه 7 ريشتر در مقياس دروني زمين را در نظر بگيريم، باز هم چنين لرزه اي براي ايجاد اختلال و يا حتي تخريب يک نيروگاه اتمي ناکافي است. در ژاپن نيز يک زمين لرزه 9 ريشتري نيروگاه اتمي فوکوشيما را با مشکل مواجه کرد، واقعه اي که در تاريخ لرزه نگاري استان بوشهر طي چند هزار سال گذشته بي سابقه است و اين مساله بنا به گفته علي اکبر اعتماد رييس سازمان انرژي اتمي در زمان آغاز ساخت نيروگاه مورد توجه قرار گرفته است.

اما چگونه نيروگاه بوشهر مي تواند چنين لرزه اي را تحمل کند؟

*ضربه گيرهاي 112 اينچي نيروگاه اتمي بوشهر

براي ايمن سازي نيروگاه اتمي بوشهر در مقابل لرزه هاي احتمالي تمام سازه بر روي ضربه گير هاي لاستيکي ساخته شده است.

ضربه گيرهايي که روي پلاستيک هايي به ضخامت 112 اينچ بنيان گذاشته است. اين لرزه گيرها امکان مقاومت در مقابل زمين لرزه هايي تا 8 ريشتر را فراهم مي کند.

در کنار اين نيروگاه بوشهر از سپرهاي حفاظتي ديگري نيز بهره مي گيرد. اين گونه ملاحظات و تمهيدات ايمني در هيچ صنعتي نظير صنايع هسته اي رعايت نمي شود. گرچه با تکنولوژي موجود امکان ساخت و بهره برداري صد در صد ايمن نيروگاه هاي هسته اي وجود ندارد، آسيب پذيري نيروگاه هاي جديد به مراتب کمتر از آسيب پذيري محتمل در زمينه هاي ديگر استفاده از تمدن صنعتي است

*ساير لايه هاي حفاظتي نيروگاه بوشهر

در حال حاضر در سراسر دنيا ايمني نيروگاه هاي هسته اي از جمله نيروگاه بوشهر بر پايه "دفاع در عمق " بنا نهاده مي شود. چنين ديدگاهي طراحان را بر آن وا مي دارد تا سلسله اي از حايل هاي فيزيکي را به صورت پشت سر هم در مسير انتشار مواد راديو اکتيو به محيط مدنظر قرار دهند.

وجود چند لايه حايل فيزيکي از آثار سوء مواد راديو اکتيو به پرسنل بهره بردار، محيط پيرامون نيروگاه و مردمي که در اطراف نيروگاه زندگي مي کنند، جلوگيري مي نمايد. اين حايل ها به ترتيب عبارتند از: شبه سراميکي قرص هاي سوخت، غلاف ميله هاي سوخت، تجهيزات مدار اول، کره فولادي و در نهايت کره بتوني. لازم به ذکر است که بيش از 98% محصولات شکافت (مواد راديواکتيو) در داخل شبه سراميکي قرص هاي سوخت محبوس مي گردند.

ساختمان بتني رآکتور در مقابل برخورد مستقيم هواپيماي غول پيکر بوينگ 747، هواپيماهاي جنگي و زلزله اي به شدت 8 ريشتر مقاوم بوده و در صورت بروز چنين سوانحي هيچ صدمه‌اي به تأسيسات راکتور و قلب آن وارد نمي‌شود و سيستم کنترل و حفاظت خودکار نيروگاه به راحتي آن را خاموش و به وضعيت ايمن مي‌رساند

جالب اينجا است که نيروگاه اتمي چرنويل در اتحاد جماهير شوروي که در سال 1986 منفجر شد، فاقد گنبد بتوني محافظ بود و همين مسئله سبب گسترش مواد راديو اکتيو شد.

*سوء استفاده رسانه اي از يک موضوع

در نهايت تمام اين گفته ها به اين نکنه که ختم مي شود که تمام نيروگاه ها تحت نظر آژانس بين المللي انرژي اتمي فعاليت مي کند.

هر نيروگاهي بر آغاز فعاليت بايد جواز لازم را از آژانس انرژي اتمي را کسب کند.

نيروگاه اتمي بوشهر نيز مانند تمام نيروگاه هاي اتمي اين بازرسي ها را پشت سر گذاشته است و در صورت هرگونه نقص از ادامه کار آن جلوگيري مي شود.

البته اين در صورتي است که اين رسانه ها آژانس بين المللي انرژي اتمي را قبول داشته باشند و اعتقاد نداشته باشند که آژانس بين المللي انرژي اتمي با ايران همدست شده است.