به گزارش مشرق به نقل از مهر، اين گونه ماهي که سلاکانت (Coelacanth) نام دارد نخستين بار در سال 1938 توسط "مارژوري کارتني- لاتيمه"، يک دانشمند اهل آفريقاي جنوبي در ميان گروهي از ماهيهاي معمولي کشف شد.

تا پيش از اين کشف، تصور مي شد که اين گونه ميليونها سال قبل همراه با دايناسورها در پايان دوره کرتاسه منقرض شده است، اما اين ماهي هنوز زنده بود و خود را در ميان اعماق آبهاي اقيانوس پنهان کرده بود.

از آن زمان اين ماهي با نام علمي Latimeria chalumnae شناخته شد. پس از آن در سال 1997 گونه اي ديگر از اين خانواده به نام Latimeria menadoensis در آبهاي اندونزي توسط يک زيست شناس آمريکايي کشف شد.

براساس گزارش نشنال جغرافي، اين ماهي به حدي اسرارآميز است که هيچ کس دقيقا نمي داند چه تعداد از آن وجود دارد اما به نظر مي رسد که حدود 300 نمونه از اين ماهي در درياچه جزاير کومور زندگي مي کنند.

پرتره اي از جد بزرگ
از آنجا که "سلاکانت" در آبهاي عميق زندگي مي کند به سختي قابل رصد و عکسبرداري است. به همين منظور بين ماههاي ژانويه و فوريه 2010 تيمي متشکل از غواصان به منظور عکاسي از يک کلوني بسيار کوچک از "سلاکانتها" در خليج "سودوانا" واقع در آفريقاي جنوبي به عمق اين آبها رفتند و عکاس به همراه دستيارانش در مجموع 81 دقيقه در کنار چهار "سلاکانت" شنا کرد.

لبخند لطفاً!
سلاکانت در بين تمام ماهيها به يک سبک منحصر به خود شنا مي کند. به طوريکه اين ماهي به طور همزمان باله سينه اي چپ و باله شکمي راست و بعد باله سينه اي راست و باله شکمي چپ را حرکت مي دهد. اين گام آهسته و شيک تقريبا شبيه به حرکت يورتمه در چهارپايان است. غواصان اين تيم تحقيقاتي تقريبا هميشه خود را از ديد سلاکانتها پنهان مي کردند و تنها در اين عکس، ماهي با عکاس شوخي مي کند. اين عکاس در اين خصوص گفت: "سعي کرد مرا بخنداند!"

ماموريت در عمق
اين تيم در مدت 4 هفته 21 بار به زير آب رفتند اما تنها در شش موقعيت موفق شدند سلاکانتها را مشاهده کنند. اين ماهيها شبگرد هستند. در منطقه خليج سوندوانا اين موجودات در غارهاي زيردريايي در عمق 100 متري پنهان مي شوند و تنها شبها براي تغذيه از ماهيهاي کوچک بيرون مي آيند.

براي بهتر ديدن تو!
يک لايه کريستالي در پشت شبکيه چشم سلاکانتها وجود دارد که نور را همانند آينه منعکس مي کند. اين ويژگي به بهبود قدرت بينايي ماهي کمک مي کند.

خطوط بدون اشتباه
اولين باله پشتي اين ماهي همانند يک بادبان است که موجب حداکثر تعادل و ثبات در سلاکانت مي شود. يک ويژگي ديگر که تنها منحصر به اين گونه است و حتي در فسيلهاي اين ماهي با قدمت ميليونها سال نيز ديده مي شود داشتن يک دم محکم مجهز به يک نرمه اضافي است.

آناتومي قديمي
نام "سلاکانت" را نخستين بار يک طبيعت شناس قرن نوزدهم بر روي اين ماهي گذاشت که در زبان يوناني به معني "حفره تيره پشتي" است. اين ويژگي بارز در باله هاي اين ماهي ديده مي شود. اين فسيل زنده مي تواند تقريبا دو متر رشد کند و حداکثر 100 کيلو وزن داشته باشد.