به گزارش مشرق، مهر نوشت: "زيگموند فرويد" فکر مي کرد شوخ طبعي ناشي از احساس برتري يا ناسازگاري است، در حالي که "مارک تواين" ريشه اين رفتار را خوشي نمي دانست بلکه راز شوخ طبعي را در اندوه مي ديد.
اکنون دانشمندان اعلام کرده اند براي هميشه به اين بحث خاتمه خواهند داد. به گفته آنها شوخ طبعي ناشي از تخطي آرام و بي خطري از مسيري معمولي است که جهان بر روي آن در حرکت است.
انسان زماني موضوعي را خنده دار مي بيند که آن موضوع برخلاف شيوه ها و شکلهاي پذيرفته شده معمولي باشد. همچنين بر اساس اين مطالعه هر فرد حاضر در يک رويداد به تنهايي بايد درباره تشخيص خنده دار بودن يک موقعيت قضاوت کنند.
متخصصان روانکاوي در دانشگاه کلرادو تصميم گرفتند فرضيه خود را درباره لزوم بي خطر بودن يک ناهنجاري اجتماعي براي خنده دار شدن آن با درخواست از تعدادي از داوطلبان براي اجراي تعدادي موقعيت خنده دار و يا معمولي به اثبات برسانند.
در يکي از اين اجراها با قرار دادن يک فرد متعصب در موقعيتي که برايش ناخوشايند بود و قرار دادن فردي بي تفاوت در همان موقعيت، دانشمندان دريافتند گزينه اول بيشتر باعث خنده افراد شد زيرا در آن از حدود اخلاق تخطي شده بود. همچنين قرار دادن افرادي که رفتن به کليسا از برنامه هاي هميشگي آنها بود و افرادي که هرگز به کليسا نمي رفتند، در دو موقعيت مختلف نشان داد هر فرد به صورت مجزا و شخصي درباره خنده دار بودن يک موقعيت تصميم گيري مي کند.
به گفته "جان بيشاپ" کمدين و مجري يکي از برنامه هاي کمدي مشهور شبکه بي بي سي، تخطي از هنجارها بهترين مدل براي تشريح حس شوخ طبعي است. شوخ طبعي بايد مانند نگاه کردن از ميان پنجره اي با شيشه هاي ترک خورده باشد، در اين صورت مي توان موضوعي را ديد اما آنچه ديده مي شود متفاوت از واقعيت است. همچنين عبور بيش از اندازه از هنجارها مي تواند موقعيتي را آزاردهنده و يا توهين آميز کند که اين به هيچ وجه خنده دار نيست.
بر اساس گزارش تلگراف، محققان معتقدند اين يافته مي تواند به توضيح اينکه چرا يک موقعيت خنده دار در تمامي فرهنگهاي کشورهاي مختلف خنده دار به شمار نمي رود نيز کمک کند. زيرا هنجارها در جوامع مختلف متفاوت اند و شيوه تخطي از آنها نيز از فرهنگي به فرهنگ ديگر تفاوت دارد.