به گزارش مشرق، جهاد عبدالمومیت رهبر جنبش جریکو در مصاحبه با تسنیم در خصوص عوامل اصلی تشدید اعتراضات در شهر فرگوسن تاکید کرد: این اعتراضات نتیجه تاریخی انبوهی از خشونت های نژادی و سوء استفاده و بدرفتاری با مردم رنگین پوست به خصوص سیاه پوستان بوده است.
بر اساس این گزارش وی تصریح کرد: بعد از گذشت چندین قرن از خشونت نژادی و دولتی علیه سیاه پوستان از زمان برده داری، روند خشونت، به حاشیه راندن، تبعیض و ناتوانی و ناامیدی تا به امروز ادامه یافته است. در پی قتل مایکل براون در 9 اوت در فرگوسن سیاه پوستان بار دیگر با این سئوال روبرو شدند که در جامعه ای که ادعای آزادی و دموکراسی می کند چگونه می توان رو به جلو حرکت کرد.
رهبر جنبش جریکو افزود: در واقع در شهر فرگوسن عدم تعادل قدرت وجود دارد و سیاه پوستان نسبتا ضعیف هستند. مشکل عدم توازن قدرت تاریخی است و در اکثر شهرها و ایالت های آمریکا نفوذ کرده است. مساله اصلی این است که قدرت واقعی در آمریکا در دست ثروتمندان غنی و شرکت های بزرگ است. ساختار قدرت نظام سرمایه داری به گونه ای است که توجهی به مردم ندارد.
عبدالممیت همچنین گفت: این مساله نشانگر نفاق و دو رویی عمیق دولت آمریکا و نظامی سرمایه داری است. آمریکا به سرعت به بی عدالتی در سایر کشورها به دلایل مختلف اشاره می کند تا توجیهی برای تجاوز امپریالیستی خود و بهره برداری از منابع طبیعی سرزمین های دیگر داشته باشد.
وی تصریح کرد: در همان زمان، رسانه ها به صورت ماهرانه و استادانه شرایط در خارج از آمریکا را به یک شکل به تصویر می کشند و شرایط آمریکا را به گونه ای نشان می دهند که همیشه در این کشور عدالت در بهترین شیوه اجرا می شود. این تصویر را به سادگی می توان رنگ آمیزی کرد چرا که آمریکا یک کشور بسیار پیشرفته است و با توسل به ابزارها و امکانات پیشرفته می تواند ذهن مردم را از ظلم و ستم روزانه در این کشور منحرف کند. همه حوادث مکرر مثل حادثه فرگوسن ذهن مردم را به این واقعیت سوق داده است که نژاد پرستی و بی عدالتی در آمریکا را مشاهده کنند.
رهبر این جنبش فعال حقوق مدنی گفت: باراک اوباما به عنوان یک رئیس جمهور سیاه پوست به ناامیدی بزرگی برای مردم سیاه پوست آمریکا تبدیل شده است چرا که وی نتوانست نماینده سیاه پوستان فقیر آمریکایی باشد و از زبان آنها صحبت کند. این یک فرصت نادر بود که وی داشت. به عبارت دیگر بسیاری از سفید پوستان تنها به این دلیل که اوباما سیاه پوست بود از وی متنفر بودند. شاید سیاه پوستان به شدت از اوباما ناامید شده باشند ولی اکثر سیاه پوستان از وی نفرت ندارند و دوست ندارند به او آسیبی برسد. در عین حال بسیاری از سفید پوستان شامل سیاستمداران و سازمان هایی مثل "تی پارتی" آرزوی مرگ او را دارند.
وی افزود: به نظر من اگر مایکل براون یک سفید پوست بود مامور پلیس هرگز به سوی او شلیک نمی کرد و واکنش پلیس نسبت به او به طور کلی متفاوت بود.
عبدالممیت در پایان گفت: نژاد پرستی و طبقه اقتصادی همیشه نقش مهمی در سرکوب سیاه پوستان ایفا کرده است. در دوران برده داری سیاه پوستان با انواع و اقسام بدرفتاری ها و شکنجه و تبعیض و نژاد پرستی روبرو شدند. سیاه پوستان در واقع ابزاری برای کسب سود توسط سفید پوستان بودند.
بر اساس این گزارش وی تصریح کرد: بعد از گذشت چندین قرن از خشونت نژادی و دولتی علیه سیاه پوستان از زمان برده داری، روند خشونت، به حاشیه راندن، تبعیض و ناتوانی و ناامیدی تا به امروز ادامه یافته است. در پی قتل مایکل براون در 9 اوت در فرگوسن سیاه پوستان بار دیگر با این سئوال روبرو شدند که در جامعه ای که ادعای آزادی و دموکراسی می کند چگونه می توان رو به جلو حرکت کرد.
رهبر جنبش جریکو افزود: در واقع در شهر فرگوسن عدم تعادل قدرت وجود دارد و سیاه پوستان نسبتا ضعیف هستند. مشکل عدم توازن قدرت تاریخی است و در اکثر شهرها و ایالت های آمریکا نفوذ کرده است. مساله اصلی این است که قدرت واقعی در آمریکا در دست ثروتمندان غنی و شرکت های بزرگ است. ساختار قدرت نظام سرمایه داری به گونه ای است که توجهی به مردم ندارد.
عبدالممیت همچنین گفت: این مساله نشانگر نفاق و دو رویی عمیق دولت آمریکا و نظامی سرمایه داری است. آمریکا به سرعت به بی عدالتی در سایر کشورها به دلایل مختلف اشاره می کند تا توجیهی برای تجاوز امپریالیستی خود و بهره برداری از منابع طبیعی سرزمین های دیگر داشته باشد.
وی تصریح کرد: در همان زمان، رسانه ها به صورت ماهرانه و استادانه شرایط در خارج از آمریکا را به یک شکل به تصویر می کشند و شرایط آمریکا را به گونه ای نشان می دهند که همیشه در این کشور عدالت در بهترین شیوه اجرا می شود. این تصویر را به سادگی می توان رنگ آمیزی کرد چرا که آمریکا یک کشور بسیار پیشرفته است و با توسل به ابزارها و امکانات پیشرفته می تواند ذهن مردم را از ظلم و ستم روزانه در این کشور منحرف کند. همه حوادث مکرر مثل حادثه فرگوسن ذهن مردم را به این واقعیت سوق داده است که نژاد پرستی و بی عدالتی در آمریکا را مشاهده کنند.
رهبر این جنبش فعال حقوق مدنی گفت: باراک اوباما به عنوان یک رئیس جمهور سیاه پوست به ناامیدی بزرگی برای مردم سیاه پوست آمریکا تبدیل شده است چرا که وی نتوانست نماینده سیاه پوستان فقیر آمریکایی باشد و از زبان آنها صحبت کند. این یک فرصت نادر بود که وی داشت. به عبارت دیگر بسیاری از سفید پوستان تنها به این دلیل که اوباما سیاه پوست بود از وی متنفر بودند. شاید سیاه پوستان به شدت از اوباما ناامید شده باشند ولی اکثر سیاه پوستان از وی نفرت ندارند و دوست ندارند به او آسیبی برسد. در عین حال بسیاری از سفید پوستان شامل سیاستمداران و سازمان هایی مثل "تی پارتی" آرزوی مرگ او را دارند.
وی افزود: به نظر من اگر مایکل براون یک سفید پوست بود مامور پلیس هرگز به سوی او شلیک نمی کرد و واکنش پلیس نسبت به او به طور کلی متفاوت بود.
عبدالممیت در پایان گفت: نژاد پرستی و طبقه اقتصادی همیشه نقش مهمی در سرکوب سیاه پوستان ایفا کرده است. در دوران برده داری سیاه پوستان با انواع و اقسام بدرفتاری ها و شکنجه و تبعیض و نژاد پرستی روبرو شدند. سیاه پوستان در واقع ابزاری برای کسب سود توسط سفید پوستان بودند.
