به گزارش مشرق به نقل از مهر، روزنامه الشرق الاوسط اخيرا در گزارشي با اشاره به تحولات اخير ليبي به بررسي زواياي تقسيم اين کشور به سه اقليم مختلف پرداخته است.

در اين گزارش آمده است: ليبي در سال 1951 تحت نظارت سازمان ملل استقلال خود را اعلام کرد. در آن زمان اين کشور به 3 ايالت (اقليم) تقسيم شد که هر کدام از آنها پايتخت، دولت محلي و مجلس منطقه اي مخصوص به خود را داشتند.

اين سه اقليم شامل اقليم طرابلس در غرب به پايتختي طرابلس، اقليم برقه در شرق به پايتختي بنغازي و اقليم فزان در جنوب به پايتختي سبها مي شد. البته پژوهشگران ليبيايي معتقدند تقسيم سه گانه ليبي براي مردم اين کشور بسيار ايده آل بود و با ريشه ها و طبيعت آنان سازگار بود.

اما در اين ميان تنها طرفي که مخالف تقسيم سه گانه ليبي در دهه 60 ميلادي بود شرکتهاي نفتي آمريکا بودند. اين شرکتها تقسيم سه گانه ليبي را بر خلاف مصالح خود مي دانستند. آمريکاييها در صدد پايان دادن به اين تقسيم سه گانه در جهت ايجاد پايتختي واحد (طرابلس) بودند که در پي آن سيطره آنها بر منابع نفتي ليبي آسان شود.

اين اتفاق دقيقا در سال 1963 رخ داد. در آن سال ليبي به 10 استان بزرگ بر اساس ميزان جمعيت و مساحت تقسيم شد و ايالتهاي سه گانه به طور کلي فراموش شد.

شهرهاي داراي انبوه جمعيتي

در طرابلس کنوني يک سوم کل ساکنان ليبي زندگي مي کنند. پس از طرابلس از لحاظ جمعيتي به ترتيب شهرهاي بنغازي، مصراته، زاويه، سبها، البيضا و الخمس قرار مي گيرند. البته در اين بين شهرهاي بزرگ و مشهوري وجود دارند که از انبوه جمعيتي بي بهره اند. شهرهاي همچون طبرق، درنه، اجدابيا، البريقه، سرت، زليتن، سبراطه و زواره از جمله اين شهرها هستند.

از ديگر شهرهاي مهم غرب ليبي (در نزديکي تونس) که داراي انبوه جمعيتي هستند دو شهر غريان و کاباو هستند. از شهرهاي جنوبي نيز مي توان به شهر غدامس، اوباري و غات اشاره کرد. شهرهاي جنوبي ليبي از جاذبه هاي سياحتي و گردشگري فراواني بهره مند هستند.

در مناطق جنوبي نيز منطقه جفره و شهر هون قرار دارد که مقر اصلي فرماندهي ارتش ليبي محسوب مي شود. همچنين در نزديکي مصر شهر بزرگ الکفره قرار دارد.

شهرهاي اصلي نفتي

منابع نفتي ليبي به طور کلي در مناطق مرکزي و شرق ليبي تمرکز پيدا کرده است. همچنين شهر سرت در کرانه هاي مديترانه داراي منابع نفتي خوبي است. از سوي ديگر چاههاي مختلف نفتي در دريا وجود دارد اما از لحاظ اهميت شهرهاي نفتي ليبي به ترتيب زير قرار مي گيرند:

1) طبرق: در اين شهر اکثر شرکتهاي نفتي بين المللي از جمله BP حضور دارند که نفت خود را از طريق بندر مهم طبرق صادر مي کنند.

2) البريقه: اين شهر اصلي ترين نقطه صدور نفت ليبي به کشورهاي خارجي است. در جنوب اين شهر منطقه زلطان قرار دارد که داراي منابع عظيم نفتي است. کل نفت استخراج شده از زلطان نيز از بندر بريقه صادر مي شود.

3) الزاويه: در اين شهر بزرگترين پالايشگاه نفتي ليبي قرار دارد. نزديکي الزاويه شهر ميليت قرار دارد که داراي منابع هنگفت گازي است که بهره برداري از منابع آن از سه سال پيش توسط قذافي و برلوسکني افتتاح شد.

4) راس لانوف: اين شهر علاوه بر داشتن پالايشگاههاي متعدد نفتي، بندري مهم براي صادرات نفت محسوب مي شود.

به گزارش مهر، در روزهاي اخير انقلابيون ليبي بر تمام شهرهاي مهم نفتي فوق سيطره پيدا کرده و به نوعي شاهرگهاي تداوم حيات رژيم معمر قذافي را در دست گرفته اند. بر اين اساس، هم اکنون کنترل شهرهاي طبرق، البريقه، الزاويه و راس لانوف در اختيار انقلابيون قرار دارد.

اما در مقابل معمر قذافي تنها کنترل سه شهر طرابلس، سرت و سبها را در اختيار دارد و در منطقه باب العزيزيه پايتخت پناه گرفته است. "محمود شمام" از شخصيتهاي مخالف قذافي اخيرا تاکيد کرده بود اگر قذافي در محل اقامتش در تنگنا قرار گيرد از طريق تونلهاي زير زميني فرار خواهد کرد.

وي تاکيد کرده بود: قذافي در آينده ليبي هيچ جايي ندارد و حتي شهروند اين کشور نيز نمي تواند باشد. تنها صفتي که هم اکنون برازنده قذافي است، لقب جنايکار جنگي است.

از سوي ديگر، با توجه به سابقه تاريخي آمريکا در سيطره بر منابع نفتي ليبي که از دهه 60 ميلادي وجود داشته است، حال اين سوال مطرح مي شود که مقامات آمريکايي پس از تحولات اخير چه نقشه اي براي آينده ليبي در نظر گرفته اند و اين بار چگونه مي خواهند بر اين منابع عظيم انرژي در شما آفريقا سايه بياندازند.