به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، مادر شهید «علیرضا حسینی» در گفت‌و‌گو با خبرگزاری دفاع مقدس اظهار داشت: هر وقت بر سر مزار پسرم می‌آیم فکر می‌کنم به خانه او آمده‌ام و با مرور خاطرات گذشته چند ساعتی میهمان فرزندم هستم.

روزی که آمد، دستم بوسید و اجازه رفتن به جبهه گرفت را به خوبی به یاد دارم. او اشک می‌ریخت و می‌گفت: مادر حلالم کن. پسر خوبی برایت نبودم اما امیدوارم در آن دنیا شرمنده‌ات نکنم. انگار همین دیروز بود که رفت و دیگر ندیدمش.

پسرم نه تنها یکی از بهترین فرزندان من بود بلکه من به خاطر رفتارهای شایسته‌اش از او رضایت کامل داشتم اما هیچ وقت به نداشتنش و از دست دادنش برای همیشه فکر نکرده بودم.

علیرضا بسیار آرام، متعهد و متعصب بود. به طوری که هیچ کدام از خواهرهایش نباید به تنهایی بیرون می‌رفتند مگر با خود علیرضا. همیشه نماز اول وقت می‌خواند و به ما هم می‌گفت: نمازتان را بخوانید بعد کارهایتان را انجام دهید تا وقتی برایتان مشکلی پیش آمد بتوانید دستتان را بلند کنید و از خدا کمک بخواهید.

خیلی اوقات دلتنگش می‌شوم و از دلتنگی کاری از دستم بر نمی‌آید اما وقتی به روز عاشورا و اتفاقاتی که برای حضرت زینب افتاد فکر می‌کنم شرمنده می‌شوم و خدا را شکر می‌کنم که من هم توانستم با اهداء پسرم کاری برای اسلام و کشورم کنم.

از همه مردم می‌خواهم که با زنده نگه داشتن یاد شهدا ما را در صبر و استقامت از دوری فرزندانمان یاری کنند و نگذارند راه شهدا بی رهرو بماند.