ویژه نامه جام‌جهانی مشرق - 32 تیم حاضر در این رقابت ها در دور گروهی 48 بازی انجام دادند، نتایج غیرمنتظره زیادی رقم خورد و بیشتر تیم های مطرح اروپایی خیلی زود بلیط برگشت را دریافت کردند و بار دیگر ثابت شد که قهرمانی در قاره امریکا با اروپایی ها سرلج دارد. در ادامه به ترتیب گروه های 8 گانه، نگاهی کوتاه به عملکرد 32 دو تیم حاضر در این رقابت ها خواهیم انداخت.
گروه A
برزیل
تیم میزبان در 3 بازی دور گروهی خود نتوانست هوادارنش را راضی کند. یک برد پر بحث مقابل کرواسی در بازی افتتاحیه، تساوی در بازی برابر مقابل مکزیک و برد قاطع مقابل کامرون حذف شده.
البته نمی توان از تیم های اسکولاری انتظار بازی زیبا و مهیج داشت، حتی با برزیل فریبنده، اما این برزیل خیلی بدتر و ناهمگون تر از تیم های اسکولاری عمل می کند. تیم در خط هافبک و حمله مشکلات اساسی دارد و خط دفاع هم آن استحکامی که همه منتظرش بودن را نداشت. تمام بار تیم روی دوش نیمار است، شاید او هم تاب این همه فشار را نداشته باشد.
مکزیک
هررا توانست بار دیگر مکزیکی های درمانده را به رقص و وَجود درآورد. 3 بازی حساب شده و بسیار خوب، چیزی که کمتر کسی از این تیم انتظارش را داشت. تیم مکزیک در هر 3 بازی بسیار جنگنده، مصمم و هماهنگ عمل کرد. یکی از نکات جالب این تیم هم وزن بودن خطوط تیم است، اوچوا همه را به تحسین واداشته ، عملکرد خط دفاع حیرت آور بوده، هکتور هررا و خواردادو در خط هافبک عالی بوده اند و پرالتا، دوس سانتوس و چیچاریتو هم وظیفه خود را به بهترین نحو انجام داده اند. اوج کار هررا بعد از متوقف کردن برزیل، شسکت دادن کرواسی بود، خوشحالی های او بعد از گل های تیمش مدت ها در اذهان باقی خواهند ماند.
کرواسی
نیکو کواچ پس از بدست گرفتن سکان هدایت تیم در بازی های پلی آف توانست تیم خوبی را برزیل آماده کند. تیمش در بازی اول برابر برزیل علی رغم باخت 3-1 نمایش خوبی داشت، در بازی دوم کامرون 10 نفره را در هم کوبیدند و در بازی سوم و سرنوشت ساز مغلوب آمادگی مکزیک شدند. همه چیز برای صعود کروات ها مهیا بود، غیر از پلتیکاسا.
کامرون
مثل چند دوره قبل، ناهماهنگ، سردرگم، ناامید کننده و فقط شبحی از شیرهای رام نشدنی. حتی فولکر فینکه آلمانی هم نتواست نظم و انضباط را به این تیم برگرداند. کامرون غیر از نتایج ضعیفش در جام اخلاق را هم باخت، ضربه عمد آرنج آلکس سانگ به مانژوکیچ وکارت قرمز او در کنار درگیر آسو اکوتو با موکانژودر دقایق پایانی همان بازی از نقاط تاریک دور گروهی بودند.
هلند
فن خال نشان داد انتقادات کرایوف منطقی نیست. تیم جوان و یکدست شده هلند با در هم کوبیدن اسپانیا در همان شروع جام نشان داد که ماتادورها در جام ماندگار نیستند. می توان گفت لاله های نارنجی با پرواز دیدنی فن پرسی بال گرفتند و با کسب 9 امتیاز کامل نشان دادند می توانند خیلی زود به قافله مدعیان برگردند. شادی ماندگار فن خال و فن پرسی تبدیل به یکی از بهترین ها در این مورد در ادوار جام های جهانی می شود. هلندی ها در این مرحله یک رکورد هم زدند. آن ها پس از حدود 14-15 سال در یکی از بازی ها در ترکیب اصلی بازیکن با پیشوند "فن" در ترکیب نداشتند.
شیلی
انتظاری جز این از خورخه سامپایولی و یارانش نبود. تیم همان مسیر تیم 4 سال پیش را دنبال کرده است، پرس شدید، دوندگی های بی امان، با دل و جان بازی کردن و نترسیدن از درگیری، این ها خصوصیاتی هستند که از زمان مارچلو بیلسا به تیم تزریق شده است، چیزی که در خون و رگ اینکاها بود و نیازی مجدد به بیداری داشت. شیلی اگر اتفاقات خارج از زمین فوتبال در انتظارش نباشد می تواند تا مراحل بالایی صعود کند. برد حیاتی همراه بازی خوب مقابل اسپانیا اوج کار شیلیایی ها در این مرحله بود.
اسپانیا
خبری از تیم 6 سال گذشته نبود، تیمی که همه جام ها را درو کرد. شاکله اصلی تیم حفظ شده بود و شاید ایراد کار همینجا بود و شاید هم ماتادورها غرور کاذب داشتند و انتظار داشتند یکی یکی شمشیرها را وارد بدن حریفان کنند، اما بی خبر که حریفان و خصوصاً هلند شاخ هارا تیز کرده اند.
شاید اگر سیلوا آن توپ دقایق آخر نیمه اول مقابل هلند را گل می کرد آن باخت ویرانگر در انتظار آن ها نبود ولی مشخص بود آن ها مسیری طولانی را در جام سپری نخواهند کرد. تنها لحظه ماندگار اسپانیا در جام حالات درهم چهره دل بوسکه بود. تیم اسپانیا مملو بود از بازندگان بزرگ، ژاوی، کوستا، کاسیاس، راموس، پیکه و ..
استرالیا
پوستک اوغلو قبل از رسیدن به برزیل می دانست شانس زیادی برای درخشش ندارد. تیمش سازماندهی دوران هولگر اوسیک را یدک می کشید. تیم جوان ترشده بود و یکدست به نظر می رسید. استرالیایی ها شاید جام جهانی را برای کسب تجربه و تدارک تیم برای جام ملت های آسیا در نظر گرفته بودند. استرالیا مسیری عادلانه در پیش گرفت و از تیم های گروهش 3 گل کمتر نخورد، البته بیشتر هم نخورد. یکی از نکات بارز این تیم حضور تیم کیهیل 34 ساله بود که توانست 2 گل از 3 گل تیمش را به ثمر برساند. گل کیهیل مقابل هلند در لیست بهترین های جام خواهد بود، دیگر گل او طبق انتظار با ضربات سر خاص خودش به ثمر رسید.
گروه C
کلمبیا
تیم پکرمن نشانی از اوضاع شلم شوربای داخل کلمبیا نداشت. تیمی پر از بازیکنان جوان، با انگیزه و تا حدی نامی. تیم بدون فالکائو هم عالی نتیجه گرفت، چیزی که خیلی ها به آن به دیده ظن می نگریستند. آرژانتینی ها به خاطر حذف در 2006 هنوز از پکرمن کینه به دل دارند اما او توانست با بدست آوردن دل کلمبیایی ها این مسئله را به گونه ای حل کند. کلمبیا با داشتن رودریگز، تئوفیلو، کوادرادو و ... شانس بالایی برای رسیدن به جمع 8 تیم برتر دارد و بازیکنان این تیم این بار نباید ترسی از گل به خودی داشته باشند.
یونان
بهترین نمایش یونان از 2004 به بعد. یونان با برتری مقابل رومانی در پلی آف به جام جهانی رسید و از همان ابتدا مشخص بود که سانتوس در پایان جام در این تیم نمی ماند. گروه دشواری نصیب تیم سرزمین فلاسفه شده بود و شانس آن ها حتی با کمک زئوس هم بسیار اندک به نظر می رسید، اما خدایان در آخرین ثانیه های بازی با ساحل عاج کار خود را کردند.
یونان با شکست مقابل کلمبیا کار خود را آغاز کرد، در بازی دوم در حالی که حدود 60 دقیقه مقابل ژاپن 10 نفره بازی کردند توانستند یک مساوی بگیرند و در بازی آخر با گل ثانیه های پایانی ساماراس به مرحله 1/8 صعود کردند، چیزی که برای فوتبال یونان نتیجه ای عالی محسوب می شود. تمرکز آن ها هنوز روی کارهای دفاعی است. یونان در بازی با کاستاریکا شانسی برابر برای صعود به جمع 8 تیم دارد، چیزی که تصورش هم سخت بود. سانتوس قبل از جام گفت که امیدوار است قضیه یورو 2004 برای تیمش تکرار شد، من که دوست ندارم، شما را نمی دانم ...
ساحل عاج
نمایش ناامید کننده ای دیگر از ستاره های فوتبال آفریفا. تیم هایی که کماکان از هم گسسته به نظر می رسند، کماکان به می توان دید سازماندهی تیم های افریفایی کاری بس دشوار است. لاموشی علیرغم در اختیار داشتن ستاره های نامی نتوانست نتایج قابل قبولی کسب کند. بار دیگر مشخص شد که کار کردن با تیم های آفریقایی سخت تر از کار کردن با هر تیمی است، حتی سخت تر از تیم های خاورمیانه ای.
تیم های آفریقایی در سالیان اخیر توانسته اند بازیکنان زیادی به سطح اول فوتبال جهان عرضه کنند اما هنوز رسیدن یک تیم از قاره سیاه به مرحله نیمه نهایی ناشدنی به نظر می رسد، اینجا هم دست های سوارز در کار است.
شاید یکی از مشکلات فوتبال آفریقا تعصب نداشتن فوتبالیست های این قاره باشد. اکثر بازیکنان دو رگه کشورهای اروپایی را برای بازی انتخاب کرده اند. اگر درصدی از این بازیکنان تمایل داشتند برای سرزمین پدر یا مادری خود به میدان بروند آن وقت درصد بالایی از فوتبالدوستان از زمان برگزاری جام ملت های افریقا بی خبر نمی ماندند.
ژاپن
درخشش در جام کنفدارسیون ها و بازی های دوستانه انتظارات را از چشم بادامی ها بالا برده بود. تساوی 4-4 مقابل ایتالیا و 2-2 مقابل هلند، شکست دادن آرژانتین و بلژیک، این ها فقط تعدادی از نتایج درخشان تیم زاکه رونی در سال اخیر بود. جام برای آن ها بد آغاز شد، علیرغم اینکه 1-0 از ساحل عاج جلو بودند به ناگاه تیم کم آورد و با دریافت 2 گل پیاپی بازی را واگذار کردند. بازی دوم برای برد جلوی یونان 10 نفره مصمم بودند اما یونان مصمم تر دفاع کرد، بازی با کلمبیا هم داستانی تازه برای گفتن نداشت و ناکامی فوتبالیست ها تکمیل شد. جدا از شکست این تیم باید به اذعان کرد این تیم به لحاظ شکل بازی و سازماندهی با فوتبال آسیا فاصله گرفته است.
کاستاریکا
چه کسی حاضر بود قبل از شروع جام روی سرگروهی این تیم در دور مقدماتی شرط ببندد؟ مطمئناً تعداد این افراد از انگشتان یک دست فراتر نمی رفت.
در همان دور اول با شکست دادن اروگوئه مشخص شد معادلات این گروه برهم خواهد خورد. تیمی منسجم در کارهای دفاعی و متکی به سیستم 2-3-5 (2-5-3 در حمله) که اجازه خود نمایی به حریفان نامی و پرطمطراقش را نداد. تیمی که فقط 3-4 بازیکن سرشناس آن هم برای خوره های فوتبال در ترکیبش دارد، ناواس، کمپل، رویز و ... و بار دیگر نشان دادند که جام جهانی جای شگفتی هاست، البته به شرط خواستن.
اروگوئه
اسکار تابارز در خواب 2010 مانده بود که با سیلی کاستاریکا بیدار شد. تیمش در بازی اول بدون سوارز چیزی برای گفتن نداشت. در بازی مقابل انگلیس سوارز برگشت و توانستند تاحدی خود را پیدا کنند. تیم تابارز در خط دفاع و حمله مهره های اسمی در اختیار دارد اما نبود هافبک های طراز اول در این تیم به چشم می خورد به اضافه اینکه موسلرا کماکان دروازه بان مطمئنی نیست. اروگوئه برای صعود در بازی آخر به برد نیاز داشت و موفق شدند با چنگ و دندان 3 امتیاز لازمه را دشت کنند.
ایتالیا
آتزوری آمده بود تا ناکامی 2010 را جبران کند و در بازی اول مقابل انگلوساکسون ها تا حدی موفق بود، اما در ادامه به نظر می رسید آن ها تمام انرژی خود را در جو سخت مانائوس جا گذاشته اند. تیم بی رمق ایتالیا در بازی دوم مغلوب کاستاریکا شد تا کارش به بازی پایانی مقابل اروگوئه کشیده شود اما بی خبر از اینکه چه چیزی در انتظار آن هاست. تیم پراندلی بازی سوم برای نباختن به زمین آمده بود و می خواست با پیاده کردن کاتانچیو بار دیگر قدرت آن را به رخ همگان بکشند اما گل دیه گو گودین پایه های کاتانچیو را لرزاند. دیدار مقابل اروگوئه در تاریخ خواهد ماند، نه به خاطر باخت ایتالیا، بلکه به خاطر گاز سوارز روی شانه های کیلینی، چه جای بدی هم برای گاز گرفتن انتخاب شده بود.
یک نام دیگر هم وارد لیست سیاه ایتالیایی ها شد، مارکو رودریگز داور مکزیکی بازی با اروگوئه، او هم رفت کنار بایرون مورنو اکوادوری.
انگلیس
خود انگلیسی ها می دانستند این تیم نمی تواند معجزه کند و هاجسون بیش از همه به این مسئله ایمان داشت، حتی بیشتر از گری لینه کر. نکته مثبت هاجسون در این جام بازی دادن به جوانان بود، چیزی که می تواند برای انگلیسی ها در سالیان بعد نتایج بهتری به ارمغان بیاورد. کار بهتر را فدارسیون فوتبال انگلستان انجام داد و آن دست کشیدن از مربی ها ناموفق اما اسم دار من جمله کاپلو و اریکسون بود، چون آن ها قطعاً حاضر نمی شدند تا این حد بازیکن جوان با خود به برزیل ببرند. در انگلستان انگشت های اتهام به سوی جرارد نشانه می روند و او را باعث حذف تیم می دانند، و این نشانگر ادامه برتری دید باشگاهی بر دید ملی در این کشور است، یکی از معضلات اصلی فوتبال این کشور.
فرانسه
دشام توانست تیم را از حاشیه های عجیب و غریب در تورنمنت های قبلی دور کند. او حتی برای این کار روی نام نصری خط قرمز کشید و فرانک ریبری هم در حالی که گقته می شد می توانست تحت شرایطی بازی کند از تیم کنار گذاشته شد. جام برای خروس ها خوب شروع شد، هندوراس با 10 نفره شدن خیلی زود قافله را به آن ها واگذار کرد، در بازی دوم تیم هیتسفلد چیزی برای گفتن نداشت. بازی سوم مقابل اکوادور بدترین نمایش آن ها در این مسابقات بود، آن ها مقابل تیم 10 نفر اکوادور موفق به گلزنی نشدند. خیلی ها معتقدند تیم دشام چشم نوازترین تیم جام است.
سوئیس
تیمی مملو از بازیکنان دو ملیتی و دو رگه. بیشتر بازیکنان تیم سوئیس در تیم های سرشناس اروپایی حضور دارند. این تیم بنا به روش جدید فیفا در مرحله گروهی به عنوان یکی از 8 تیم سرگروه انتخاب شد. تیم هیستفلد در مرحله مقدماتی طبق انتظارات عمل نکرد و نمایش های خوبی نداشت. برد ناپلئونی مقابل اکوادور، شکست سنگین مقابل فرانسه و برد راحت مقابل هندوراس نتایج کشور امین جهان بودند. آن ها در صورت سازماندهی بهتر و توانایی در کنترل مسی می توانند در مرحله بعد برای آرژانتین دردسرساز شوند.
اکوادور
تنها نماینده ناکام امریکای جنوبی در مرحله مقدماتی. کلمبیا در بازی ابتدایی مقابل سوئیس نمایش خوبی داشت و با گل ثانیه های پایانی سفروویچ مغلوب این تیم شد. در بازی دوم توانستند هندوراس را شکست دهند و در بازی سوم مقابل تیم مدعی فرانسه نمایش قابل تحسینی داشتند و اگر کمی خوش شانس بودند می توانستند این تیم را شکست دهند.
هندوراس
کشوری که با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می کند تیمش در شرط بندی های قبل از شروع جام رقابتی شانه به شانه با ایران داشت. آن ها در بازی اول مقابل فرانسه تا قبل از 10 نفره شدن نمایشی خوب داشتند اما در ادامه کاری از پیش نبردند. هندوراس در دو بازی بعدی نمایش های قابل قبولی داشت و می توان گفت تاحدی فراتر از انتظارات عمل کرد. یکی از افتخاراتی که به نام آن ها در این جام ثبت شد اولین گلی بود که سیستم گل لاین در بازی های رسمی تشخیص داد.
آرژانتین
همه راه ها به مسی ختم می شود، این قبل از جام هم پیش بینی می شد. خیلی ها منتظر عملکردی فوق العاده از خط حمله آتشین این تیم بودند اما هنوز چیزی دیده نشده است. همگان اذعان می کنند که آرژانتین تیمی کامل نیست و خط دفاع و هافبک این تیم در حد خط هجومی نیست، فارغ از رومرو.
آرژانتین در 3 بازی مرحله گروهی 3 عملکرد متوسط داشت و نتوانست هوادارنش را راضی کند. در بازی او اگر کولاشیناج در همان دقایق اول گل به خودی نمی زد کار سختی مقابل بوسنی در انتظارشان بود، دور دوم ایران آن ها را شکوه کرد و اگر مسی نمی بود و ... مقابل نیجریه هم یک برد شکننده ثبت کردند و ضعف هایشان بیشتر عیان شد. این تیم شباهت بسیار زیادی به تیم 2010 دارد و تنها اختلاف آن ها رو دور بودن مسی است. آیا سرنوشتی همچون مارادونا در انتظار سابه یا است؟
نیجریه
بلاخره از دور گروهی صعود کردند. در بازی اول با دفاع بتونی ایران مواجه شدند و کاری از پیش نبردند. در بازی بعدی اتفاقات داوری به نفع آن ها رقم خورد و تیم بوسنی را شکست دادند. نیجریه تیمی بسیار قدرتی و سرعتی نشان داد و می تواند در مرحله بعدی حتی برای فرانسه هم دردسر ساز باشد. نجیریه با این نتیجه تاریخی جدید در جام جهانی برای خود رقم زد و باعث شد تا مردم این کشور بجز خوشحالی ماندگار رشیدی یکینی فقید، چیز دیگری هم برای گفتن درباره جام جهانی داشته باشند.
بوسنی و هرزگوئین
اولین حضور بوسنی، کشوری که تاریخی چند هزار صفحه ای ندارد، اما به اندازه بخشی از کتاب تاریخ، رنج، مصیبت و بدبختی دیده است . انتظار بیشتری از تیم بوسنی بود، آن ها دو جین بازیکن سرشناس در ترکیب خود داشتند و تا قبل از شروع بازی ها همه آن ها را بعد از آرژانتین تیم دوم صعود کننده از این گروه می دانستند. بوسنی مقابل آرژانتین نمایش بسیار خوبی داشت و آلبی سلسته با خوش شانسی و نبوغ مسی 3 امتیاز آن بازی را گرفت. شکست غیر منتظره مقابل نیجریه آرزوهای یک کشور را برای حضور در مرحله بعد به باد داد. در بازی پایانی که بازی تشریفاتی هم برای آن ها بود نتیجه خوبی مقابل ایران کسب کردند.
ایران
خیلی ها منتظر بودند تا بعد از رده بندی نهایی جام، ایران تیم سی و دوم این رقابت ها باشد، خیلی ها پیشبینی می کردند این تیم با ساک های پر از گل از برزیل برگردد، اما بازی های خوب و فراتر از انتظار این معادلات را برهم زد. ایران در 2 بازی ابتدایی فوق العاده کار کرد، مقابل نیجریه با انجام یک بازی کاملاً دفاعی خواست برای بازی های بعدی کماکان شانس داشته باشد، مقابل آرژانتین مدعی اوج کار بازیکنان کیروش بود، آن ها تا دقیقه 90 تیم مسی و یاران را زمین گیر کردند و اگر اتفاقات فوتبال به نفع آن ها رقم می خورد ایران هنوز در شادی می بود. در بازی آخر آن ها جلو بوسنی به برد نیاز داشتند و به اجبار بازتراز بازی های قبلی بازی کردند و نتیجه آن را هم دیدند. می توان گفت که تیم ایران با توجه به امکانات، برنامه ریزی، سازماندهی و توانایی بازیکنانش نتیجه ای عالی گرفت، در واقع ایران فراتر از توانایی های خود عمل کرد.
آلمان
ژرمن ها طبق معمول یکی از مدعیان به حساب می آمدند. لوو کلی از ستاره گان خود را به دلیل مصدومیت در آلمان جا گذاشته بود. آلمان جام را با شروع طوفانی مقابل پرتغال شروع کرد و در بازی بعدی سندروم بازی دوم در تورنمنت ها گریبان گیر آن ها شد. بازی سوم با انجام یک بازی فکورانه و برد خفیف مقابل امریکا به عنوان تیم اول به دور بعدی صعود کردند. تیم لوو برخلاف تورنمنت های قبلی بازی زیبا را فدای نتیجه کرده است، چون این بار ژرمن ها به چیزی کمتر از قهرمانی راضی نخواهند شد.
امریکا
کلینزی روحی جدید وارد فوتبال امریکا کرده است و کم کم این ورزش در ینگه دنیا هم طرفداران خاص خود را پیدا می کند. کلینزمن با خط کشیدن روی نام داناوان خیلی ها را به تعجب وا داشت اما تیم او بدون داناوان در هر 3 بازی نمایش های خوبی داشت. در بازی اول با گل دقایق پایانی بروکز از سد غنا گذشتند، در بازی بعدی ورق برگشت و با گل ثانیه های پایانی وارلا بازی برده از دستشان خارج شد. کلینزی در بازی سوم رویارویی مجددی با همکاران قبلی خود داشت ولی در هوای بارانی رسیفه مغلوب تجربه و آمادگی ذهنی بالای هموطنان خود شد. تیم امریکا در دور بعد باید به مصاف بلژیک برود و شانس خوبی برای رسیدن به مرحله ¼ دارد.
پرتغال
شکستی دیگر برای رونالدو و یارانش در تورنمنت ها. خیلی ها می گویند رونالدو در تیم ملی تنها است، خیلی ها هم می گویند او خود را بزرگتر از تیم می بیند. مشکل هر چه باشد، بنتو یا رونالدو یا ... این نتیجه ای غیرقابل قبول برای فوتبال پرتغال به حساب می آید. شاید پرتغال نیاز مبرم به تغییر نسل در فوتبال ملی خود دارد، دیگر دوران په په، میرلش، برونو آلوس و ... در تیم ملی به سر آمده است و باشگاه های پرتغالی باید بجای تمرکز روی پرورش استعدادهای امریکای جنوبی اندکی به فکر پرورش استعدادهای خودی باشند.
غنا
تیمی که در دوره قبل تنها چند سانتی متر با رسیدن به نیمه نهایی فاصله داشت اما نشد. غنا یکی از پرامیدترین تیم های افریقا به شمار می رفت ولی نتوانست نتایج قابل قبولی کسب کند. تنها نمایش خوب آن ها در نیمه دوم مقابل آلمان بود ولی دیر به جوش آمدند و زود هم فروکش کردند. تیم غنا هم مثل دیگر تیم های افریقایی حواشی زیادی در تیمش داشت و در روز آخر 2 بازیکن مهم {بواتنگ، مونتاری} از اردو تیم اخراج شدند. غنا ابزار لازم را برای درخشش داشت اما امان از بی برنامه گی و بهم ریختگی تیم های افریقایی.
بلژیک
تیمی که همگان آن را مدعی مخفی جام می دانستند. تیمی متشکل از بازیکنان سرشناس و جوان که در باشگاه های معتبر اروپایی توپ می زنند. تیم ویلموتس علیرغم صعود به عنوان تیم اول و با 9 امتیاز انتظارات را برآورده نکرد. آن ها در هر 3 بازی در دقایق پایانی موفق به زدن گل برتری شدند و نتوانستند نمایش های خوب خود در مرحله مقدماتی را تکرار کنند. به نظر می رسد تجربه چنین تورنمنت هایی تکه گم شده پازل تیم ویلموتس باشد.
الجزایر
روباه های صحرا نمایشی خارق العاده در دور اول داشتند. آن ها تیمی مصمم، یکدل و جنگنده نشان دادند و در هر 3 بازی خود نمایش هایی بسیار خوب داشتند. تیم هلیهوژیچ علیرغم باخت مقابل بلژیک در بازی اول توانست در ادامه به خوبی خود را پیدا کند و به مرحله بعدی راه پیدا کند. الجزایر در این مرحله باید به مصاف آلمان برود و در صورت باخت احتمالی هم می توانند سربلندانه به دیار عمر مختار برگردند. به قول دوست عزیزمان ... تنها نماینده جهان اسلام و افریقا!!! در مرحله 1/8 جام جهانی.
روسیه
انگار فوتبال روسیه به صنعت این کشور گره خورده است، فوتبالی خشک و عاری از تکنیک و زیبایی، بازیکنانی زُمُخت و بی انعطاف. روسیه سرمایه گذاری زیادی در فوتبال انجام داده است ولی نتواسنت نتیجه ای مطلوب بدست آورد و نشان داد باید در کنار سرمایه گذاری استعداد ذاتی هم وجود داشته باشد. تیم کاپلو 3 نمایش ضعیف داشت، یکی از یکی بدتر. باشگاه های روسی بیشتر هزینه خود را معطوف به جذب ستاره گان خارجی کرده اند. وقت آن رسیده است که آکنفیف و کاپلو با هم از حضور در مسابقات و تورنمنت های ملی خداحافظی کنند.
کره جنوبی
کره ای ها قصد داشتند بار دیگر با مربی وطنی از گروه صعود کنند اما بکنبائر آسیا از عهده این کار برنیامد. کره در بازی آخر برای صعود به برد نیاز داشت اما 60 دقیقه مقابل تیم 10 نفره بلژیک کاری از پیش نبرد. کره در بازی با الجزایر خیلی زود تسلیم حریف چغر خود شد و گر نه می توانست یکی از تیم های صعود کرده باشد. کره بازیکنان جوان و باکیفیتی در ترکیب خود دارد و در سال های آینده دوباره یکی از قدرت های اول آسیا خواهند بود. هوادارن کره در باگشت تیم شان به کشور با آبنات به استقابل آن ها رفتند چیزی که در فرهنگ این کشور نوعی توهین به حساب می آید.
گروه A
برزیل
تیم میزبان در 3 بازی دور گروهی خود نتوانست هوادارنش را راضی کند. یک برد پر بحث مقابل کرواسی در بازی افتتاحیه، تساوی در بازی برابر مقابل مکزیک و برد قاطع مقابل کامرون حذف شده.
مکزیک
هررا توانست بار دیگر مکزیکی های درمانده را به رقص و وَجود درآورد. 3 بازی حساب شده و بسیار خوب، چیزی که کمتر کسی از این تیم انتظارش را داشت. تیم مکزیک در هر 3 بازی بسیار جنگنده، مصمم و هماهنگ عمل کرد. یکی از نکات جالب این تیم هم وزن بودن خطوط تیم است، اوچوا همه را به تحسین واداشته ، عملکرد خط دفاع حیرت آور بوده، هکتور هررا و خواردادو در خط هافبک عالی بوده اند و پرالتا، دوس سانتوس و چیچاریتو هم وظیفه خود را به بهترین نحو انجام داده اند. اوج کار هررا بعد از متوقف کردن برزیل، شسکت دادن کرواسی بود، خوشحالی های او بعد از گل های تیمش مدت ها در اذهان باقی خواهند ماند.
کرواسی
نیکو کواچ پس از بدست گرفتن سکان هدایت تیم در بازی های پلی آف توانست تیم خوبی را برزیل آماده کند. تیمش در بازی اول برابر برزیل علی رغم باخت 3-1 نمایش خوبی داشت، در بازی دوم کامرون 10 نفره را در هم کوبیدند و در بازی سوم و سرنوشت ساز مغلوب آمادگی مکزیک شدند. همه چیز برای صعود کروات ها مهیا بود، غیر از پلتیکاسا.
کامرون
مثل چند دوره قبل، ناهماهنگ، سردرگم، ناامید کننده و فقط شبحی از شیرهای رام نشدنی. حتی فولکر فینکه آلمانی هم نتواست نظم و انضباط را به این تیم برگرداند. کامرون غیر از نتایج ضعیفش در جام اخلاق را هم باخت، ضربه عمد آرنج آلکس سانگ به مانژوکیچ وکارت قرمز او در کنار درگیر آسو اکوتو با موکانژودر دقایق پایانی همان بازی از نقاط تاریک دور گروهی بودند.
گروه B
هلند
فن خال نشان داد انتقادات کرایوف منطقی نیست. تیم جوان و یکدست شده هلند با در هم کوبیدن اسپانیا در همان شروع جام نشان داد که ماتادورها در جام ماندگار نیستند. می توان گفت لاله های نارنجی با پرواز دیدنی فن پرسی بال گرفتند و با کسب 9 امتیاز کامل نشان دادند می توانند خیلی زود به قافله مدعیان برگردند. شادی ماندگار فن خال و فن پرسی تبدیل به یکی از بهترین ها در این مورد در ادوار جام های جهانی می شود. هلندی ها در این مرحله یک رکورد هم زدند. آن ها پس از حدود 14-15 سال در یکی از بازی ها در ترکیب اصلی بازیکن با پیشوند "فن" در ترکیب نداشتند.
شیلی
انتظاری جز این از خورخه سامپایولی و یارانش نبود. تیم همان مسیر تیم 4 سال پیش را دنبال کرده است، پرس شدید، دوندگی های بی امان، با دل و جان بازی کردن و نترسیدن از درگیری، این ها خصوصیاتی هستند که از زمان مارچلو بیلسا به تیم تزریق شده است، چیزی که در خون و رگ اینکاها بود و نیازی مجدد به بیداری داشت. شیلی اگر اتفاقات خارج از زمین فوتبال در انتظارش نباشد می تواند تا مراحل بالایی صعود کند. برد حیاتی همراه بازی خوب مقابل اسپانیا اوج کار شیلیایی ها در این مرحله بود.
اسپانیا
خبری از تیم 6 سال گذشته نبود، تیمی که همه جام ها را درو کرد. شاکله اصلی تیم حفظ شده بود و شاید ایراد کار همینجا بود و شاید هم ماتادورها غرور کاذب داشتند و انتظار داشتند یکی یکی شمشیرها را وارد بدن حریفان کنند، اما بی خبر که حریفان و خصوصاً هلند شاخ هارا تیز کرده اند.
شاید اگر سیلوا آن توپ دقایق آخر نیمه اول مقابل هلند را گل می کرد آن باخت ویرانگر در انتظار آن ها نبود ولی مشخص بود آن ها مسیری طولانی را در جام سپری نخواهند کرد. تنها لحظه ماندگار اسپانیا در جام حالات درهم چهره دل بوسکه بود. تیم اسپانیا مملو بود از بازندگان بزرگ، ژاوی، کوستا، کاسیاس، راموس، پیکه و ..
استرالیا
پوستک اوغلو قبل از رسیدن به برزیل می دانست شانس زیادی برای درخشش ندارد. تیمش سازماندهی دوران هولگر اوسیک را یدک می کشید. تیم جوان ترشده بود و یکدست به نظر می رسید. استرالیایی ها شاید جام جهانی را برای کسب تجربه و تدارک تیم برای جام ملت های آسیا در نظر گرفته بودند. استرالیا مسیری عادلانه در پیش گرفت و از تیم های گروهش 3 گل کمتر نخورد، البته بیشتر هم نخورد. یکی از نکات بارز این تیم حضور تیم کیهیل 34 ساله بود که توانست 2 گل از 3 گل تیمش را به ثمر برساند. گل کیهیل مقابل هلند در لیست بهترین های جام خواهد بود، دیگر گل او طبق انتظار با ضربات سر خاص خودش به ثمر رسید.
گروه C
کلمبیا
تیم پکرمن نشانی از اوضاع شلم شوربای داخل کلمبیا نداشت. تیمی پر از بازیکنان جوان، با انگیزه و تا حدی نامی. تیم بدون فالکائو هم عالی نتیجه گرفت، چیزی که خیلی ها به آن به دیده ظن می نگریستند. آرژانتینی ها به خاطر حذف در 2006 هنوز از پکرمن کینه به دل دارند اما او توانست با بدست آوردن دل کلمبیایی ها این مسئله را به گونه ای حل کند. کلمبیا با داشتن رودریگز، تئوفیلو، کوادرادو و ... شانس بالایی برای رسیدن به جمع 8 تیم برتر دارد و بازیکنان این تیم این بار نباید ترسی از گل به خودی داشته باشند.
یونان
بهترین نمایش یونان از 2004 به بعد. یونان با برتری مقابل رومانی در پلی آف به جام جهانی رسید و از همان ابتدا مشخص بود که سانتوس در پایان جام در این تیم نمی ماند. گروه دشواری نصیب تیم سرزمین فلاسفه شده بود و شانس آن ها حتی با کمک زئوس هم بسیار اندک به نظر می رسید، اما خدایان در آخرین ثانیه های بازی با ساحل عاج کار خود را کردند.
یونان با شکست مقابل کلمبیا کار خود را آغاز کرد، در بازی دوم در حالی که حدود 60 دقیقه مقابل ژاپن 10 نفره بازی کردند توانستند یک مساوی بگیرند و در بازی آخر با گل ثانیه های پایانی ساماراس به مرحله 1/8 صعود کردند، چیزی که برای فوتبال یونان نتیجه ای عالی محسوب می شود. تمرکز آن ها هنوز روی کارهای دفاعی است. یونان در بازی با کاستاریکا شانسی برابر برای صعود به جمع 8 تیم دارد، چیزی که تصورش هم سخت بود. سانتوس قبل از جام گفت که امیدوار است قضیه یورو 2004 برای تیمش تکرار شد، من که دوست ندارم، شما را نمی دانم ...
ساحل عاج
نمایش ناامید کننده ای دیگر از ستاره های فوتبال آفریفا. تیم هایی که کماکان از هم گسسته به نظر می رسند، کماکان به می توان دید سازماندهی تیم های افریفایی کاری بس دشوار است. لاموشی علیرغم در اختیار داشتن ستاره های نامی نتوانست نتایج قابل قبولی کسب کند. بار دیگر مشخص شد که کار کردن با تیم های آفریقایی سخت تر از کار کردن با هر تیمی است، حتی سخت تر از تیم های خاورمیانه ای.
تیم های آفریقایی در سالیان اخیر توانسته اند بازیکنان زیادی به سطح اول فوتبال جهان عرضه کنند اما هنوز رسیدن یک تیم از قاره سیاه به مرحله نیمه نهایی ناشدنی به نظر می رسد، اینجا هم دست های سوارز در کار است.
شاید یکی از مشکلات فوتبال آفریقا تعصب نداشتن فوتبالیست های این قاره باشد. اکثر بازیکنان دو رگه کشورهای اروپایی را برای بازی انتخاب کرده اند. اگر درصدی از این بازیکنان تمایل داشتند برای سرزمین پدر یا مادری خود به میدان بروند آن وقت درصد بالایی از فوتبالدوستان از زمان برگزاری جام ملت های افریقا بی خبر نمی ماندند.
ژاپن
درخشش در جام کنفدارسیون ها و بازی های دوستانه انتظارات را از چشم بادامی ها بالا برده بود. تساوی 4-4 مقابل ایتالیا و 2-2 مقابل هلند، شکست دادن آرژانتین و بلژیک، این ها فقط تعدادی از نتایج درخشان تیم زاکه رونی در سال اخیر بود. جام برای آن ها بد آغاز شد، علیرغم اینکه 1-0 از ساحل عاج جلو بودند به ناگاه تیم کم آورد و با دریافت 2 گل پیاپی بازی را واگذار کردند. بازی دوم برای برد جلوی یونان 10 نفره مصمم بودند اما یونان مصمم تر دفاع کرد، بازی با کلمبیا هم داستانی تازه برای گفتن نداشت و ناکامی فوتبالیست ها تکمیل شد. جدا از شکست این تیم باید به اذعان کرد این تیم به لحاظ شکل بازی و سازماندهی با فوتبال آسیا فاصله گرفته است.
گروه D
کاستاریکا
چه کسی حاضر بود قبل از شروع جام روی سرگروهی این تیم در دور مقدماتی شرط ببندد؟ مطمئناً تعداد این افراد از انگشتان یک دست فراتر نمی رفت.
در همان دور اول با شکست دادن اروگوئه مشخص شد معادلات این گروه برهم خواهد خورد. تیمی منسجم در کارهای دفاعی و متکی به سیستم 2-3-5 (2-5-3 در حمله) که اجازه خود نمایی به حریفان نامی و پرطمطراقش را نداد. تیمی که فقط 3-4 بازیکن سرشناس آن هم برای خوره های فوتبال در ترکیبش دارد، ناواس، کمپل، رویز و ... و بار دیگر نشان دادند که جام جهانی جای شگفتی هاست، البته به شرط خواستن.
اروگوئه
اسکار تابارز در خواب 2010 مانده بود که با سیلی کاستاریکا بیدار شد. تیمش در بازی اول بدون سوارز چیزی برای گفتن نداشت. در بازی مقابل انگلیس سوارز برگشت و توانستند تاحدی خود را پیدا کنند. تیم تابارز در خط دفاع و حمله مهره های اسمی در اختیار دارد اما نبود هافبک های طراز اول در این تیم به چشم می خورد به اضافه اینکه موسلرا کماکان دروازه بان مطمئنی نیست. اروگوئه برای صعود در بازی آخر به برد نیاز داشت و موفق شدند با چنگ و دندان 3 امتیاز لازمه را دشت کنند.
ایتالیا
آتزوری آمده بود تا ناکامی 2010 را جبران کند و در بازی اول مقابل انگلوساکسون ها تا حدی موفق بود، اما در ادامه به نظر می رسید آن ها تمام انرژی خود را در جو سخت مانائوس جا گذاشته اند. تیم بی رمق ایتالیا در بازی دوم مغلوب کاستاریکا شد تا کارش به بازی پایانی مقابل اروگوئه کشیده شود اما بی خبر از اینکه چه چیزی در انتظار آن هاست. تیم پراندلی بازی سوم برای نباختن به زمین آمده بود و می خواست با پیاده کردن کاتانچیو بار دیگر قدرت آن را به رخ همگان بکشند اما گل دیه گو گودین پایه های کاتانچیو را لرزاند. دیدار مقابل اروگوئه در تاریخ خواهد ماند، نه به خاطر باخت ایتالیا، بلکه به خاطر گاز سوارز روی شانه های کیلینی، چه جای بدی هم برای گاز گرفتن انتخاب شده بود.
یک نام دیگر هم وارد لیست سیاه ایتالیایی ها شد، مارکو رودریگز داور مکزیکی بازی با اروگوئه، او هم رفت کنار بایرون مورنو اکوادوری.
انگلیس
خود انگلیسی ها می دانستند این تیم نمی تواند معجزه کند و هاجسون بیش از همه به این مسئله ایمان داشت، حتی بیشتر از گری لینه کر. نکته مثبت هاجسون در این جام بازی دادن به جوانان بود، چیزی که می تواند برای انگلیسی ها در سالیان بعد نتایج بهتری به ارمغان بیاورد. کار بهتر را فدارسیون فوتبال انگلستان انجام داد و آن دست کشیدن از مربی ها ناموفق اما اسم دار من جمله کاپلو و اریکسون بود، چون آن ها قطعاً حاضر نمی شدند تا این حد بازیکن جوان با خود به برزیل ببرند. در انگلستان انگشت های اتهام به سوی جرارد نشانه می روند و او را باعث حذف تیم می دانند، و این نشانگر ادامه برتری دید باشگاهی بر دید ملی در این کشور است، یکی از معضلات اصلی فوتبال این کشور.
گروه E
فرانسه
دشام توانست تیم را از حاشیه های عجیب و غریب در تورنمنت های قبلی دور کند. او حتی برای این کار روی نام نصری خط قرمز کشید و فرانک ریبری هم در حالی که گقته می شد می توانست تحت شرایطی بازی کند از تیم کنار گذاشته شد. جام برای خروس ها خوب شروع شد، هندوراس با 10 نفره شدن خیلی زود قافله را به آن ها واگذار کرد، در بازی دوم تیم هیتسفلد چیزی برای گفتن نداشت. بازی سوم مقابل اکوادور بدترین نمایش آن ها در این مسابقات بود، آن ها مقابل تیم 10 نفر اکوادور موفق به گلزنی نشدند. خیلی ها معتقدند تیم دشام چشم نوازترین تیم جام است.
سوئیس
تیمی مملو از بازیکنان دو ملیتی و دو رگه. بیشتر بازیکنان تیم سوئیس در تیم های سرشناس اروپایی حضور دارند. این تیم بنا به روش جدید فیفا در مرحله گروهی به عنوان یکی از 8 تیم سرگروه انتخاب شد. تیم هیستفلد در مرحله مقدماتی طبق انتظارات عمل نکرد و نمایش های خوبی نداشت. برد ناپلئونی مقابل اکوادور، شکست سنگین مقابل فرانسه و برد راحت مقابل هندوراس نتایج کشور امین جهان بودند. آن ها در صورت سازماندهی بهتر و توانایی در کنترل مسی می توانند در مرحله بعد برای آرژانتین دردسرساز شوند.
اکوادور
تنها نماینده ناکام امریکای جنوبی در مرحله مقدماتی. کلمبیا در بازی ابتدایی مقابل سوئیس نمایش خوبی داشت و با گل ثانیه های پایانی سفروویچ مغلوب این تیم شد. در بازی دوم توانستند هندوراس را شکست دهند و در بازی سوم مقابل تیم مدعی فرانسه نمایش قابل تحسینی داشتند و اگر کمی خوش شانس بودند می توانستند این تیم را شکست دهند.
هندوراس
کشوری که با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می کند تیمش در شرط بندی های قبل از شروع جام رقابتی شانه به شانه با ایران داشت. آن ها در بازی اول مقابل فرانسه تا قبل از 10 نفره شدن نمایشی خوب داشتند اما در ادامه کاری از پیش نبردند. هندوراس در دو بازی بعدی نمایش های قابل قبولی داشت و می توان گفت تاحدی فراتر از انتظارات عمل کرد. یکی از افتخاراتی که به نام آن ها در این جام ثبت شد اولین گلی بود که سیستم گل لاین در بازی های رسمی تشخیص داد.
گروه F
آرژانتین
همه راه ها به مسی ختم می شود، این قبل از جام هم پیش بینی می شد. خیلی ها منتظر عملکردی فوق العاده از خط حمله آتشین این تیم بودند اما هنوز چیزی دیده نشده است. همگان اذعان می کنند که آرژانتین تیمی کامل نیست و خط دفاع و هافبک این تیم در حد خط هجومی نیست، فارغ از رومرو.
آرژانتین در 3 بازی مرحله گروهی 3 عملکرد متوسط داشت و نتوانست هوادارنش را راضی کند. در بازی او اگر کولاشیناج در همان دقایق اول گل به خودی نمی زد کار سختی مقابل بوسنی در انتظارشان بود، دور دوم ایران آن ها را شکوه کرد و اگر مسی نمی بود و ... مقابل نیجریه هم یک برد شکننده ثبت کردند و ضعف هایشان بیشتر عیان شد. این تیم شباهت بسیار زیادی به تیم 2010 دارد و تنها اختلاف آن ها رو دور بودن مسی است. آیا سرنوشتی همچون مارادونا در انتظار سابه یا است؟
نیجریه
بلاخره از دور گروهی صعود کردند. در بازی اول با دفاع بتونی ایران مواجه شدند و کاری از پیش نبردند. در بازی بعدی اتفاقات داوری به نفع آن ها رقم خورد و تیم بوسنی را شکست دادند. نیجریه تیمی بسیار قدرتی و سرعتی نشان داد و می تواند در مرحله بعدی حتی برای فرانسه هم دردسر ساز باشد. نجیریه با این نتیجه تاریخی جدید در جام جهانی برای خود رقم زد و باعث شد تا مردم این کشور بجز خوشحالی ماندگار رشیدی یکینی فقید، چیز دیگری هم برای گفتن درباره جام جهانی داشته باشند.
بوسنی و هرزگوئین
اولین حضور بوسنی، کشوری که تاریخی چند هزار صفحه ای ندارد، اما به اندازه بخشی از کتاب تاریخ، رنج، مصیبت و بدبختی دیده است . انتظار بیشتری از تیم بوسنی بود، آن ها دو جین بازیکن سرشناس در ترکیب خود داشتند و تا قبل از شروع بازی ها همه آن ها را بعد از آرژانتین تیم دوم صعود کننده از این گروه می دانستند. بوسنی مقابل آرژانتین نمایش بسیار خوبی داشت و آلبی سلسته با خوش شانسی و نبوغ مسی 3 امتیاز آن بازی را گرفت. شکست غیر منتظره مقابل نیجریه آرزوهای یک کشور را برای حضور در مرحله بعد به باد داد. در بازی پایانی که بازی تشریفاتی هم برای آن ها بود نتیجه خوبی مقابل ایران کسب کردند.
ایران
خیلی ها منتظر بودند تا بعد از رده بندی نهایی جام، ایران تیم سی و دوم این رقابت ها باشد، خیلی ها پیشبینی می کردند این تیم با ساک های پر از گل از برزیل برگردد، اما بازی های خوب و فراتر از انتظار این معادلات را برهم زد. ایران در 2 بازی ابتدایی فوق العاده کار کرد، مقابل نیجریه با انجام یک بازی کاملاً دفاعی خواست برای بازی های بعدی کماکان شانس داشته باشد، مقابل آرژانتین مدعی اوج کار بازیکنان کیروش بود، آن ها تا دقیقه 90 تیم مسی و یاران را زمین گیر کردند و اگر اتفاقات فوتبال به نفع آن ها رقم می خورد ایران هنوز در شادی می بود. در بازی آخر آن ها جلو بوسنی به برد نیاز داشتند و به اجبار بازتراز بازی های قبلی بازی کردند و نتیجه آن را هم دیدند. می توان گفت که تیم ایران با توجه به امکانات، برنامه ریزی، سازماندهی و توانایی بازیکنانش نتیجه ای عالی گرفت، در واقع ایران فراتر از توانایی های خود عمل کرد.
گروه G
آلمان
ژرمن ها طبق معمول یکی از مدعیان به حساب می آمدند. لوو کلی از ستاره گان خود را به دلیل مصدومیت در آلمان جا گذاشته بود. آلمان جام را با شروع طوفانی مقابل پرتغال شروع کرد و در بازی بعدی سندروم بازی دوم در تورنمنت ها گریبان گیر آن ها شد. بازی سوم با انجام یک بازی فکورانه و برد خفیف مقابل امریکا به عنوان تیم اول به دور بعدی صعود کردند. تیم لوو برخلاف تورنمنت های قبلی بازی زیبا را فدای نتیجه کرده است، چون این بار ژرمن ها به چیزی کمتر از قهرمانی راضی نخواهند شد.
امریکا
کلینزی روحی جدید وارد فوتبال امریکا کرده است و کم کم این ورزش در ینگه دنیا هم طرفداران خاص خود را پیدا می کند. کلینزمن با خط کشیدن روی نام داناوان خیلی ها را به تعجب وا داشت اما تیم او بدون داناوان در هر 3 بازی نمایش های خوبی داشت. در بازی اول با گل دقایق پایانی بروکز از سد غنا گذشتند، در بازی بعدی ورق برگشت و با گل ثانیه های پایانی وارلا بازی برده از دستشان خارج شد. کلینزی در بازی سوم رویارویی مجددی با همکاران قبلی خود داشت ولی در هوای بارانی رسیفه مغلوب تجربه و آمادگی ذهنی بالای هموطنان خود شد. تیم امریکا در دور بعد باید به مصاف بلژیک برود و شانس خوبی برای رسیدن به مرحله ¼ دارد.
پرتغال
شکستی دیگر برای رونالدو و یارانش در تورنمنت ها. خیلی ها می گویند رونالدو در تیم ملی تنها است، خیلی ها هم می گویند او خود را بزرگتر از تیم می بیند. مشکل هر چه باشد، بنتو یا رونالدو یا ... این نتیجه ای غیرقابل قبول برای فوتبال پرتغال به حساب می آید. شاید پرتغال نیاز مبرم به تغییر نسل در فوتبال ملی خود دارد، دیگر دوران په په، میرلش، برونو آلوس و ... در تیم ملی به سر آمده است و باشگاه های پرتغالی باید بجای تمرکز روی پرورش استعدادهای امریکای جنوبی اندکی به فکر پرورش استعدادهای خودی باشند.
غنا
تیمی که در دوره قبل تنها چند سانتی متر با رسیدن به نیمه نهایی فاصله داشت اما نشد. غنا یکی از پرامیدترین تیم های افریقا به شمار می رفت ولی نتوانست نتایج قابل قبولی کسب کند. تنها نمایش خوب آن ها در نیمه دوم مقابل آلمان بود ولی دیر به جوش آمدند و زود هم فروکش کردند. تیم غنا هم مثل دیگر تیم های افریقایی حواشی زیادی در تیمش داشت و در روز آخر 2 بازیکن مهم {بواتنگ، مونتاری} از اردو تیم اخراج شدند. غنا ابزار لازم را برای درخشش داشت اما امان از بی برنامه گی و بهم ریختگی تیم های افریقایی.
گروه H
بلژیک
تیمی که همگان آن را مدعی مخفی جام می دانستند. تیمی متشکل از بازیکنان سرشناس و جوان که در باشگاه های معتبر اروپایی توپ می زنند. تیم ویلموتس علیرغم صعود به عنوان تیم اول و با 9 امتیاز انتظارات را برآورده نکرد. آن ها در هر 3 بازی در دقایق پایانی موفق به زدن گل برتری شدند و نتوانستند نمایش های خوب خود در مرحله مقدماتی را تکرار کنند. به نظر می رسد تجربه چنین تورنمنت هایی تکه گم شده پازل تیم ویلموتس باشد.
الجزایر
روباه های صحرا نمایشی خارق العاده در دور اول داشتند. آن ها تیمی مصمم، یکدل و جنگنده نشان دادند و در هر 3 بازی خود نمایش هایی بسیار خوب داشتند. تیم هلیهوژیچ علیرغم باخت مقابل بلژیک در بازی اول توانست در ادامه به خوبی خود را پیدا کند و به مرحله بعدی راه پیدا کند. الجزایر در این مرحله باید به مصاف آلمان برود و در صورت باخت احتمالی هم می توانند سربلندانه به دیار عمر مختار برگردند. به قول دوست عزیزمان ... تنها نماینده جهان اسلام و افریقا!!! در مرحله 1/8 جام جهانی.
روسیه
انگار فوتبال روسیه به صنعت این کشور گره خورده است، فوتبالی خشک و عاری از تکنیک و زیبایی، بازیکنانی زُمُخت و بی انعطاف. روسیه سرمایه گذاری زیادی در فوتبال انجام داده است ولی نتواسنت نتیجه ای مطلوب بدست آورد و نشان داد باید در کنار سرمایه گذاری استعداد ذاتی هم وجود داشته باشد. تیم کاپلو 3 نمایش ضعیف داشت، یکی از یکی بدتر. باشگاه های روسی بیشتر هزینه خود را معطوف به جذب ستاره گان خارجی کرده اند. وقت آن رسیده است که آکنفیف و کاپلو با هم از حضور در مسابقات و تورنمنت های ملی خداحافظی کنند.
کره جنوبی
کره ای ها قصد داشتند بار دیگر با مربی وطنی از گروه صعود کنند اما بکنبائر آسیا از عهده این کار برنیامد. کره در بازی آخر برای صعود به برد نیاز داشت اما 60 دقیقه مقابل تیم 10 نفره بلژیک کاری از پیش نبرد. کره در بازی با الجزایر خیلی زود تسلیم حریف چغر خود شد و گر نه می توانست یکی از تیم های صعود کرده باشد. کره بازیکنان جوان و باکیفیتی در ترکیب خود دارد و در سال های آینده دوباره یکی از قدرت های اول آسیا خواهند بود. هوادارن کره در باگشت تیم شان به کشور با آبنات به استقابل آن ها رفتند چیزی که در فرهنگ این کشور نوعی توهین به حساب می آید.
