گروه سیاسی مشرق - یکماه از توقیف هفته نامه مستقل 9دی توسط دولت اعتدال می‌گذرد. علت این توقیف را بنابر آنچه معاونت محترم مطبوعات وزارت ارشاد طی چندین نامه و اعلامیه اعلام کرده چیزی جز انتقاد از دولت محترم طرفدار آزادی بیان نمی توان عنوان کرد. دولتی که رئیسش در ابتدای کار از بستن دهان منتقدان به خدا پناه برد و در وسط کار منتقدانش را کم سواد خواند و همین اواخر کار هم از باز گذاشتن میدان بیان و قلم سخن گفت و البته تلویحا نسبت به بستن نشریه ای به جرم توهین به اصول اسلامی انتقاد کرد و گفت: "توقیف باید آخرین اقدام باشد. ممکن است نشریه ای خطا کند یا مرتکب اشتباه بزرگی شود چرا باید کل نشریه را بست؟"
در دولتی که آنچه خودش عمل می کند را معیار اعتدال تعریف می کند، انتقاد از عملکرد ضعیف تیم مذاکرات هسته ای، افراط محسوب شده و دستگاههای افراط سنج دولت نسبت به پافشاری بر اصول سیاست خارجی انقلاب و انتقاد از وادادگی تیم مذاکره کننده در برابر غرب، آلارم می دهند! در این فضاست که انتقادهای صریح و مستدل هفته نامه 9دی، یالثارات، روزنامه وطن امروز، کیهان و برخی چهره های موجه اصولگرا با مشت آهنین روبرو شده و دولت یازدهم مفتخر به بستن دهان منتقدان افراطی خود می گردد! اینجاست که می توان گفت شاید جمله اخیر هاشمی درباره سانسور مطبوعات در مورد دولت یازدهم مصداق پیدا کرده است؛ آنجا که پدر معنوی این دولت گفت: «کسانی که از آزادی بیان و بیان حقایق می ترسند از سانسور در رسانه ها استفاده می کنند»
البته نیاز به بیان نیست که در فضای قبیله گرایی سیاسی، استقامت بر اصول و عدم وابستگی به قبایل گوناگون سیاست به ویژه قبیله حاکم، تبعاتی مانند بسته شدن زبان انتقاد و توقیف نشریه را در پی دارد. درست به دلیل همین استقلال و عدم وابستگی بود که هفته نامه 9دی در دولت دهم و توسط جریان انحراف به محاق توقیف رفت. آن هم درست در ایامی که 9دی انتقادات اصولی و مبنایی درباره جریان وزارت اطلاعات دولت دهم و قائله انحراف بیان می کرد. هر چند برخی از چهره های نزدیک به انحراف در این ایام با نوشتن نامه های سرگشاده تلاش کرده اند تا بگویند رسانه هایی مانند 9 دی در دولت قبل از آزادی برخوردار بودند.
در آن ایام معاونت مطبوعات وزارت ارشاد دولت به چند بهانه واهی - مانند انتشار طرح واره ای از محمد خاتمی که قبل از آن بارها منتشر شده بود و انتشار مطالب اقتصادی! – 9دی را توقیف کرد. اما آگاهان و اهالی سیاست همه می دانستند که علت اصلی توقیف، انتقادات صریح و مستدل 9دی نسبت به نفوذ جریان انحراف در دولت دهم و دفاع قاطع از خط روشن ولایت فقیه است. واهی بودن دلایل توقیف 9دی آنجا ثابت شد که با شکایت این نشریه از حکم توقیف به دیوان عدالت اداری، هیچ کدام از دلایل اثبات نشد و 9دی پس از سه ماه دوباره منتشر شد.
این بار نوبت جریان مدعی اعتدال بود که همه ادعاهای گذشته و حال خود درباره آزادی انتقاد و مشی معتدلانه را در معرض آزمون قرار دهد. ازمونی که البته دولت حسن روحانی در آن مردود شد. اعتدال هر تعریف و هر معیاری داشته باشد – حتی با تعریف مورد نظر جریان حامی روحانی- قطعاً با عصبانیتهای زودهنگام از انتقاد، کم سواد خواندن منتقدان، انگ افراط بر پیشانی منتقدان زدن، بستن نشریه به جرم انتقاد و شکایت از نماینده مجلس به جرم انتقاد، همخوانی ندارد.
کاش مخالفان افراطی انتقاد از دولت اعتدال، یک بار به صراحت می گفتند منظورشان از انتقاد افراطی و بی مبنا، توهین و اهانت به دولت و تیم هسته ای – که بهانه ای شده برای برخورد با منتقدان- دقیقا چیست تا شاید بتوانیم یک معیار خوب برای اعتدال و افراط به دست آوریم! و البته هنوز منتظریم به این سوالات هم پاسخ دهند: چرا همچنان هیچ استاد دانشگاهی حاضر نیست در یک مناظره عادلانه از توافق ژنو و عماکرد تیم مداکرات دفاع کند؟ و این دولت چندمین دولتی است که طی کمتر از یک سال موفق به ایجاد موجی از نارضایتی در مردم – حتی طرفدارانش- به دلیل عملکرد ضعیف اقتصادی شده است؟
