کارشناسان می گویند هنوز تا رسیدن به این هدف راه باقی است اما این پتانسیل وجود دارد که به یک شیوه درمانی دگرگون کننده تبدیل شود.

این پزشکان می خواهند با این شیوه بیماری هایی مانند بیماری مادر زادی microtia را که در آن گوش خارجی کوچک تر از حد طبیعی رشد می کند و یا ممکن است اصلا شکل نگیرد و یا شکل ظاهری نامطلوبی داشته باشد درمان کنند.

در حال حاضر برای کودکان مبتلا به این بیماری از دنده هایشان غضروف گرفته می شود و جراحان به طور ماهرانه ای آن را به شکل گوش در آورده و به کودک پیوند می زنند.

این امر نیازمند انجام چندین جراحی است، آثار دائمی زخم بر روی سینه کودک به جا می گذارد و از سوی دیگر غضروف دنده نیز هرگز ترمیم نمی شود.

اکنون گروهی از پزشکان انگلیسی از یک جایگزین استفاده کرده اند: آنها  نمونه کوچکی از چربی را از بدن کودک گرفته و سلول های بنیادی را از آن استخراج کرده و رشد دادند.

آنها یک داربست گوش مانند را در مایع مغذی سلول های بنیادی قرار دادند تا این سلول ها شکل و ساختار دلخواه گوش را بگیرند. در این فرایند از مواد شیمیایی برای وادار کردن سلول های بنیادی در تبدیل شدن به سلول های غضروف استفاده کردند.

سپس این گوش تازه شکل گرفته به زیر پوست کاشته می شود تا شکلی از گوش بر روی سر کودک ایجاد شود. محققان توانسته اند داربست این غضروف را شکل دهند اما پیش از کاشت این گوش بر روی بیماران باید آزمایش های ایمنی آن انجام شود.

دکتر "پاتریتزیا فرتی" یکی از اعضای این گروه تحقیقاتی گفت: رشد دادن سلولهایی که سرطان زا نیستند و می توان آنها را دوباره به بیمار باز گرداند هیجان انگیز است. از این رو، مشکلی وجود نخواهد داشت چرا که توسط سیستم ایمنی بدن پس زده نمی شود و می توانیم با آن کاری را که می خواهیم انجام دهیم.

وی افزود: بسیار فوق العاده خواهد بود اگر بتوانیم این فرایند را در یک جراحی واحد انجام دهیم تا فشار بسیار زیادی که بر کودک وارد می شود به میزان قابل توجهی کاهش یابد.

این دانش پژوهان امیدوارند ساختاری بسازند که با رشد کودک رشد کند. از این شیوه می توان برای خلق غضروف برای دیگر بافت ها مانند بینی نیز استفاده کرد که پس از جراحی سرطان، بیماران بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد.

پزشکان می گویند: با همین مواد آغاز گر، حتی می توان استخوان ساخت. آشکار است که ما در اول راه هستیم. گام بعدی انتخاب مواد و ساخت چنین بافت هایی است. نتایج این تحقیقات در نشریه نانومدیسین منتشر شده است.