گروه فرهنگی مشرق - امروز یکشنبه، مراسم اسکار 2014 برگزار می‌شود. این مراسم بر عکس مسابقات جام جهانی فوتبال، «هشت پایی» ندارد که از قبل برندگان را پیش بینی کند اما آن طور که از در و دیوار آکادمی اسکار درز پیدا کرده، احتمالاً فیلم «12 سال بردگی» ساخته استیو مک کویین برنده جایزه اسکار 2014 می شود. داستان فیلم در مورد یک مرد سیاه آزاد است که در سال 1840 ربوده شده و سپس فروخته می شود.
اما چه شده است که یانکی ها، دوباره به فیلم های ضدنژاد پرستی، روی خوش نشان می دهند؟
شاید یک سوء تفاهم باشد؛ البته یک سوء تفاهم جذاب! نمی دانم چرا شخصیت اول فیلم یعنی سالومون نورثاپ ( با بازی چیوِتل اجیوفور ) ، با شخصیت اول آمریکا با بازی باراک اوباما (!) وجه تشابه دارد.
یکی از نقاط مشترک نورثاب و اوباما، این است که هر دوی آن ها، سیاه هستند اما برده نبوده‌اند! با این حال اما هر دوی این ها یک نوع بردگی را تجربه کرده اند. البته اوباما هنوز هم، این بردگی را تجربه می کند. اگر سالومون نورثاپ در سال 1841 توسط چند نفر اراذل و اوباش اغفال شده، مسموم و سپس به‌عنوان برده فروخته می شود، باراک اوباما نیز از سال 2008 به این طرف، توسط لابی‌های قدرت از جمله لابی صهیونیستی بکار گرفته شده، مسموم و به عنوان برده در حال خدمت است!
دیگر حتی کودکان دنیا نیز می دانند که اوباما بدون اجازه لابی ها، آب نمی خورد و مطیع اوامر آنهاست. در این میان، تفاوت رییس جمهور آمریکا با شخصیت فیلم 12 سال بردگی، مدت زمان بردگی آنهاست. اولی، 8 سال و دومی 12 سال!
حتی از همان روزهای اول که یک سیاه پوست بعنوان رییس جمهور ایالات متحده انتخاب شد، همه متوجه این ژست آوانگارد و پروپاگاندای زیرپوستی آن شدند. نقش اوباما نیز خوب تعریف شده بود. سکانس به سکانس و پلان به پلان، پر از میزانسن هایی بود که دل هر بیننده آمریکایی را به دست آورد! این وسط فقط جمهوری خواهانی چون جان مک کین و باب منندز بوده اند که هر از چندگاهی مثل ضدّ قهرمان از خجالت باراک اوباما در آمده اند!
به هر حال، کشوری که رییس جمهور اش برده لابی ها باشد، چه انتظاری باید از آنها داشته باشیم که با ملت 99 درصدی آمریکا، خوب رفتار کنند؟
اما چه شده است که یانکی ها، دوباره به فیلم های ضدنژاد پرستی، روی خوش نشان می دهند؟
شاید یک سوء تفاهم باشد؛ البته یک سوء تفاهم جذاب! نمی دانم چرا شخصیت اول فیلم یعنی سالومون نورثاپ ( با بازی چیوِتل اجیوفور ) ، با شخصیت اول آمریکا با بازی باراک اوباما (!) وجه تشابه دارد.
یکی از نقاط مشترک نورثاب و اوباما، این است که هر دوی آن ها، سیاه هستند اما برده نبوده‌اند! با این حال اما هر دوی این ها یک نوع بردگی را تجربه کرده اند. البته اوباما هنوز هم، این بردگی را تجربه می کند. اگر سالومون نورثاپ در سال 1841 توسط چند نفر اراذل و اوباش اغفال شده، مسموم و سپس به‌عنوان برده فروخته می شود، باراک اوباما نیز از سال 2008 به این طرف، توسط لابی‌های قدرت از جمله لابی صهیونیستی بکار گرفته شده، مسموم و به عنوان برده در حال خدمت است!
دیگر حتی کودکان دنیا نیز می دانند که اوباما بدون اجازه لابی ها، آب نمی خورد و مطیع اوامر آنهاست. در این میان، تفاوت رییس جمهور آمریکا با شخصیت فیلم 12 سال بردگی، مدت زمان بردگی آنهاست. اولی، 8 سال و دومی 12 سال!
حتی از همان روزهای اول که یک سیاه پوست بعنوان رییس جمهور ایالات متحده انتخاب شد، همه متوجه این ژست آوانگارد و پروپاگاندای زیرپوستی آن شدند. نقش اوباما نیز خوب تعریف شده بود. سکانس به سکانس و پلان به پلان، پر از میزانسن هایی بود که دل هر بیننده آمریکایی را به دست آورد! این وسط فقط جمهوری خواهانی چون جان مک کین و باب منندز بوده اند که هر از چندگاهی مثل ضدّ قهرمان از خجالت باراک اوباما در آمده اند!
به هر حال، کشوری که رییس جمهور اش برده لابی ها باشد، چه انتظاری باید از آنها داشته باشیم که با ملت 99 درصدی آمریکا، خوب رفتار کنند؟
