به گزارش مشرق، "بحرین" کشوری است جزیره‌ای در خلیج فارس با مساحت ۶۶۵ کیلومتر مربع . نظام سیاسی آن پادشاهی و پایتختش ، شهر "منامه" و زبان رسمی آن عربی است. "بحرین" از سال ۱۷۸۳ تحت حکومت خاندان "آل خلیفه" قرار گرفته‌است. این خاندان، از ساکنان شرقِ عربستان هستند و به همین دلیل، وفاداری و سرسپردگی آشکاری به نظام فرهنگی و سیاسی "عربستان" دارند. "ایران" همواره داعیه مالکیت بر این جزیره را داشت اما با تضعیف حکومت مرکزی ایران، پس از انقراض سلسله "صفوی"، نتوانست حاکمیت قدرتمندی در آن اعمال نماید تا جایی که در سال ۱۸۲۰ میلادی رسما به اشغال "بریتانیا" درآمد.سرانجام نیز با زد و بند رژیم "پهلوی" و "انگلستان"، در سال ۱۹۷۱ ، "بحرین" اعلام استقلال کرد و ایران اولین کشوری بود که استقلال آن را به رسمیت شناخت.
بخش بزرگی از جمعیت "بحرین" دارای اصلیت ایرانی می باشند و زبان فارسی پس از انگلیسی و عربی، رایج ترین زبان در میان شیعیان این کشور است. بیش از ۷۰ درصد مردم "بحرین" شیعه ۱۲ امامی هستند و سازمان مرجعیت شیعی، نفوذ منحصربفردی در "بحرین" دارد.
به دلیلی حاکمیت خاندان وهابی "آل خلیفه" بر "بحرین"، شیعیان در این کشور، شهروندان درجه دو به شمار می روند و از بدیهی ترین حقوق شهروندی و انسانی خود محروم بوده و در فشار سیاسی و مذهبی فوق العاده ای بسر می برند.
در 14 فوریه ۲۰۱۱ (24 بهمن 1389) بغض فروخورده مردم بحرین، علیه حاکمانِ عربستانی این کشور، منفجر شد و صدها هزار نفر با شعر "سرنگون باد حَمَد" به خیابان ها ریختند. "آل خلیفه" که توان مقابله با امواج خشمگین مردم را نداشت، دست به دامان "عربستان سعودی" شد. متعاقبا تانک ها و نظامیانِ ارتش سعودی، وارد بحرین شده و سرکوب "انقلاب 14 فوریه" را بر عهده گرفتند.
انقلاب مردم "بحرین"، پس از سه سال، با تحمل بیش از 130 شهید و هزاران مجروح و صدها زندانی، همچنان ادامه دارد و "آل خلیفه" نتوانسته، آتش آن را خاموش نماید. مسلمانان بحرین، خصوصا شیعیان این کشور، از ابتدا با شعار "سلمیه" (یعنی "مسالمت جویانه") به خیابان ها ریختند اما رژیم حاکم، چنان با مشت آهنین به مطالبات اکثریت جمعیت پاسخ داد، که بنا به آمارهای مجامع رسمی، میزان تلفات مردم بحرین نسبت به جمعیت این کشور، در جریان "بیداری اسلامی" از تمامی کشورهای دیگر، سبقت گرفت.
عکسی که می بینید، دختری خردسال از شیعیان بحرین را در میان تظاهرکنندگان بحرینی نشان می دهد که بر پیشانی بندِ سرخش، عبارت "دوستت دارم بحرین" نوشته شده است. دستان کوچک او که امروز ناتوان از تغییر اوضاع به نظر می رسند، بی شک، فردای "بحرین" را رقم خواهند زد. فردایی که به سنتِ غیر قابل خدشه الهی، متعلق به هیچ "آل" و "پادشاهی" نخواهد بود.
بخش بزرگی از جمعیت "بحرین" دارای اصلیت ایرانی می باشند و زبان فارسی پس از انگلیسی و عربی، رایج ترین زبان در میان شیعیان این کشور است. بیش از ۷۰ درصد مردم "بحرین" شیعه ۱۲ امامی هستند و سازمان مرجعیت شیعی، نفوذ منحصربفردی در "بحرین" دارد.
به دلیلی حاکمیت خاندان وهابی "آل خلیفه" بر "بحرین"، شیعیان در این کشور، شهروندان درجه دو به شمار می روند و از بدیهی ترین حقوق شهروندی و انسانی خود محروم بوده و در فشار سیاسی و مذهبی فوق العاده ای بسر می برند.
در 14 فوریه ۲۰۱۱ (24 بهمن 1389) بغض فروخورده مردم بحرین، علیه حاکمانِ عربستانی این کشور، منفجر شد و صدها هزار نفر با شعر "سرنگون باد حَمَد" به خیابان ها ریختند. "آل خلیفه" که توان مقابله با امواج خشمگین مردم را نداشت، دست به دامان "عربستان سعودی" شد. متعاقبا تانک ها و نظامیانِ ارتش سعودی، وارد بحرین شده و سرکوب "انقلاب 14 فوریه" را بر عهده گرفتند.
انقلاب مردم "بحرین"، پس از سه سال، با تحمل بیش از 130 شهید و هزاران مجروح و صدها زندانی، همچنان ادامه دارد و "آل خلیفه" نتوانسته، آتش آن را خاموش نماید. مسلمانان بحرین، خصوصا شیعیان این کشور، از ابتدا با شعار "سلمیه" (یعنی "مسالمت جویانه") به خیابان ها ریختند اما رژیم حاکم، چنان با مشت آهنین به مطالبات اکثریت جمعیت پاسخ داد، که بنا به آمارهای مجامع رسمی، میزان تلفات مردم بحرین نسبت به جمعیت این کشور، در جریان "بیداری اسلامی" از تمامی کشورهای دیگر، سبقت گرفت.
عکسی که می بینید، دختری خردسال از شیعیان بحرین را در میان تظاهرکنندگان بحرینی نشان می دهد که بر پیشانی بندِ سرخش، عبارت "دوستت دارم بحرین" نوشته شده است. دستان کوچک او که امروز ناتوان از تغییر اوضاع به نظر می رسند، بی شک، فردای "بحرین" را رقم خواهند زد. فردایی که به سنتِ غیر قابل خدشه الهی، متعلق به هیچ "آل" و "پادشاهی" نخواهد بود.
