به گزارش مشرق، بیشتر رفتارها و عادات غذایی بزرگسالان در سنین کودکی شکل می‌گیرد و در سنین بزرگسالی کمتر قابل تغییر است. با توجه به اینکه کیفیت و کمیت الگوی غذایی نقش بسزایی را در سلامت و یا بروز بیماری‌های مختلف ایفا می‌‌کند، پس توجه به چگونگی شکل گیری عادات و الگوی مصرف غذایی کودکان، می تواند حائز اهمیت باشد. در سنین پیش دبستانی علایق غذایی کودکان منحصراً تحت تاثیر محیط خانواده است؛ ولی به محض ورود به مدرسه، کودکان از محیط خانه دور شده و ساعاتی از روز را در مدرسه و جدا از خانواده در کنار همسالان سپری می‌کنند، بنابراین عادات و انتخاب‌های غذایی آنها کم کم تغییر کرده و تحت تاثیر محیط و همکلاسی ها قرار می‌گیرد.

از آن جایی که کودکان، وعده‌های غذایی اصلی ( صبحانه، ناهار و شام ) را اکثراً در خانه و با حضور والدین مصرف می‌کنند، الگوی غذای اصلی آنها بیشتر تابع خانواده است؛ ولی میان وعده ها، یا در محیط مدرسه همراه با دوستان و همسالان و یا در ساعاتی از روز و غالباً بدون حضور والدین خورده می‌شوند.

به عبارتی نقطه شروع اختلاف بین الگوی غذایی والدین با کودکان از همین میان وعده ها و مواد غذایی و خوراکی هایی است که در آن زمان صرف می‌شود. از طرفی رسانه نقش مهمی در تبلیغ مواد غذایی و آموزش انتخاب آنها به کودکان و نوجوانان دارد.

همانطور که می‌دانیم تاثیرات منفی تماشای زیاد تلویزیون بر وزن کودکان ثابت شده است. سرگرمی‌های بی تحرک مانند تماشای تلویزیون می‌تواند یکی از عوامل مهم چاقی در کودکان باشد. به تازگی مطالعات نشان داده‌اند که علاوه بر تحرک کم، اشتهای کودکان بعد از دیدن تبلیغات غذاهای صنعتی از تلویزیون نیز افزایش یافته است.

مطالعه‌ای روی تاثیر تلویزیون و رفتارها و عادات خوردن میان وعده در بین 3875 خانواده در 9 روستا و شهر در چین در سال 1997 گزارش شد. مقدار کمی از این خانواده ها دسترسی به برنامه های تلویزیونی داشتند.

کودکان و جوانان بین 6 تا 18 کمتر از یک ساعت تلویزیون تماشا می کردند. در سال 1999 در مناطق شهری چین تماشای تلویزیون به  12 تا 17 ساعت در هفته رسید و در میان نوجوانان شهری افزایش یافت. در مطالعه دیگر تبلیغات غذایی چینی و آمریکایی در تلویزیون بر روی کودکان مقایسه شد و متوجه شدند که تبلیغات محصولات تجاری غذایی که شامل نوشابه های گازدار، چیپس های نمکی در چین بیشتر از آمریکا مصرف می‌شود. در سال 2004 غذا و نوشیدنی بیشترین تبلیغات تجاری در بین دیگر تبلیغات در چین بودند. که بیشتر کودکان همانطور که بزرگتر می‌شدند پول جیبیشان را خرج خریدن غذا و نوشیدنی می کردند و والدین این کودکان و نوجوانان بیان داشتند که بیشترین تاثیر را تبلیغات تلویزیون بر روی این کودکان دارند.

طی مطالعه ای که در سال 2011 در انگلستان، روی کودکان 6 تا 13 ساله انجام شده است، مشخص شد تماشای تبلیغات تلویزیونی خوراکی‌های صنعتی و تنقلات واقعا در افزایش احساس گرسنگی در کودکان تاثیرگذار است،  به ویژه اگر کودکان زمان زیادی را به تماشای تلویزیون اختصاص دهند، این احساس گرسنگی در آنها تشدید می‌شود. علاوه بر این مشاهده شد، این آگهی‌ها تمایل کودکان را به مصرف غذاهای چرب و شیرین افزایش می دهد.

یافته‌های این مطالعه که در ژورنال اطفال آمریکا منتشر شده است، نشان داد روزهایی که کودکان این آگهی‌ها را تماشا می‌کنند، در مقایسه با روزهایی که تبلیغات دیگری مثل اسباب بازی می بینند، تمایل زیادی برای شیرینی و غذاهای چرب دارند. این مسئله به‌ویژه در مورد کودکانی که به طور معمول هرروز زمان زیادی به تماشای تلویزیون می‌نشینند (بیشتر از 21 ساعت در هفته ) صادق است.

برطبق این نتایج، آکادمی اطفال آمریکا بر ضرورت ممنوعیت پخش این قبیل آگهی‌های تبلیغاتی به عنوان راهکاری مناسب برای مقابله با چاقی در کودکان تاکید کرده است. با این حال در زندگی واقعی، عوامل دیگری نیز مثل همکاری والدین با بچه‌ها برای تهیه این غذاها مهم هستند.