متأسفانه طرح چنین مواردی به جای شفاف‌سازی، شبهات بیشتری را پیرامون تخلف خانه سینما در جمع‌آوری آراي مردمی به وجود آورد، آرایی که اهمیت آنها به اندازه چند هزار مخاطب و در نهایت یک سیمرغ بلورین ارزشمند برای فیلمسازان مورد توجه است.

در ادامه سؤالاتی از مسؤولان خانه سینما داریم که امیدواریم بی‌جواب باقی نماند:

1- خانه سینما با این تشکیلات عریض و طویل، روابط عمومی یا چیزی شبیه به آن ندارد که به جای عوامل این مجموعه، خبرنگار فرهنگی يک رسانه دولتي، به رفع شبهات و شفاف‌سازی این اتفاق می‌پردازد؟ آیا بهتر نیست یکی از مسؤولان مرتبط با برگزاری طرح آرا مردمی پاسخگوی رسانه‌ها باشد و گوشه چشمی به این ماجرا بیندازد؟

2- چطور ممکن است در صندوق‌های رأی‌گیری، آراي بیشتری نسبت به تعداد مخاطبان فیلم انداخته شود؟ مگر غیر از این است که بر سر هر صندوق یکی از عوامل خانه سینما به عنوان ناظر حضور دارد تا تخلفات احتمالی را بررسی کند؟ آیا در انتخاب مأموران امین و قابل اعتماد صندوق، قصوری رخ داده یا اینکه فیلمسازان، قیمت خریدن این افراد را می‌دانند؟

3- مشکل عدم هماهنگی سینماداران با مسؤولان خانه سینما دقیقاً به چه کسی برمی‌گردد؟ آیا به خاطر بی‌برنامگی و عدم توانایی در کنترل اوضاع "فرهنگی" یک سینما مردم و نظرات‌شان باید سانسور و بایکوت بشوند؟

4- با استناد به خبری از ایلنا به نقل از سیدمحسن هاشمی که در تاریخ 6 بهمن ماه 92 به روی خروجی قرار گرفت، اعلام شده بود: ۳۵ صندوق برای انجام امور نظرسنجی طراحی شده که از ۳۰ صندوق به عنوان صندوق‌های "فعال" استفاده خواهد شد و در صورتی که استقبال مخاطبان از بعضی فیلم‌ها بیشتر باشد صندوق‌های رزرو نیز به آن سینماها گسیل می‌شوند. با توجه به این که 15 سینما یعنی سینما ملت (یک، دو، سه، چهار)، اریکه ایرانیان، زندگی و سمرقند، آزادی (سالن آزادی و شهر هنر)، استقلال، فلسطین، تیراژه، شکوفه، پردیس کیان و تماشا مجهز به صندوق‌های رأی‌گیری هستند، بنابراین در هر سینما حداقل دو صندوق رأی‌گیری قرار داده شده و به‌صورت رندوم بررسی‌کردن صندوق‌ها منطقی به نظر نمی‌رسد چرا که در این صورت هر روز حدود 30 درصد آرا نادیده گرفته خواهند شد.

با توجه به اینکه تنها دو روز به پایان بزرگترین جشنواره فرهنگی کشور باقی مانده، امید آن می‌رود که نظارت دقیق‌تری بر امر نظرسنجی مردمی صورت بگیرد تا شاهد جابجا شدن نتایج نهایی نباشیم.