به گزارش مشرق به نقل از ایران هسته ای، شواهد نشان دهنده آن است که تیم ایرانی در مذاکرات کارشناسی از موضع رسمی نظام درباره عدم وجود هرگونه محدودیت در برنامه تحقیق و توسعه (R&D) کوتاه آمده است.

بندی از توافق ژنو که روز ۳ آذر میان ایران و ۱+۵ امضا شد می گوید ایران می تواند برنامه کنونی تحقیق و توسعه خود در حوزه غنی سازی را ادامه بدهد.

تنها محدودیتی که در این بند درباره تحقیق و توسعه ذکر شده این است که ایران در این فرآیند اجازه انباشت مواد هسته ای را ندارد.

تفسیر ایران از این بند از روز نخست اجرای توافق این بوده است که این بند تداوم برنامه تحقیق و توسعه ایران در حوزه غنی سازی را بدون هرگونه محدودیتی تضمین می کند.

ایران در بخش روزمینی نطنز یک سالن تحقیق و توسععه دارد که در آن نسل هایی از ماشین های نوع دوم تا چهارم در حال فعالیت آزمایشگاهی و تحقیقاتی است.

از ابتدا نیز ایران در این بخش مواد هسته ای را انباشت نمی کرده و خروجی فرآیند در انتها ترکیب می شده تا مجددا در فعالیت تحقیقاتی مورد استفاده قرار گیرد.

آنگونه که مقام های ایرانی گفته اند ایران مطابق تفسیر خود از این بند توافق ژنو چند هفته پیش یک عدد ماشین سانتریفیوژ پیشرفته جدید در بخش تحقیقاتی نطنز نصب کرده و همین امر کشورهای غربی را به شدت برآشفته است.

این کشورها عقیده داشته اند توافق ژنو حق نصب ماشین جدید به ایران حتی در بخش تحقیق و توسعه را نمی دهد.

عباس عراقچی دیروز گفته است نهایتا کشورهای غربی پذیرفته اند که آن ماشین جدید در نطنز باقی بماند و برچیده نشود.

اما سوالی که عراقچی به آن پاسخ نداده این است که آیا ایران اجازه ساخت نسل های جدید سانتریفیوژ و استفاده از آن در بخش تحقیق و توسعه را خواهد داشت یا نه.

ظاهر عبارت آقای عراقچی نشان می دهد که تیم مذاکره کننده پذیرفته ایران چنین حقی ندارد و تنها چیزی که مورد توافق قرار گرفته این است که همان یک ماشین جدید در نطنز حفظ شود.

به این ترتیب به نظر می رسد تیم کارشناسی از موضع رسمی نظام عدول کرده و محدودیت در بخش تحقیق و توسعه را عملا پذیرفته است.

اگر ایران نتواند ماشین های جدید در این بخش نصب و تست کند، یعنی اینکه تحقیق و توسعه ایران بیش از آنکه اکنون هست گسترش پیدا نخواهد کرد و محدودیت برنامه هم معنایی جز این ندارد.