به گزارش وبلاگستان مشرق، حجت الاسلام قاسم روانبخش در مطلب اخير وبلاگ خود نوشت:
ساخت سريال مختار نامه در ده سال پيش کليد خورده و نويسنده و کارگردان آن نمي‌تواند فيلم نامه را بر اساس ذهنيتش نسبت به مسايلي که در اين چند سال اتفاق افتاده نوشته باشد، اما موضوعات تاريخي به اندازه‌اي به يکديگر شبيه هستند که برخي تصور مي‌کنند کارگردان، به عمد و بر اساس فرآيند سياسي روز، فيلم نامه را نوشته و کارگرداني کرده است. همه ما کم و بيش عبدا... زبير را مي‌شناختيم و تا حدودي تاريخ زندگي اش را خوانده بوديم ولي وقتي تاريخ در قالب فيلم به نمايش در مي‌آيد، تأثير آن چند برابر مي‌شود. يکي از نکات قابل توجه در اين سريال، تفکيک ميان نوع مبارزه و اهداف و انگيزه است؛ امام حسين(ع) و ابن زبير هر دو از مخالفان يزيد بودند و با او به مبارزه پرداختند. با اين تفاوت که امام حسين(ع) براي خدا و احياي ارزش‌هاي ديني و سعادت مردم جنگيد و به همين دليل، خود را فداي اسلام و کعبه کرد نه اسلام و کعبه را فداي خويش؛ ولي ابن زبير براي قدرت گرفتن و حکومت کردن مي‌جنگيد. براي وي مهم اين بود که آل زبير و شخص او به رياست برسند و از چرب و شيرين دنيا بيش‌تر بهره‌مند شوند. اختلاف در هدف و انگيزه موجب اختلاف در استراتژي و تاکتيک‌ها نيز مي‌شد که به نمونه‌هايي از آن‌ها اشاره مي‌کنيم:
1. امام حسين(ع) حاضر نشد در اين مبارزه کوچک‌ترين بي‌حرمتي به کعبه و حرم امن الهي صورت پذيرد؛ به همين دليل همين که متوجه شد نيروهاي ابن زياد براي مقابله با حضرت به سوي مکه در حرکتند، سرزمين مکه را رها و به سوي کوفه حرکت کرد. هنگامي که از سوي ابن زبير پيشنهاد ماندن در مکه مطرح شد، حضرت فرمود: من نمي‌خواهم آن قوچي باشم که با کشته شدنش در کنار کعبه حرمت کعبه شکسته مي‌شود [اشاره به همان خبري بود که پيامبر اکرم(ص) داده بودند و خود ابن زبير نيز از آن خبر داشت] حضرت فرمودند اگر يک وجب به فرات نزديک‌تر باشم بهتر از آن است که به کعبه نزديک باشم. اما ابن زبير در کنار کعبه سکني گزيد و درنتيجه، دوبار خانه خدا تخريب و به آن بي‌حرمتي شد و در نهايت نيز توسط حجاج بن يوسف ثقفي، فرمانده عبدالملک مروان، در کنار کعبه به قتل رسيد.
2. زندگي ابن زبير و کاخ نشيني و شبيه سازي تخت سليمان و سفره‌هاي رنگارنگ نشان‌گر اين واقعيت است که او در اين مبارزه، تحقق آرزوهاي دنيا گرايانه خود را دنبال مي‌کرد و براي رسيدن به آن‌ها حاضر به فدا کردن دين، کعبه و همه ارزش‌هاي الهي به نفع خويش بود؛ ولي زندگي ساده امام حسين(ع) و گذشتن از خانه و کاشانه و تحمل غربت و گرسنگي و تشنگي و حتي اسارت فرزندان و سختي‌هاي پس از جنگ براي اين بود که دين خداوند باقي بماند.
3. ابن زبير براي رسيدن به هدف دنيوي خويش و حکومت و کاخ نشيني حاضر به هم پيماني با هر کس و ناکسي شد و در وقت حساس نيز براي حفظ حکومتش موانع را از سر راهش بر مي‌داشت. او براي تحقق هدف دنيوي‌اش، هم با مختار کنار آمد هم با خوارج و هنگام پيروزي در‌صدد برداشتن مختار از سر راه بود. ابن زبير مي‌خواست که با انتخاب مختار به‌عنوان حاکم کوفه و کشتن وي در وسط راه، از شر او راحت شود ولي تيز هوشي مختار و فرار از چنگ ابن زبير نقشه‌اش را خنثي کرد. ابن زبير پس از انتخاب عامر بن مسعود به‌عنوان استاندار کوفه، موضوع وحدت ملي را با جريان‌هاي سياسي کوفه از جمله ابن سعد، شمر و قاتلان امام حسين(ع) مطرح کرد که در پي آن، عامر با بيعت آن‌ها موافقت نمود و پروژه وحدت ملي در کاخي که روزي در اختيار ابن زياد بود رقم خورد؛ زيرا براي ابن زبير مهم، رسيدن به حکومت به هر قيمت بود؛ نه حکومت براي اجراي احکام و آموزه‌هاي الهي! اما امام حسين و يارانش کسي را که ذره‌اي حب دنيا و قدرت در دلش بود نمي‌پذيرفتند و با چند بار اتمام حجت که در اين مسير دنياي شما تأمين نخواهد شد، از اين گونه افراد مي‌خواستند راه خود را بروند.
4. با نگاهي به جريان‌هاي تاريخي، مي‌توان شخصيت‌ها و احزاب و گروه‌هاي امروزي را نيز در آيينه تاريخ مشاهد کرد. راستي، اگر اين افراد و گروه‌ها در آن زمان بودند، جزء کدامين دسته قرار مي‌گرفتند؟ ابن زياد، ابن زبير يا امام حسين(ع)؟ شخصيت‌هايي که از همان آغاز نهضت در کنار امام(ره) با شاه مبارزه مي‌کردند و بارها به زندان افتادند، ولي هدف و انگيزه برخي از آن‌ها متفاوت بود. امام(ره) براي تحقق اسلام و احياي ارزش‌هاي الهي مبارزه مي‌کرد اما برخي ديگر براي رسيدن به قدرت. از اين رو مهم‌ترين دغدغه امام در همه مراحل، اجراي احکام الهي و خدمت به پابرهنگان جامعه بود؛ ولي عده‌اي ديگر به دنبال حذف شاه بودند تا خود و خانواده و اقوامشان به‌قدرت برسند؛ واقعيتي که متاسفانه در طول 31 سال انقلاب براي برخي افراد حاصل شده است و حاضر نيستند عنان آن را رها کرده به ديگري بسپارند. اين گونه افراد براي حفظ قدرت خويش حاضر بودند دولت وحدت ملي نيز تشکيل دهند تا خود در قدرت بمانند. همان گونه که ابن زبير حاضر شد با خوارج و قاتلان امام حسين(ع) کنار بيايد، در برخي از انتخابات‌ها با شعار وحدت ملي از اصول گرا گرفته تا اصلاح طلب و از نهضت آزادي تا جبهه ملي و همه ضد انقلاب نشينان خارجي به هم پيوستند و دولت‌هاي غربي نيز با حمايت همه جانبه از اين‌گونه افراد به مقابله با جمهوري اسلامي پرداختند.
