تحولات منطقه خاورميانه در روزهاي اخير و قيام اعراب عليه حکومت‌هاي ديکتاتور که تاکنون با حمايت دولت‌هاي غربي بر سر کار بودند، سبب شده تا کارشناسان سياسي دست به تحليل ماهيت و هويت اين اقدامات و قيام‌ها بزنند.
در اين زمينه، يکي از رويکردها مقايسه آشوب‌هاي سال گذشته ايران با انقلاب مردم تونس و مصر است؛ مقايسه‌اي که بيشتر از سوي رسانه‌هاي حامي جريان مخالف جمهوري اسلامي ايران صورت گرفته و براي احيا و اميدوار کردن اين جريان انجام مي‌شود.
با اين حال تفاوت‌هاي بنيادين و ريشه‌اي اين تحولات به قدر بارز و مشخص است که اکثر کارشناسان بين‌المللي توافق نظر دارند که ماهيت اصلي اين رويدادها با يکديگر متفاوت است؛ تفاوتي که به ويژه در زمينه اسلامگرايي و نشانه‌هاي ديني بسيار گسترده است.
نماز جمعه؛ سلاح، رسانه و همه چيز انقلابيون عرب
حکومت ديکتاتوري بيست ساله "زين‌العابدين بن‌علي" از اتحاد اسلامي مردم کشورش مي‌ترسيد؛ به همين دليل از ابتداي دوران حکمراني خود هرگونه تجمع مسلمانان در مساجد را ممنوع اعلام کرده بود و اقامه نماز جمعه نيز در سراسر تونس قدغن بود.
همين مساله سبب شد تا با خروج بن‌علي از تونس و سقوط دولت او، براي اولين بار پس از 20 سال صداي اذان از مساجد اين کشور به گوش برسد و مردم شادمان از پايان يافتن دوران تلخ حکومت او، با شور و اشتياق به سمت مساجد بشتابند و نماز جمعه را حتي در خيابان‌ها هم اقامه کنند.
در مصر هم اين رويه اسلامي دنبال شد و مبناي همه مبارزات از نماز جمعه "روز خشم" آغاز شد؛ نماز جمعه‌اي که با حضور گسترده و ميليوني مردم اين کشور برگزار شد و به نقطه عطف مبارزات مردمي تبديل شد و نهايتا موجب شد تا دولت مبارک سقوط کند و او مجبور به تغيير وزراي خود شود.
در همين راستا بود که تحليلگران غربي اعلام کردند انقلاب مردم مصر نه يک انقلاب توييتري است و نه يک انقلاب رنگي و با مسدود شدن شبکه‌هاي اجتماعي، از مولفه‌هاي اسلامي موثري همچون نماز جمعه بهره مي‌برد.
نماز جمعه؛ بازيچه منحرفان اخلاقي براي اغتشاش
با اين حال، بررسي نسبت آشوب‌هاي سال گذشته تهران با آنچه اين روزها در کشورهاي عربي در حال وقوع است، صريحا مشخص مي‌کند که اگر مردم مسلمان مصر، تونس، اردن و يمن به دنبال برپايي حکومتي مبنتي بر احکام و قوانين اسلامي هستند، جريان ضدانقلاب در داخل ايران رسما به دنبال اسلام زدايي و هتک حرمت مقدسات ديني مردم ايران بوده است.
اگرچه جلوه اصلي اين تقابل با اسلام در راهپيمايي روز قدس و همچنين عاشوراي سال گذشته به نمايش گذاشته شد و اين جريان نشان داد که کوچکترين اعتقادي به اعتقادات و مقدسات ملي و مذهبي ايرانيان ندارد اما واکاوي نماز جمعه 26 تير 88 يکي از نقاط عطف اين جريان است که سبب شد همان زمان، ريزش شديدي در اين اردوگاه صورت بگيرد.
عجيب‌ترين و تاسف‌برانگيزترين مساله‌اي که در نماز جمعه 26 تير روي داد، حضور افرادي بود که حتي ابتدايي‌ترين آداب نماز را هم بلد نبودند و با اقدامات خارج از شأن و عرف خود، موجب ناراحتي خاطر نمازگزاران را فراهم کردند.
اين افراد با حضور مختلط در نماز و همچنين عدم رعايت پوشش مناسب، صحنه‌هايي را رقم زدند که انتشار عکس‌هاي آن هم با واکنش شديد مردم متدين و انقلابي ايران روبرو شد.
برخي مردم و فعالان سياسي هم اين نماز جمعه را با نمازهاي نمايشي گروهک‌هاي چپ و مارکسيست در ابتداي انقلاب اسلامي مقايسه کردند.
اقامه نماز با کفش از سوي حاميان ميرحسين موسوي
اقامه نماز با کفش از سوي مارکسيست‌ها و کمونيست‌ها
در همين راستا است که فعالان سياسي معتقدند شورش‌هاي مردمي در کشورهاي ديکتاتور عرب جلوه‌اي حقيقي از جنبش اسلامخواهي مردم مسلمان منطقه است؛ در حالي که جريان کودتاي رنگي ناکام در ايران با توسل به اقدامات دين ستيزانه و ضد اسلامي، تنها به دنبال بازگشت به عقب و بازگرداندن غرب به عرصه مديريت ايران بوده است.
منبع: شبکه ايران
