به گزارش مشرق، قاسم رضایی کشتی‌گیر برجسته ایرانی موفق شد در المپیک 2012 لندن در رشته فرنگی و در وزن 96 کیلوگرم مدال طلای باارزشی را برای کاروان ورزشی ایران به ارمغان آورد.
سایت فدراسیون جهانی کشتی (فیلا) در گزارشی قاسم رضایی را مورد بررسی قرار داده است که به نقل از ایسنا می خوانید:
قاسم رضایی قهرمان 96 کیلوگرم کشتی فرنگی المپیک 2012 تاکنون پستی و بلندی‌های زیاد و شکست‌های بدی را پشت سر گذاشته است. بعضی از این شکست‌ها می‌توانست زندگی ورزشی یک ورزشکار را به طور کامل محو کند اما نه برای کشتی‌گیری مثل قاسم رضایی. اولین موفقیت قاسم رضایی در رده بین‌المللی به سال 2007 برمی‌گردد. جایی که او توانست در رقابت‌های جهانی به مدال برنز دست یابد اما روند او در بین برترین‌های کشتی جهان، کوتاه‌مدت بود. او ایران را در المپیک 2008 پکن همراهی کرد اما شکست زودهنگام این کشتی‌گیر باعث شد که نتواند به مدالی دست یابد.
یک سال بعد قاسم رضایی به دلیل مصدومیت نتوانست در تورنمنتی حضور یابد و در نبود او ایران ستارگان دیگری را در وزن 96 کیلوگرم کشتی به دنیا معرفی کرد. مصدومیت و شکست خوردن از رقیب تمرینی باعث شد تا حضور دوم قاسم رضایی در المپیک دور از ذهن تلقی شود. با وجود چنین انتظارات کمی، رضایی هیچ وقت امید خود را از دست نداد و توانست به بالاترین مدال وزن خود در جهان دست یابد. بدون توجه به شکست‌ها، بدون توجه به مصدومیت‌ها و بدون توجه به رقیبانش، او به دنبال کسب قهرمانی بود و هیچ وقت هم از خواسته خود عقب نشینی نکرد.
قاسم رضایی درباره حضور خود در المپیک 2008 می‌گوید: "توانایی گرفتن مدال را در المپیک پکن نداشتم. وقتی که در هواپیما در حال بازگشت به ایران بودم، تصمیم گرفتم تا هر طور شده در المپیک لندن به مدال دست یابم. سه سال قبل از المپیک لندن، من و دوستانم روی یک عکس نوشتیم "قاسم رضایی، قهرمانی المپیک 2012". در آن روزها من حتی در اردوی تمرینی تیم ملی ایران نیز حضور نداشتم."
در سال‌های منتهی به المپیک 2012 رضایی قادر نبود تا فرم مطلوب خود را در 96 کیلوگرم به دست آورد اما همیشه خوش‌بین باقی ماند و امیدوار بود که سخت‌کوشی او روزی نتیجه دهد. اعتماد قاسم رضایی به خودش در المپیک 2012 نتیجه داد. جایی که کشتی‌گیر ایرانی جهان را بهت‌زده کرد و توانست مدال طلا را برای ایران به ارمغان آورد.
قاسم رضایی در شهر آمل در شمال ایران بزرگ شده است. درست در سواحل جنوبی دریای خزر. زمانی که او کشتی را شروع کرد، خیلی از هم‌دوره‌هایش تازه روی به کشتی آزاد آورده بودند و نشان دادن توانایی‌هایش در آن زمان، کار سختی بود. مربی اولیه قاسم رضایی در آن دوره سعید شیرزاد بود که خود کشتی‌گیر سابق بود که در شهر آمل مدرسه کشتی دایر کرده بود. تعلق داشتن قاسم رضایی به کشتی فرنگی نتیجه داد. بدن ورزیده این کشتی‌گیر و قدرت بدنی‌اش باعث شد تا خیلی زود جلب توجه کند. او خودش را کاملا به ورزش متعلق کرده بود و در سال 2012 در المپیک لندن توانست مدال زرین طلا را به گردن خود ببیند آن هم در حالی که رستم توتروف قهرمان کشتی جهان از روسیه در مقابل او شکست خورد. ویژگی بارز قاسم رضایی در مبارزه با حریفانش این است که بدون توجه به اسم و رسم حریف، با قدرت روی تشک می‌رود و کاری به فشارهای دور و بر خود ندارد. رضایی با همین شکل و شمایل به دیدار توتروف روس رفت و توانست برتری خودش را بر حریف روس خود دیکته کند.
رضایی درباره شیوه ی مبارزه ی خود می‌گوید: "ترس در مسابقه‌ها برای من معنایی ندارد. هیچ وقت در برابر حریفانم احساس استرس و ترس ندارم. من به خودم ایمان دارم و با تمام انرژی روی تشک می‌روم."
این اعتماد به نفس و انرژی در کشتی برابر توتروف روس، به خوبی به نمایش درآمد و رضایی توانست این حریف سرسخت را در دیدار نهایی شکست دهد و به مدال طلا برسد. تایم اول کشتی با برتری قاسم رضایی به پایان رسید. کشتی در تایم دوم بسیار سخت بود و هیچ کدام از دو حریف نتوانستند به امتیازی دست یابند. به همین خاطر داور به دو کشتی دستور داد تا در خاک قرار گیرند که رضایی در نهایت موفق شد با حملات پی‌درپی خود مسابقه را به سود خود به پایان ببرد و دستانش را به نشانه پیروزی به آسمان برد و به جشن و پایکوبی پردازد. او اکنون در بین بهترین‌های جهان قرار دارد و می‌تواند مدال طلای خود را در المپیک بعدی تکرار کند.
رضایی پس از قهرمانی در المپیک 2012 لندن با استقبال باشکوه همشهریانش به آمل برگشت. همشهریانش در شهر آمل پیروزی باشکوه قاسم رضایی را جشن گرفتند و به تشویق این کشتی‌گیر پرداختند.
در طول برگزاری المپیک 2012 زلزله شهر ورزقان، اهر و هریس در جنوب ایران را لرزاند و خسارات زیادی به بار آورد. رضایی پس از ورود به ایران، به شهرهای زلزله زده رفت و مدال طلای خود را به مردم زلزله زده این منطقه اهدا کرد.
رضایی پس از شکست سنگین در المپیک 2008 پکن، در دومین حضور خود در المپیک کاری بزرگ انجام داد و به رویای بزرگ خود دست یافت و باعث خوشحالی همشهریانش و مردم ایران شد. مردم آمل باید خوشحال باشند که ورزشکاری مثل قاسم رضایی را در تیم ملی ایران دارند. کسی که هیچ وقت امیدش را از دست نمی‌دهد و هیچ وقت اعتمادی که به توانایی خود دارد را فراموش نمی‌کند. او کارهایی انجام می‌دهد که باعث می‌شود، مردم دوباره زندگی خود را بسازند.
سایت فدراسیون جهانی کشتی (فیلا) در گزارشی قاسم رضایی را مورد بررسی قرار داده است که به نقل از ایسنا می خوانید:
قاسم رضایی قهرمان 96 کیلوگرم کشتی فرنگی المپیک 2012 تاکنون پستی و بلندی‌های زیاد و شکست‌های بدی را پشت سر گذاشته است. بعضی از این شکست‌ها می‌توانست زندگی ورزشی یک ورزشکار را به طور کامل محو کند اما نه برای کشتی‌گیری مثل قاسم رضایی. اولین موفقیت قاسم رضایی در رده بین‌المللی به سال 2007 برمی‌گردد. جایی که او توانست در رقابت‌های جهانی به مدال برنز دست یابد اما روند او در بین برترین‌های کشتی جهان، کوتاه‌مدت بود. او ایران را در المپیک 2008 پکن همراهی کرد اما شکست زودهنگام این کشتی‌گیر باعث شد که نتواند به مدالی دست یابد.
یک سال بعد قاسم رضایی به دلیل مصدومیت نتوانست در تورنمنتی حضور یابد و در نبود او ایران ستارگان دیگری را در وزن 96 کیلوگرم کشتی به دنیا معرفی کرد. مصدومیت و شکست خوردن از رقیب تمرینی باعث شد تا حضور دوم قاسم رضایی در المپیک دور از ذهن تلقی شود. با وجود چنین انتظارات کمی، رضایی هیچ وقت امید خود را از دست نداد و توانست به بالاترین مدال وزن خود در جهان دست یابد. بدون توجه به شکست‌ها، بدون توجه به مصدومیت‌ها و بدون توجه به رقیبانش، او به دنبال کسب قهرمانی بود و هیچ وقت هم از خواسته خود عقب نشینی نکرد.
قاسم رضایی درباره حضور خود در المپیک 2008 می‌گوید: "توانایی گرفتن مدال را در المپیک پکن نداشتم. وقتی که در هواپیما در حال بازگشت به ایران بودم، تصمیم گرفتم تا هر طور شده در المپیک لندن به مدال دست یابم. سه سال قبل از المپیک لندن، من و دوستانم روی یک عکس نوشتیم "قاسم رضایی، قهرمانی المپیک 2012". در آن روزها من حتی در اردوی تمرینی تیم ملی ایران نیز حضور نداشتم."
در سال‌های منتهی به المپیک 2012 رضایی قادر نبود تا فرم مطلوب خود را در 96 کیلوگرم به دست آورد اما همیشه خوش‌بین باقی ماند و امیدوار بود که سخت‌کوشی او روزی نتیجه دهد. اعتماد قاسم رضایی به خودش در المپیک 2012 نتیجه داد. جایی که کشتی‌گیر ایرانی جهان را بهت‌زده کرد و توانست مدال طلا را برای ایران به ارمغان آورد.
قاسم رضایی در شهر آمل در شمال ایران بزرگ شده است. درست در سواحل جنوبی دریای خزر. زمانی که او کشتی را شروع کرد، خیلی از هم‌دوره‌هایش تازه روی به کشتی آزاد آورده بودند و نشان دادن توانایی‌هایش در آن زمان، کار سختی بود. مربی اولیه قاسم رضایی در آن دوره سعید شیرزاد بود که خود کشتی‌گیر سابق بود که در شهر آمل مدرسه کشتی دایر کرده بود. تعلق داشتن قاسم رضایی به کشتی فرنگی نتیجه داد. بدن ورزیده این کشتی‌گیر و قدرت بدنی‌اش باعث شد تا خیلی زود جلب توجه کند. او خودش را کاملا به ورزش متعلق کرده بود و در سال 2012 در المپیک لندن توانست مدال زرین طلا را به گردن خود ببیند آن هم در حالی که رستم توتروف قهرمان کشتی جهان از روسیه در مقابل او شکست خورد. ویژگی بارز قاسم رضایی در مبارزه با حریفانش این است که بدون توجه به اسم و رسم حریف، با قدرت روی تشک می‌رود و کاری به فشارهای دور و بر خود ندارد. رضایی با همین شکل و شمایل به دیدار توتروف روس رفت و توانست برتری خودش را بر حریف روس خود دیکته کند.
رضایی درباره شیوه ی مبارزه ی خود می‌گوید: "ترس در مسابقه‌ها برای من معنایی ندارد. هیچ وقت در برابر حریفانم احساس استرس و ترس ندارم. من به خودم ایمان دارم و با تمام انرژی روی تشک می‌روم."
این اعتماد به نفس و انرژی در کشتی برابر توتروف روس، به خوبی به نمایش درآمد و رضایی توانست این حریف سرسخت را در دیدار نهایی شکست دهد و به مدال طلا برسد. تایم اول کشتی با برتری قاسم رضایی به پایان رسید. کشتی در تایم دوم بسیار سخت بود و هیچ کدام از دو حریف نتوانستند به امتیازی دست یابند. به همین خاطر داور به دو کشتی دستور داد تا در خاک قرار گیرند که رضایی در نهایت موفق شد با حملات پی‌درپی خود مسابقه را به سود خود به پایان ببرد و دستانش را به نشانه پیروزی به آسمان برد و به جشن و پایکوبی پردازد. او اکنون در بین بهترین‌های جهان قرار دارد و می‌تواند مدال طلای خود را در المپیک بعدی تکرار کند.
رضایی پس از قهرمانی در المپیک 2012 لندن با استقبال باشکوه همشهریانش به آمل برگشت. همشهریانش در شهر آمل پیروزی باشکوه قاسم رضایی را جشن گرفتند و به تشویق این کشتی‌گیر پرداختند.
در طول برگزاری المپیک 2012 زلزله شهر ورزقان، اهر و هریس در جنوب ایران را لرزاند و خسارات زیادی به بار آورد. رضایی پس از ورود به ایران، به شهرهای زلزله زده رفت و مدال طلای خود را به مردم زلزله زده این منطقه اهدا کرد.
رضایی پس از شکست سنگین در المپیک 2008 پکن، در دومین حضور خود در المپیک کاری بزرگ انجام داد و به رویای بزرگ خود دست یافت و باعث خوشحالی همشهریانش و مردم ایران شد. مردم آمل باید خوشحال باشند که ورزشکاری مثل قاسم رضایی را در تیم ملی ایران دارند. کسی که هیچ وقت امیدش را از دست نمی‌دهد و هیچ وقت اعتمادی که به توانایی خود دارد را فراموش نمی‌کند. او کارهایی انجام می‌دهد که باعث می‌شود، مردم دوباره زندگی خود را بسازند.
