در تورات چنین آمده است:
برایتان نوحه سرایی کردیم، اما نگریدید، تشویقتان کردیم اما به شوق نیامدید.
(ای پیامبر) به خونریزان بفهمان که خدای را شمشیری است که آرامش ندارد و آن جهنم است.
پس ای چهل ساله‌ها آماده حساب باشید،
پنجاه ساله‌ها! شما کاشته‌ای هستید که زمان برداشتش نزدیک است،
شصت ساله‌ها! چه پیش فرستاده‌اید و چه به جای نهاده‌اید،
هفتاد ساله‌ها! خود را جزء رفتگان به حساب آرید،
هشتاد ساله‌ها! فقط برایتان حسنه می‌نویسند و گناه برایتان نوشته نمی‌شود،
نود ساله‌ها! شما اسیران خدا در زمینید،
سپس میگوید بخشنده‌ای که مردی را اسیر کرده چه میگوید؟ و با اسیر خود چه می‌کند؟
راوی میگوید، عرض کردم او را نان و آب میدهد و از او کار می‌کشد؟
امام فرمود: بنابراین می‌خواهی رفتار خداوند با اسیرش چگونه باشد.
متن حدیث:
قال الصادق عليه السلام:
مكتوب في التوراة:
نحنا لكم فلم تبكوا، وشوقناكم فلم تشتاقوا
أعلم القتالين أن الله سيفا لا ينام وهو جهنم،
أبناء الأربعين أوفوا للحساب،
أبناء الخمسين زرع قد دنا حصاده،
أبناء الستين ماذا قدمتم وماذا أخرتم؟
أبناء السبعين عدوا أنفسكم في الموتى،
أبناء الثمانين تكتب لكم الحسنات ولا تكتب عليكم السيئات،
أبناء التسعين أنتم اسراء الله في أرضه!
ثم قال: ما يقول كريم أسر رجلا؟ ماذا يصنع به؟
قلت: يطعمه ويسقيه ويفعل به،
فقال: ما ترى الله صانعا بأسيره؟.
«بحارالانوار، ج6، ص 136- روضة الواعظین ص490- موسوعه ج11 ص17»
