به گزارش گروه فرهنگی مشرق به نقل از پارسینه، همه مخاطبانی که مصاحبه پنج آذرماه 1392 رئیس جمهور با خبرنگاران تلویزیون را مشاهده کردند، می توانند تایید کنند هرچه که دکتر روحانی با تسلط خاص خود سخن گفت و نقد مفصل و بی سابقه ای از عملکرد دولت سابق ارائه داد، اما خبرنگاران سیما در این مصاحبه بسیار پائین تر از استانداردهای معمول(حتی در مصاحبه های قبلی) حاضر شدند.

مجریان سه گانه صدا و سیما در مقابل رئیس جمهور، نه تنها عملا هیچ سئوال جدی و چالش آفرینی از رئیس جمهور نپرسیدند، بلکه با کمال تعجب، بخش عمده ای از حرفهایشان، تایید جانانه و حتی قربان صدقه(!) و حتی در مواردی حرکات و رفتارشان با اصطلاح معروف مهران مدیری  یعنی پاچه خواری، منطبق بود.

حتی حضور دکتر محمود احمدی افزادی که سابقه گفتگوهای جدی و جذاب و چالش آفرین در مصاحبه با مقامات دولت فعلی و سابق را در کارنامه خود دارد، این گمان را می آفرید که لااقل او، بتواند آداب واقعی گفت و گو و پرسشگری را به جای آورد، اما این اتفاق روی نداد.

ناهماهنگی مجریان و در میان حرف هم پریدن های مکرر آنان، سئوالات کلی، تایید های مکرر احساسی و عاطفی با چاشنی میمیک های عجیب! ناشی از تحسین شدید و غیرمعمول مصاحبه شونده، مصاحبه پنجم آذرماه را  برای خبرنگاران تلویزیون به یک نمایش ضعیف و غیرقابل دفاع تبدیل کرد.

اما در تحلیل چرایی این اتفاق عجیب می توان چند گمانه را در نظر گرفت،

اولین گمانه این است که با این مصاحبه بی چالش، هدیه ناخواسته و چشم روشنی(!) مدیران سیما به روحانی بوده است که نشانه ای از تثبیت موقعیت روحانی در معادلات پشت پرده سیاسی است و مدیران صداوسیما(به غلط) تصور کرده اند، ارائه یک مصاحبه نمایشی و صرفا تحسین آمیز خدمتی به دولت و رئیس جمهور در شرایط بعد از توافق ژنو است.

گمان دوم این است که مدیران صداوسیما به اوج گیری معنی دار محبوبیت حسن روحانی -بعد از توافق هسته ای- در بخش وسیعی از مردم، سعی کرده اند با تعطیل کردن الزامات رسانه ای یک گفتگوی تلویزیونی، از محبوبیت روحانی استفاده کنند و چنین وانمود کنند که صداوسیما کاملا همراه و موافق و حتی دوست(!) رئیس جمهور است و از این موج برای جبران آسیب های فروانی که به اعتماد مردمی به صداوسیما وارد آمده، بهره مند شوند.

سومین و بدبینانه ترین گمانه  را می توان اینطور بیان کرد که اصولا هیچ برنامه ریزی در این مصاحبه تلویزیونی انجام نشده  بود و  به دلیل شرایط ول شدگی حاکم بر صداوسیما در ماههای آخر مسئولیت ضرغامی،صرفا چند مجری با ذهن خالی و بدون هماهنگی و آمادگی و فرصت برای طرح سئوالات جدی و جذاب مقابل رئیس جمهور قرار گرفته اند.