در بیمارستان فرهنگیان وقت ملاقات است؛ در اتاق بزرگ مراقبت‌های ویژه (آی سی یو) جز بهمن فرزانه، چند بیمار دیگر هم بستری هستند که همه‌شان میهمان دارند. بهمن فرزانه هم در یکی از همین تخت‌هاست و رژیم گرفتن برای بیماری دیابت لاغرش کرده است. برای صحبت کردن با او باید کمی بلند حرف زد؛ زود می‌گوید، «سیگارت داری؟» می‌خندم و می‌گویم، «توی بیمارستان که نمی‌شود سیگار کشید، من هم سیگاری نیستم». خواهرزاده‌اش می‌گوید، «حالش بهتر شده و همین روزها به بخش منتقل می‌شود». خودش هم ادامه می‌دهد، «حالم خوب است، اما وضع پای چپم بد است». خواهرزاده‌اش اضافه می‌کند، «دکترها دارند بررسی می‌کنند تا ببینند وضعیت رگ‌هایش چطور است و نظر نهایی را بدهند».
می‌گویم، «امیدوارم زود مرخص شوید و به خانه بروید و باز هم ترجمه کنید»، می‌گوید، «آره، از بیمارستان بیایم خانه، ترجمه می‌کنم».
دلم می‌خواهد به او بگویم شما حتا اگر فقط همین «صد سال تنهایی» را هم ترجمه کرده بودید، مترجم بزرگی بودید؛ نمی‌گویم و برایش سلامتی آرزو می‌کنم.
بهمن فرزانه که مترجم «صد سال تنهایی» گابریل گارسیا مارکز است، بهار سال جاری پس از 50 سال زندگی در ایتالیا به تهران بازگشت و گفت، دیگر قصد برگشتن ندارد.
او در گفت‌وگویی با ایسنا همچنین گفت، بعد از سال‌ها کار، خسته شده و ترجیح می‌دهد در ایران بماند و استراحت کند و دیگر ترجمه نکند.
بهمن فرزانه متولد سال 1317 است. این مترجم در کنار نویسندگی، آثاری را از گابریل گارسیا مارکز، آلبا دسس پدس، گراتزیا کوزیما دلدا، لوئیچی پیراندلو، آنا کریستی، اینیاتسیو سیلونه، رولد دال، گابریل دانونزیو، واسکو پراتولینی، ایروینگ استون و … به فارسی برگردانده است.
مخاطبان محترم گروه فرهنگی مشرق می توانند مقالات، اشعار، مطالب طنز، تصاویر و هر آن چیزی که در قالب فرهنگ و هنر جای می گیرد را به آدرس culture@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود.
