ویژه نامه حسینیه مشرق به نقل از عقیق: همه اينها (مداحان) بايد بدانند در چه موقعیتی هستند؟ چه كارى را دارند انجام مى دهند؟
 
14سال پیش از این در تاریخ ذى الحجه الحرام 1420 مرحوم آيت الله العظمى بهجت در جمع مداحان اهل بيت(ع) بیاناتی فرمودند که هنوز هم تازه و زنده است. ایشان در این سخنان به کارکردها و ویژگی های مداحی از یک سو و پاسخ به برخی شبهات از سوی دیگر اشاره کرده و به آن پاسخ داده اند.
 
آقايان مداح و ذاكر اهل بيت(ع) كه مبتلا هستند به اين شغل و كار، مشغول باشند به مداحى اهل بيت(ع)، به ذكر فضائل آنها و مطاعن اعداء اهل بيت(ع) و مصائبى كه بر ايشان وارد شده است. همه اينها (مداحان) بايد بدانند در چه موقفى هستند؟ چه كارى را دارند انجام مى دهند؟ براى چه اين كارها را مى كنند؟ بايد بدانند كه همان مودت ذى القربى را كه در قرآن هست، دارند پياده مى كنند، چه ذكر فضائل اهل بيت(ع) باشد و چه ذكر مصائب آنها؛ همه اينها أدا كردن أجر رسالت است؛ تثبيت كردن مردم به قرآن است.
 
چرا؟ (زيرا) كه در قرآن هست"قل لا اسئلكم عليه اجرا الا الموده فى القربى" اگر كسى بگويد: ما قرآن را مى خواهيم و مى گيريم، اما به اهل بيت(ع) كارى نداريم، چه كار داريم به اهل بيت؟ "حسبنا كتاب الله" مى گوييم: (آيا مى شود) كتاب الهى كه در آن "الا الموده فى القربى" هست، قبول داشته باشيد ولى بگوييد به اهل بيت(ع) كارى نداريم؟ كتاب الله كه در آن آيه "اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلم دينا" هست و شما هم آن را مى خوانى، آيا إکمال محقق مى شود بدون ولايت اهل بيت(ع)؟
 
در قرآنى كه مى گوييد آن را قبول داريم، آيه"إنما وليكم الله و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلوه و يؤتون الزكوه و هم راكعون" هست؛ يا اينكه در قرآن شما اين آيه ها نيست؟! بله اگر در قرآن شما اين آيه ها نباشد، ممكن است بگوييد ما قرآن را مى گيريم، ولى در قرآن كه اين آيه ها نيست.
 
پس، بايد بدانيم كه يك واجب بزرگى بر دوش همه است، معلمين به وسيله تعليم و مادحين به عمل اينها بفهمانند كه از محبت اهل بيت(ع) نبايد دست برداشت؛ همه چيز توى محبت است، اگر چيزى داريم از محبت است. اگر ما خدا را دوست داشته باشيم، آيا ممكن است دوستانش را دوست نداشته باشيم؟ آيا ممكن است اعمالى را كه او دوست دارد، دوست نداشته باشيم؟
 
قهراً كسى كه گفته"حسبنا كتاب الله" (مى گويد) خير نه وصيتى و نه هيچ چيز ديگرى لازم نيست. (اين حرف) دروغ واضح و آشكار است؛ مثل اينكه در روز بگويد حالا شب است، يا در شب بگويد حالا روز است .
 
كتاب الله كه پر است از"يايها الذين امنوا اتقوا الله و كونوا مع الصادقين" و امثال آن؛ كتاب الله كه متقين و فاسقين را در دو صف قرار داده است، ببينيد متقين كيانند؟ فاسقين كيانند؟ راستگويان كيانند دروغگويان كيانند؟
 
آيا مى شود تفكيك كرد. اين مثل اين است كه بگويند ما نصف قرآن را قبول داريم و نصف ديگرش را قبول نداريم كما اينكه نصارا و يهود از دوستان شان در سيصد سال قبل معاهده گرفته اند كه لعن يهود و نصارا بايد از قرآن حذف شود و غير از خداپرستى چيز ديگرى در قرآن نباشد!
 
آيا چيزى را كه تنصيفش كنيم قرآن است پس شايد بگويند خداپرستى هم لازم نيست در قرآن باشد همين كه انسان كسى را نكشد كسى را نيازارد كافى است. خداپرستى هم لازم نيست بت پرست ها هم بگويند ما هم نكاحى داريم، سفاحى داريم، مال مردم خورى داريم و... بالاخره يك چيزهايى را آنها قائلند- اما اينكه خدا يكى باشد نه اين بت ها"شفائنا عندالله" اگر بنا باشد بر تبعيض اكثر مردم اصلا خداپرست نيستند اكثر مردم بت پرستند دين خدا تبعيضى نيست، يا بايد همه اش را بگيرى يا هيچ چيزش را نگيرى.
 
در زمانى يك مرد ناجورى بود، وصيت كرد وقت مردنش به بچه هايش كه اى بچه ها اينهائى كه شما را دعوت مى كنند به خداپرستى و ديندارى تا مى توانيد انكار كنيد. اگر مغلوب شويد در برابر مدعى كه خدايى هست ديگر از شر اين ها راحت نيستيد بايد تابع اين ها شويد كه اگر بگويند زن بايد از باطن دست وضو بگيرد و مرد از ظاهر دست ديگر نمى توانيد مخالفت كنيد و تا آخر اين مطلب ادامه پيدا مى كند.
 
پس قهراً اين كسانى كه مى گويند اين مداحى چيست؟ مصيبت خوانى چيست؟ اشك ريختن چيست، اين قدر نادان هستند نمى فهمند كه اين اشك طريقه تمام انبياء(ع) بود براى شوق لقاء الله، براى تحصيل رضوان الله و مساله دوستان خدا هم از همين باب است. محبت اين ها هم اگر در فرح اينها و مصيبت و حزن شان اشك آورد، اين هم همان طور است.