به گزارش گروه فرهنگی مشرق، محسن اسلام‌زاده در گفت‌وگو با تسنیم در مورد نحوه ساخت مستند «پیمانهای پنهان» گفت: در 14 اسفندماه سال گذشته برای تصویربرداری این مستند به‌همراه سیدمحسن اصغرزاده به سوریه رفتیم. در این سفر بودیم که هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا درگذشت. به همین دلیل اصغرزاده مجبور شد به ونزوئلا برود. البته طرح پروژه «پیمانهای پنهان» و همه کارهای پس‌تولید با اصغرزاده بود.
وی در مورد موضوع مستند «پیمانهای پنهان» گفت: این مستند درباره نیروهای مردمی است که به دفاع از کشور خود می‌پردازند. مردمی شدن مقاومت در سوریه عاملی بود که باعث شد نظام سقوط نکند. مردم که دیدند کشورشان در حال تخریب است و زن و بچه آنها به دست دشمنان کشته می‌شدند به دفاع از وطن و مقاومت پرداختند.
این مستندساز اضافه کرد: در این مستند با اقشار مختلف جامعه گفت‌وگو کردیم. مهندس کارخانه نانوایی، دانشجو، نجار و مکانیک و... همه و همه با دیدن وضعیت خاص سوریه به مقاومت بلند شده بودند. در «پیمانهای پنهان» با مهندسی حرف می‌زنیم که با وجود داشتن وضعیت معیشتی خوب اسلحه به دست گرفته بود و مبارزه می‌کرد. او برای دفاع از شهرش به نیروهای «قوات وطنی» پیوسته بود چون می‌دانست که وقتی دشمنان به شهر وارد شوند به هیچ‌کس رحم نمی‌کنند.
اسلام‌زاده ضمن اشاره به حضورش در شهرهای لاذقیه و حمص گفت: در این سفر موفق شدم در عملیات پاکسازی خالدیه حاضر باشم. گروه‌های مسلح فکر نمی‌کردند که فرهنگ مقاومت مردمی این‌گونه باعث شود که مردم در برابرشان ایستادگی کنند. خالدیه منطقه‌ای بود که ارتش دو بار سعی در پاکسازی آن را داشت اما موفق نشده بود. اما «قوات وطنی» موفق به انجام این کار شدند.
وی با اعلام این خبر که «پیمانهای پنهان» بارها از تلویزیون سوریه پخش شده است، افزود: تلویزیون سوریه مستندهای ایرانی را در برابر همه پروپاگاندای رسانه‌های غربی در مورد سوریه پخش می‌کند.
وی که درحال دوبله برای پخش در صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز هست، تصریح کرد: جنگ سوریه یک جنگ رسانه‌ای و پروپاگاندای خبری است. من در شهر حمص دیدم که رسانه‌های غربی چگونه برای بالا بردن روحیه معارضان تلاش می‌کنند. در حالی که نیروهای مردمی در حال پاکسازی خالدیه بودند، معارضان به «باب عمرو» حمله کردند. شبکه‌های الجزیره، العربیه و بی‌بی‌سی از همان ساعات اولیه اخبار این حمله را پوشش می‌دادند تا به آنها روحیه دهند.
کارگردان مستند «پیمانهای پنهان» اضافه کرد: اکنون نیز آمریکا با اتکا به بازوی رسانه‌ای خود، حرف از حمله به سوریه می‌زند. بحث بمباران شیمیایی را هم رسانه‌ها هستند که دامن می‌زنند. امروز رسانه‌ها همه هم و غمشان را برای پوشش اخبار سوریه گذاشته‌اند و برای این کار حتی از تصاویر کم‌کیفیت موبایلی هم استفاده می‌کنند. البته دست آنها دیگر رو شده است.
اسلام‌زاده در تبیین میزان فرافکنی غرب در مورد جنگ سوریه گفت: وقتی ما به لاذقیه رفتیم باور نمی‌کردیم که این منطقه به این میزان امن باشد. زندگی کاملاً جریان داشت و برخی کالاها با قیمتی پایین‌تر از قیمت آن در ایران فروخته می‌شد. در سوریه مناطق زیادی دست ارتش هست که معارضان در آنجا معدود هستند و در حال شکست خوردن.
وی افزود: اگر می‌خواهید تأثیر فعالیت رسانه‌ها در جنگ سوریه را ببینید باید حضور غیرسوری‌ها در سوریه را بررسی کنید. این رسانه‌ها هستند که افراد را برای حضور در سوریه ترغیب می‌کنند. این تأثیر رسانه است که باعث می‌شود یک لیبیایی حاضر شود از تازه‌عروس خود عکس بگیرد و او را تقدیم به معارضان کند.
این مستندساز با تأکید بر اینکه رسانه‌های ما نسبت به آنچه باید باشند ضعیف عمل می‌کنند، گفت: البته حضور رسانه‌ای همسو در سوریه خوب است. شبکه‌های راشا تودی، المیادین و المنار فعالیت خوبی در سوریه دارند. متأسفانه برای مستندسازان ایرانی راه آن‌گونه که باید هموار نیست و ناهماهنگی‌های زیادی وجود دارد. البته شهید باغبانی نشان داد که مستندسازان حاضر هستند جان خود را در دست بگیرند و برای گرفتن تصاویر از یک بحران انسانی به استقبال خطر بروند.
اسلام‌زاده درباره عملکرد صدا و سیما در پخش مستندهایی که در مورد سوریه ساخته می‌شود خاطرنشان کرد: رسانه ملی عملکرد خوبی در پخش مستندهای سوریه داشت. اما مشکل ما کمبود تولیدات در این زمینه است. تولیدات در این زمینه باید افزایش یابد. مشکلات امنیتی که برای رفتن مستندسازان ایرانی به سوریه و گرفتن تصاویر از آنجا وجود دارد، مشکل اصلی مستندسازی در سوریه است. به مستندسازانی که می‌توانند به سوریه روند نیز اجازه فعالیت در هرجایی داده نمی‌شود.
وی در مورد موضوع مستند «پیمانهای پنهان» گفت: این مستند درباره نیروهای مردمی است که به دفاع از کشور خود می‌پردازند. مردمی شدن مقاومت در سوریه عاملی بود که باعث شد نظام سقوط نکند. مردم که دیدند کشورشان در حال تخریب است و زن و بچه آنها به دست دشمنان کشته می‌شدند به دفاع از وطن و مقاومت پرداختند.
این مستندساز اضافه کرد: در این مستند با اقشار مختلف جامعه گفت‌وگو کردیم. مهندس کارخانه نانوایی، دانشجو، نجار و مکانیک و... همه و همه با دیدن وضعیت خاص سوریه به مقاومت بلند شده بودند. در «پیمانهای پنهان» با مهندسی حرف می‌زنیم که با وجود داشتن وضعیت معیشتی خوب اسلحه به دست گرفته بود و مبارزه می‌کرد. او برای دفاع از شهرش به نیروهای «قوات وطنی» پیوسته بود چون می‌دانست که وقتی دشمنان به شهر وارد شوند به هیچ‌کس رحم نمی‌کنند.
اسلام‌زاده ضمن اشاره به حضورش در شهرهای لاذقیه و حمص گفت: در این سفر موفق شدم در عملیات پاکسازی خالدیه حاضر باشم. گروه‌های مسلح فکر نمی‌کردند که فرهنگ مقاومت مردمی این‌گونه باعث شود که مردم در برابرشان ایستادگی کنند. خالدیه منطقه‌ای بود که ارتش دو بار سعی در پاکسازی آن را داشت اما موفق نشده بود. اما «قوات وطنی» موفق به انجام این کار شدند.
وی با اعلام این خبر که «پیمانهای پنهان» بارها از تلویزیون سوریه پخش شده است، افزود: تلویزیون سوریه مستندهای ایرانی را در برابر همه پروپاگاندای رسانه‌های غربی در مورد سوریه پخش می‌کند.
وی که درحال دوبله برای پخش در صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز هست، تصریح کرد: جنگ سوریه یک جنگ رسانه‌ای و پروپاگاندای خبری است. من در شهر حمص دیدم که رسانه‌های غربی چگونه برای بالا بردن روحیه معارضان تلاش می‌کنند. در حالی که نیروهای مردمی در حال پاکسازی خالدیه بودند، معارضان به «باب عمرو» حمله کردند. شبکه‌های الجزیره، العربیه و بی‌بی‌سی از همان ساعات اولیه اخبار این حمله را پوشش می‌دادند تا به آنها روحیه دهند.
کارگردان مستند «پیمانهای پنهان» اضافه کرد: اکنون نیز آمریکا با اتکا به بازوی رسانه‌ای خود، حرف از حمله به سوریه می‌زند. بحث بمباران شیمیایی را هم رسانه‌ها هستند که دامن می‌زنند. امروز رسانه‌ها همه هم و غمشان را برای پوشش اخبار سوریه گذاشته‌اند و برای این کار حتی از تصاویر کم‌کیفیت موبایلی هم استفاده می‌کنند. البته دست آنها دیگر رو شده است.
اسلام‌زاده در تبیین میزان فرافکنی غرب در مورد جنگ سوریه گفت: وقتی ما به لاذقیه رفتیم باور نمی‌کردیم که این منطقه به این میزان امن باشد. زندگی کاملاً جریان داشت و برخی کالاها با قیمتی پایین‌تر از قیمت آن در ایران فروخته می‌شد. در سوریه مناطق زیادی دست ارتش هست که معارضان در آنجا معدود هستند و در حال شکست خوردن.
وی افزود: اگر می‌خواهید تأثیر فعالیت رسانه‌ها در جنگ سوریه را ببینید باید حضور غیرسوری‌ها در سوریه را بررسی کنید. این رسانه‌ها هستند که افراد را برای حضور در سوریه ترغیب می‌کنند. این تأثیر رسانه است که باعث می‌شود یک لیبیایی حاضر شود از تازه‌عروس خود عکس بگیرد و او را تقدیم به معارضان کند.
این مستندساز با تأکید بر اینکه رسانه‌های ما نسبت به آنچه باید باشند ضعیف عمل می‌کنند، گفت: البته حضور رسانه‌ای همسو در سوریه خوب است. شبکه‌های راشا تودی، المیادین و المنار فعالیت خوبی در سوریه دارند. متأسفانه برای مستندسازان ایرانی راه آن‌گونه که باید هموار نیست و ناهماهنگی‌های زیادی وجود دارد. البته شهید باغبانی نشان داد که مستندسازان حاضر هستند جان خود را در دست بگیرند و برای گرفتن تصاویر از یک بحران انسانی به استقبال خطر بروند.
اسلام‌زاده درباره عملکرد صدا و سیما در پخش مستندهایی که در مورد سوریه ساخته می‌شود خاطرنشان کرد: رسانه ملی عملکرد خوبی در پخش مستندهای سوریه داشت. اما مشکل ما کمبود تولیدات در این زمینه است. تولیدات در این زمینه باید افزایش یابد. مشکلات امنیتی که برای رفتن مستندسازان ایرانی به سوریه و گرفتن تصاویر از آنجا وجود دارد، مشکل اصلی مستندسازی در سوریه است. به مستندسازانی که می‌توانند به سوریه روند نیز اجازه فعالیت در هرجایی داده نمی‌شود.
