گروه ورزشی مشرق، اکنون سیدرضا صالحی امیری به عنوان سرپرست وزارت ورزش و جوانان مشغول به کار است. برخی از وی به عنوان وزیر پیشنهادی این وزارتخانه دولت یازدهم به مجلس شورای اسلامی می گویند و برخی نیز امکان رای آوری وی را منتفی دانسته و از گزینه های دیگر سخن می گویند.

در چنین فضایی از بیم و امید برای صالحی امیری و دوستانش، کارشناسان ورزشی نسبت به وی موضع چندان مثبتی نداشتند. به سوای سابقه وی که قرابت چندانی با ورزش نداشته، وی از حلقه تصمیم سازی و تصمیمی گیری آشکاری نیز برخوردار نبوده تا بتوان نقد دقیقی از وضعیت موجود و پیشرو داشت. البته، انتصاب کیومرث هاشمی بارقه ای از امید را در پی داشت؛ اما موارد و مواضعی موجب شد تا نگرانی هایی پیش روی دلسوزان و آگاهان قرار گیرد.

× سایه روشن های مردی غریبه
روزی که سیدرضا امیری صالحی به عنوان سرپرست وزارت ورزش و جوانان معرفی شد، نگاه ها به مردی افتاد که سابقه ای خاص در کارنامه داشته است. همین نیز موجب شد تا نتوان ارزیابی دقیقی از سال های فعالیت وی داشت؛ اگرچه برخی منتقد بوده و گذشته وی را نقطه نامطلوبی از کارنامه اش ارزیابی می کرده و می کنند. به هر حال، در فضایی غبارآلود، وی وارد ورزش شد تا شاهد باشیم که بار دیگر فردی وارد این وزارتخانه می شود که تا قبل از آن، همراهی و همزادی با آن نداشته است. این اتفاق در حالی روی داد که حسن روحانی، بارها از انتخاب تخصصی و درون خانوادگی برای وزارتخانه ها گفت و این در جهت عکس آن ادعاها بود.

روزها در ابهام گذشت و ارزیابی دقیقی درباره صالحی امیری وجود نداشت تا آن که صحبت هایی را بر زبان راند و انتصابی در دستگاه ورزش صورت داد. چندین صحبت وی که از طریق روابط عمومی روی خروجی رسانه ها قرار گرفت، دلالت از آن داشت که در حال مطالعه فضا و موقعیت ورزش است. اظهاراتی سنجیده و دقیق، موجب شد تا نگاه ها به وی مثبت تر شود. انتصاب کیومرث هاشمی به عنوان مدیرکل حوزه ریاست که از خوش نامان ورزش کشور است نیز مزید بر علت شد تا فضای خاص اطراف صالحی امیری با تغییراتی مواجه شود. در حقیقت، سایه روشن هایی اطراف وی ایجاد شد؛ اما این ماجرا چندان ادامه نیافت.


× مردی که راه را گم کرده است؟
در چنین فضایی بود که به یک باره سیدرضا صالحی امیری در گفت و گو با یکی از خبرگزاری ها درباره تیم ملی فوتبال و جلسه اش با کارلوس کی روش سخن گفت. وی در روزهای پایانی هفته قبل نیز دیداری در دفترش با سرمربی پرتغالی تیم ملی داشت؛ در شرایطی که علی کفاشیان در کناری نشسته بود. این اتفاق برهم زننده تصویری شکل گرفته در گذر روزهای گذشته از مدیری بود که به ظاهر دارای نگاهی استراتژیک و عمیق بود. در واقع، ‌این ذهنیت نشات گرفته از کارنامه مبهم وی بود که امکان ارزیابی و بررسی آن نبود تا قضاوتی صحیح از این مدیر داشت. اما عملکرد و گفتارش در این مدت این شناخت را تصحیح کرد تا امروز که نگرانی ها درباره وی آغاز شده است.

صالحی امیری در راهی قدم گذاشته که پیشینیان وی نیز در آن گام نهادند و وضعیتی را رقم زدند که رفتنشان از ورزش موجی از شادی و شعف را موجب شد. برگزاری نشست با سرمربی تیم ملی، اقدام در مدیریت تیم ملی فوتبال، ورود به مسائل مدیریتی ریز فدراسیون ها، از بین رفتن نگاه جامع و درگیری در امور اجرایی روزمره و ...، اتفاقی است که برای مدیران قبل از سرپرست کنونی وزارت ورزش و جوانان روی داد و او نیز امروز به تکرار آن تجربه تلخ مبادرت ورزیده است. می توان تکرار تاریخ را این بار با اسمی جدید دید.


× تیمداری وزارت ورزش شروع شد؟
اکنون این پرسش پیشروی آگاهان قرار دارد که آیا بار دیگر وزارت ورزش و جوانان به تیمداری روی آورده است؟ اداره تیم های ملی در صلاحیت ذاتی فدراسیون هاست و نباید فردی که قرار است سیاستگذار و تبیین کننده راه آینده باشد، خود را در حد مذاکره با سرمربی یک تیم ملی (بگذریم که این فرد کی روش است که به عملکردش نقدهایی جدی وارد است) پایین آورد. این بدان معنی است که برنامه های کلان و راهبردی، جای خود را به مباحث روزانه و اجرایی داده است.

در این بین، این پرسش نیز مطرح می شود که حذف رئیس فدراسیون و مذاکره با سرمربی، دخالت دولت در امور فوتبال به شمار نمی رود؟ مگر قرار نبود استقلال فوتبال با مدیران کنونی محقق شود؟ و ... پرسش هایی دیگر که مجال پرداختن بدان اکنون و این مقال نیست. نکته این است که سیدرضا صالحی امیری نیز در دامی افتاد که پیشینیان نیز در آن گرفتار شدند و در پایان نیز با وضعیت نامطلوبی ورزش را ترک کردند؟ زنگ های هشدار برای سرپرست به صدا درآمده است ...