بي توجهي و يا کم توجهي برخي مسؤولين به اجراي چنين آثاري قطعاً سؤالاتي را در ذهن متبادر مي سازد که پاسخ آن مي تواند مشخص کننده خط مشي فرهنگي کشور باشد.

به گزارش مشرق، جهان نوشت: بي شک تئاتر داراي عناصر زيبا شناسانه متعددي است که به خوبي مي توان با به کارگيري اين عناصر، آثار فاخر ديني متفاوتي توليد کرد و به روي صحنه برد. استقبال بي شمار علاقمندان به نمايشهاي ديني در طول ساليان متمادي هم نشان داده که خيل تشنگان و علاقمندان به نمايشهاي مذهبي بسيارند.

در همين راستا انقلاب شکوهمند اسلامي ايران که از آن به عنوان يک انقلاب بزرگ فرهنگي نام برده مي شود نيز نشان داد که مردم اين سرزمين به فرهنگ و هنري اهميت مي دهند که در آن بي بند و باري و ذلت آنها نباشد بلکه هنري فاخر که شايسته مردمان ايران زمين است ارائه گردد.

از سويي ديگر در جوامع توسعه يافته و يا در حال توسعه، تئاتر از ارکان اصلي و تحول آفرين محسوب مي گردد که در راستاي رفع نيازهاي انساني و اجتماعي، مي تواند با هنر آفريني و خلق آثار نمايشي به تجلي زيباي حقايق بپردازد.

اما متأسفانه مدت مديدي است که تئاتر از آنچه که رسالتش بوده و هست فاصله گرفته تا با غفلت برخي مسؤولين، افرادي بر صحنه هاي تئاتر رخنه کنند که بي اعتقاد به اسلام و نظام و... و با پيروي از نيهيليسم و پوچ گرايي و با پز روشنفکري، مروج عقايد باطل و منسوخ شده برخي فرقه ها باشند.

 

هر چند انتظار مي رفت با حضور فردي چون "شاه آبادي" فرصت حضور اين افراد محدودتر شود، اما ظاهراً غفلت هاي صورت گرفته مسير را براي جولان اين افراد هموارتر نيز کرده است.

اين يکه تازي در يکي دو سال اخير متأسفانه علني تر هم شده است. يعني اگر تا ديروز ديالوگ هاي جنسي در نمايش ها رد و بدل مي شد و برخي مسؤولين تئاتري و برخي نظارت کنندگان با ديده اغماض به آن نگاه مي کردند، اين روزها ديگر به آن بسنده نمي شود تا با پوشش هاي زننده، اعمال غير اخلاقي و عشق بازي قدري عقده گشايي شود و جزء لاينفک و طبيعي هنر نمايش در جمهوري اسلامي شود!

اما اسفناک تر آن است که لا ابالي گري در صحنه هاي تئاتر در شرايطي اتفاق مي افتد که مدير آن فردي ارزشي همچون "حسين مسافر آستانه" است. فردي که تا ديروز يکه تاز عرصه توليد نمايشهاي ديني بود، امروز براي نمايشهايي مجوز صادر مي کند که مروج فرقه هاي باطل است!

بي توجهي و يا کم توجهي برخي مسؤولين به اجراي چنين آثاري قطعاً سؤالاتي را در ذهن متبادر مي سازد که پاسخ آن مي تواند مشخص کننده خط مشي فرهنگي کشور باشد.

 

مگر نه اينکه هنر تئاتر در يک مملکت اسلامي مي تواند مروج شعائر اسلامي باشد، پس اجراي نمايشهايي همچون "هدي گابلر" با چه معياري صورت گرفته است؟ آيا مسؤولين فرهنگي کشور حاضرند با خانواده خود به تماشاي چنين نمايش‌هايي بنشينند؟

بودجه بيت المال براي ترويج کدام فرهنگ هزينه مي شود؟ فرهنگ ما کدام است؟ بي بند و باري، مشروب خواري و... در کجاي فرهنگ ايراني اسلامي گنجانده شده است که مسؤولين نظارتي وزارت ارشاد با توجه به آن مجوز صادر مي کنند؟ و آيا آيين نامه هاي نظارتي مرکز هنرهاي نمايشي بر اساس فرهنگ ايراني اسلامي تنظيم شده است؟!

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس