به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از فارس در این مراسم که با حضور احمد پژمان، محمد جواد حق‌شناس، حمید اسفندیاری، بابک رضایی، دکتر محمد سعید شریفیان همسر فرانسیس لیپت و جمعی از هنرمندان رشته‌های مختلف هنری برگزار شد؛ نخست سید عباس سجادی مجری برنامه روی سن حاضر شد و درباره شخصیت این هنرمند فقید توضیحاتی ارائه کرد.
 
وی درباره فرانسیس لیپت گفت: این هنرمند در 14 سال اول اقامت خود در ایران به تربیت شاگردان بسیاری همت گمارد، مدتی در انگلستان و ایران در رفت و آمد بود.
 
وی در تمام این دوران اجراهای مختلف سولو، همچنین قطعاتی که همسرش دکتر شریفیان بر اشعار حافظ نوشته بود و همچنین قطعاتی که بر مبنای اشعار میرسلاو هولو نوشته شده بود خواند، یکی از شهره‌ترین آثار او اجرای قطعه خسوف در مترو سوپرانو اثر دکتر محمد سعید شریفیان در تالار وحدت بود.
 
پس از سخنان سجادی قطعه کریموزا اثر موتزارت در محوطه تالار وحدت اجرا شد و پس از آن دکتر شریفیان در جایگاه حاضر شد و چند کلامی درباره شخصیت هنری فرانسیس لیپت سخن گفت.
 
وی درباره همسرش این‌گونه توضیح داد: در دورترین تجسمات ذهنی‌ام هرگز تصور نمی‌کردم که روزی در جایگاه بایستیم، درباره شخصیت هنری فرانسیس سخن بگویم درحالی که او مقابل من در تابوت آرمیده است،احساس من به او به برگی می‌ماند که بر روی رودخانه‌ای قرار گرفته است و اکنون خارج از دسترس است.
 
وی ادامه داد: گرچه حکمت بسیاری از اتفاقات را هرگز نخواهیم شناخت اما از خدا بخواهیم تا در مقابل خواسته او مطیع باشیم؛ دوستان من از اساتید برجسته هنر بودند به همکاری با فرانسیس بسیار مایل بودند اما اتفاق مرگش آنقدر عجیب بود که همه آنها را دچار شوکی عمیق کرد و این غم مرا سنگین‌تر می‌کند.
 
شریفیان اضافه کرد: مایلم درباره شخصیت او نه بعنوان همسر که بعنوان یک هنرمند سخن بگویم،از دست دادن یک رفیق 30 ساله و یک همسفر ارزشمند بسیار دشوار است ، صحبت کردن درباره او بین ما نسبت به هنرمندی است که از انگلستان و با بهترین پشتوانه‌های علمی از کالج‌های سلطنتی انگلستان و با یک تجربه کاری 27 ساله شامل انواع تعلیمات و اجراها به ایران سفر می‌کند و در کمال خلوص علمش را در خدمت هنردوستان و هنرمندان ایرانی قرار می‌دهد؛ هنرمندی که متواضع بود و در سکوتی کامل تنها به فعالیتهای حرفه‌ای خود می‌پرداخت.
 
این موزیسین افزود: از هنر او در شگفتی هستم. چگونه یک انسان می تواند دامنه صوتی با چنین وسعتی داشته باشد، وسعتی نزدیک به 3 اکتاو . رنگ‌ها و طرح‌هایی که در صوت او وجود داشت بسیار منحصر به‌فرد بود، او توان اجرایی بی نظیری در سرحت‌های بالا و تکنیکهای پیچیده داشت، رنگ‌ها و طرح‌هایی که می‌توان در یک رپر توار خلق کرد با ظرافت اجرا می‌کرد.
 
همسر فرانسیس لیپت  ادامه داد: او توان تکنیکی بسیار بالایی داشت اما هرگز اثیر تکنیک نبود و این خصلتش برخلاف ویژگی بسیاری از هنرمندان بود. او به اصولی تاکید داشت که بسیار درست بود و به مویسقی منجر می‌شد که انسان را در مسیر تعالیم همراهی می‌کرد؛ هنگامی که قطعاتی بر اشعار حافظ و در حیطه ادبیات فارسی به او ارائه کردم نه تنها معنی بلکه در ارتباطات کلامی و معنایی این ابیات کاوش کرد تا بداند این ابیات بر چه فلسفه‌ای استوار است؛ نگاه او به ارتقاء انسانی بود، عمیق و خلاقانه ؛ او حتی گاه کلمات را جابجا می‌کرد تا القاء معانی به درستی صورت گیرد و همواره تلاش می‌کرد تا ترکیبی بسازد که در نوع خود بی‌نظیر باشد.
 
شریفیان درباره ویژگی‌های ممتاز شخصیتی لیپت گفت: از خصوصیات دیگر او، تواضع بود. در تمام 27 سالی که فعالیت او را دیده‌ام در موارد بسیاری حتی رهبر ارکستر از وی ضعیف‌تر بود اما او هرگز اعتراضی نمی‌کرد، نگاه او این بود که هرکس با بهترین توان خود فعالیت می‌کند و از این رو به همه احترام می‌گذاشت، فلورانس عاشق زندگی بود، آنچه می‌تواند یک هنرمند را به تعالی برساند در وجود او گرد آمده بود، ای کاش موزیسین‌ها و هنرمندان بیشتری شبیه او باشند بویژه در میان ما و خوانندگان که گاه این خصوصیات کم است.
 
در انتهای این مراسم بخشی از قطعه خسوف شریفیان با شعر چایچیان در فضا طنین انداز شد و پیکر فرانسیس لیپت به سوی قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا (س) بدرقه شد.