خواص جامعه، همواره بار سنگینی را بر حکومت تحمیل میکنند زیرا در روزگار سختی یاریشان کمتر و در اجرای عدالت از همه ناراضی تر، و در خواسته هایشان پافشارتر، و در عطا و بخشش ها کم سپاس تر و به هنگام منع خواسته ها دیر عذر پذیرتر، و در برابر مشکلات کم استقامت تر می باشند.
در صورتی که ستون های استوار دین، و اجتماعات پرشور مسلمین و نیروهای دخیره دفاعی، عموم مردم میباشند. پس به آنها گرایش داشته و اشتیاق تو به آنان باشد.
متن حدیث:
و لیکن احب الامور الیک اوسطها فی الحق، و اعمها فی العدل، و اجمعها لرضی الرعیه،
فان سخط العامه العامه یحجف برضی الخاصه و ان سخط الخاصه یغتفر مع رضی العامه،و لیس احد من الرعیه اثقل علی الوالی بالاحلاف و اقل شکرا عندالاعطاء و ابطا عذرا عندالمنع، و اضعف صبرا عند ملمات الدهر من اهل الخاصه و انما عمادالدین و جماع المسلمین و العده للاعداء العامه من الامه فلیکن صغوک لهم و میلک معهم.
«نهج البلاغه، نامه 53»