این گزارش را که فارس منتشر کرده به شرح زیر است:

بعد از فرود از گاشربروم 2 از کمپ سه این قله با اسکی راهی بیس کمپ شده و سپس آماده حرکت به سمت آسکوله شدم که باید ابتدا به کانکوردیا می رفتم. روز 20 جولای (شنبه 29 تیر) در مسیر حرکت خود به سمت کانکوردیا نیکنام کریم با من تماس گرفت و گفت که سه ایرانی در کمپ 4 گیر افتاده اند و قادر به فرود نیستند.

من پیشنهاد کمک خود به شرط اعزام با هلی کوپتر تا ارتفاع بین 6،000 و 6،500 به همراه اکسیژن را ارائه کردم و همچنین پیشنهاد نجات اسلینگ را دادم که خود مایل به آن بودم. نیکنام با ارتش تماس گرفت و پیشنهاد من را مطرح کرد و عصر آن روز دوباره با من تماس گرفت و گفت که ارتش تنها با اعزام او تا هر ارتفاع ممکن موافقت کرده و پیشنهاد نجات اسلینگ را رد کرده است. ضمنا او گفت که تنها یک کوهنورد ایرانی زنده است و او هم در حوالی کمپ چهار حضور دارد. من هم درخواست سه کپسول اکسیژن، دو ماسک و دو ریگلاتور کردم.

برنامه من این بود که تا آن نقطه صعود کنم و یک آمپول دگزامتازون به او تزریق کرده و به وی اکسیژن برسانم و سپس با او تا ارتفاع 6،500 متری پایین بیایم تا هلی کوپتر بتواند ما را از آنجا به پایین منتقل کند.

21 جولای

روز 21 جولای (یکشنبه 30 تیر) گروه من که از گاشربروم 2 فرود آمده بودند، به سمت کانکوردیا حرکت کرده و من هم در لباس پر خودم منتظر هلی کوپتر ماندم. آن روز ما سه پرواز انجام دادیم و تا ارتفاع 8،000 متری بالا رفتیم که حداکثر ارتفاع یک هلی کوپتر می تونست باشد و از کل مسیر عکس گرفتم. حتی از مسیر قله فرعی که منطقه‌ای صخره‌ای است هم تصویر تهیه کردم اما هیچ چیزی ندیدیم، حتی یک علامت هم ندیدیم. در تمام طول مراحل پرواز کت پرم تنم بود و آماده فرود به نقطه مورد نظر بودم. روز بعد تصاویر را در اسکاردو مورد تحلیل قرار دادیم اما چیزی دستگیرمان نشد.

اواخر همان روز مختصات آخرین تماس تلفنی آنها رو بدست آوردیم و با گوگل ارث محل مورد نظر را مشخص کردیم و دوباره عکس های گرفته شده را چک کردیم اما باز هم چیزی نیافتیم. به نظر می رسید کوهنوردان ایرانی از گردنه اشتباهی و از قله سنگی پایین آمده بودند. آخرین تماس از حوالی ارتفاع 7،500 متری بوده که در سمت پاکستان قرار دارد. کوهنورد ایرانی که تماس می گرفت (آیدین بزرگی) در آخرین تماس خود گفته بود که از مسیر اصلی خارج شده و اطرافش سنگ و صخره ست اما می‌توانست چادر کمپ سه را ببیند.

22 جولای

روز 22 جولای سفارت ایران درخواست تلاش دیگری با همراهی من داشت. نظر من بر تلاش دوباره مساعد نبود اما این تلاش آخرین شانس برای یافتن زنده یا مرده کسی بود و از فردا نیز هوا رو به نا مساعد بودن می رفت و تا 26 جولای هوا مساعد نبود. در این پرواز من هیچ تجهیزاتی برای امداد رسانی با خودم نبردم چون با این هوا امکان امداد رسانی وجود نداشت.

در این عملیات ما سعی کردیم تا حداقل موقعیت اجساد این کوه نوردان را برای عملیات های احتمالی بعدی برای انتقال، شناسایی کنیم. با این حال باورم بر این بود که کسی زنده نمانده و با این پرواز و در آن شرایط هوایی هم من جان خودم را به خطر می اندازم.

23 جولای

23 جولای سعی کردیم صبح زود پرواز را آغاز کنیم چون هر چه زودتر حرکت کنیم هوا سرد تر است و همان اندازه هم هلی کوپتر هم می‌تواند بهتر اوج بگیرد. به خاطر ابری بودن مسیر ما ساعت 9 توانستیم به بیس کمپ برودپیک برسیم. در این وضعیت باید منتظر می ماندیم تا دریچه هوایی باز شود تا هلی کوپتر بتواند پرواز کند و به نزدیکی های قله برسد. هوای بد ادامه داشت و پرواز ما تنها تا ارتفاع 7،500 متری صورت گرفت و ابری بودن هوا مانع پرواز ما تا ارتفاع بالاتر بود و به همین خاطر ساعت دوازده پرواز به اتمام رسید و هلی کوپتر به اسکاردو بازگشت.

*اعلام نظر نهایی در کنفرانس خربی؛ آنها دیگر زنده نیستند

همان روز ساعت 16 آخرین کنفرانس خبری رو در اسکاردو داشتیم و من هم نظر نهایی خودم را ارائه کردم و شدیدأ معتقد بودم که هیچ کس نمی‌تواند زنده مانده باشد و سه کوهنورد ایرانی به خاطر ماندن طولانی مدت در ارتفاع بالا بدون آب و غذا و از دست دادن آب بدنشان جان خود را از دست داده‌اند.

دومین چیزی که گفتم این بود که به خاطر قرار گرفتن اجساد جان باختگان در ارتفاع و موقعیت خاص و دور بودن از مسیر صعود امکان دسترسی و انتقال آنها با هلی کوپتر وجود ندارد. کوهنوردان ایرانی در ارتفاع حداقل7500 قرار دارند و هلی کوپتر تنها می تواند از ارتفاع 5800 متری کسی را به پایین انتقال دهد. در نتیجه در ارتفاع بالاتر عملیات باید توسط کوه نوردان انجام شود. قبلا در این ارتفاع عملیات نجات صورت گرفته اما در مسیر نرمال بوده اند. در حال حاضر تنها دو سرنخ از موقعیت این کوه نوردان داریم:

1- از روی آخرین تماس تلفنی 2- منطقه زرد نشان داده شده بر روی تصویر.

هر دو موقعیت در ارتفاع بالای 7500 متری قرار گرفته و 500 متر از قله و مسیر نرمال فاصله دارند.

به عنوان یک کوهنورد معتقدم این سه کوه نورد نمی‌خواهند جان کسی به خاطر انتقال آنها به خطر بیفتد. دو باربر پرچم ایران را بر روی قله برودپیک پیدا کرده اند و به این ترتیب مسیر ایرانی ها تکمیل شده است. به نظر می‌رسد آنها هنگام بازگشت دچار اشتباه شده‌اند و این تنها اشتباه آنها بوده است!