به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق ، در سال هاي دفاع مقدس ، وقتي به نماز جمعه مي رفتي يا در مساجد و تکايا و راه پيمايي ها ، از طرف ستادپشتيباني جنگ صندوق هاي سياري مي ديدي که کمک هاي مردم را به جبهه ها جمع مي کردند و به اندازه مبلغي که مي دادي قبض صادر مي کردند. اين قبض ها چند نمونه ثابت داشت که يکي از آن ها در اينجا مي بينيد. اين قبض ربع قرن پيش صادر شده و مبلغ آن هم بيست تومان است. زياد فکرتان را مشغو نکنيد به ارزش بيست تومان در سال 64 يا 65. در آن سال ها بيست تومان پول چشمگيري نبود. خوب يادم هست همان وقتي که اين قبض را گرفتم ، نوشابه شيشه اي ، پنج تومان بود ، يعني معادل 5 شيشه نوشابه زمزم يا يک کمپوت سيب و گيلاس ، يعني 2000 تومان امروز. ولي چه کيفي داشت وقتي بيست تومني را بابا مي داد به بچه اش تا بدهد به مسئول صندوق که معمولا آدم هاي بسيار خوش برخوردي هم بودند و در ازايش اين قبض ها را مي گرفتند. معلوم هم بود که بچه ها اين قبض هاي نقاشي دار را بيشتر مي پسنديدند.

حالا آن بچه 6 يا 7 يا 9 ساله بيش از 30 سال سن دارد و مي تواند با اطمينان بگويد در اين دفاع مقدس به اندازه بيست تومان نقش داشته است. شايد داشتن سهمي معادل يک کمپوت سيب و گيلاس در جنگي که ده ها ميليارد دلار براي آن هزينه شد زياد نباشد اما قطعا در پيشگاه الهي کسي که سهمي چنين اندک دارد ، با آن که به اندازه پول يک سير تخمه بوداده (آن روزها دو تومان بود) هم به مهم ترين معرکه دين و مردمش کمک نکرده برابر نخواهند بود. حداقلش آن بچه ديروز و پدر امروز ، اگر هم نتواند با اطمينان پز بدهد که قبض خريد بهشت ( به اندازه همان بيست تومان ديروز و 2000تومان امروز)  را در اختيار دارد ، براي فرزندانش سندي دارد که ثابت کند پدرش هم از دور دستي بر آتش داشته است و از کنار آن « معرکه بزرگِ جنگ و شهادت و امتحان عظيم الهى ساکت و بى‏تفاوت و يا انتقاد کننده و پرخاشگر نگذشته» است!.