به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، «شهریار نوری‌الاصل» نخستین اقدام در خصوص مار گزیدگی را ممانعت از حرکت و دویدن مجروح برشمرد و افزود: حرکت و دویدن فرد سبب شده تا با افزایش گردش خون سم در تمام بدن پخش شود.

نوری‌الاصل اقدام بعدی را در این زمینه بستن محل بالای زخم با یک باند پهن به عرض سه تا پنج سانتی‌متر دانست و گفت: پس از این کار باید محل نیش را با آب و صابون شست‌وشو داد تا از جذب سم احتمالی ریخته شده بر روی پوست فرد جلوگیری کرد.

این کارشناس امداد و نجات ادامه داد: در مارگزیدگی به هیچ عنوان نباید محل نیش را سرد کرد و در این زمینه باید به سرعت اقدام به مکش زهر به وسیله‌ی سرنگ، دهان و یا وسایل دیگر کرد.

نوری‌الاصل تصریح کرد: در صورتی که دسترسی به سرنگ مجهز به بادکش وجود ندارد می‌توان از یک استکان چای برای بیرون کشیدن زهر استفاده کرد، به‌صورتی‌که استکان را سر و ته بر روی محل نیش قرار داده و به سرعت تکه پارچه، کاغذ و یا برگ خشکی را آتش زده و در درون استکان قرار داد.

وی افزود: انجام این کار سبب می‌شود تا خون به همراه سم درون آن از محل نیش‌خوردگی خارج شده که ممکن است در مواردی تا نصف استکان نیز از خون پر شود.

این کارشناس امداد و نجات مکش محل زخم را با استفاده از دهان در صورتی مجاز دانست که دهان فرد زخم و یا دندان کشیده شده نداشته باشد که در این صورت کشیدن سم با دهان مسمومیت ایجاد نمی‌کند.

نوری‌الاصل یادآور شد: پس از انجام این اقدامات باید هرچه سریع‌تر فرد را به مراکز درمانی برای تزریق پادزهر منتقل کرد.