به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، علی آلفونه کارشناس مسائل ایران در این اندیشکده کتابی را با هدف بررسی جامع سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران منتشر کرده و کوشیده است ایفای نقش این نهاد در سیاست‌های داخلی و خارجی ایران را بسنجد، اما به ادعای خود او، عدم آشنایی کامل با رده‌های داخلی این نهاد، باعث می‌شود که برخورد مقامات غربی با این نهاد کورکورانه باشد.

دانشجویان ایران معمولاً به طور نامتناسبی روی سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران متمرکز می‌شوند. همراهی کردن هر گونه انتخاباتی در ایران به معنای گمانه‌زنی در مورد پیروزی اصلاح‌طلبان یا اصول‌گرایان است و اینکه ایشان چگونه ممکن است سیاست ایران را تغییر دهند. تحلیل‌گران غربی نیز در مورد رویکرد سیاست‌مداران مختلف ایرانی در مورد سیاست خارجی ایران، به ویژه در مورد تمایل ایران برای توافقی هسته‌ای، بحث می‌کنند. مشکل چنین مباحث و گفتگوهایی این است که بیشتر سیاستمداران و دیپلمات‌های ایرانی در مورد سیاست گذاری کلان ایران، تأثیر چندانی ندارند. تصمیم‌گیری در مورد اصول کلی سیاسی و دیپلماسی ایران معمولاً توسط رهبری و مشاوران وی صورت می‌گیرد و همچنین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز نقشی رو به فزونی در این امر به دست آورده است.

سپاه پاسداران در شمار مهمترین نهاد‌های جمهوری اسلامی ایران است که تا همین اواخر بسیار کم به آن توجه می‌شد و مطالعات اندکی در مورد آن شده است. برای مدت مدیدی، تنها مطالعه جامع در مورد سپاه پاسداران، کتاب «سپاهیان اسلام: گارد انقلابی ایران»، نوشته کنث کاتزمن بود. با افزایش اهمیت سپاه پاسداران در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، شماری از کارشناسان ایران و سیاست‌دانان از دنیای اندیشکده‌ها، کار روی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را آغاز کردند. برای مثال در سال 2009 هفت تن از کارشناسان اندیشکده رند گزارش کوتاهی را با عنوان خیزش پاسداران منتشر کردند که به بررسی نقش سپاه پاسداران در امور سیاسی داخلی ایران پرداخت. به تازگی، استیون اُهرن، افسر بازنشسته اطلاعات ارتش، با استفاده از تجربه خود در عراق به بررسی سپاه پاسداران و تلاش‌های آن برای انجام عملیات‌های ویژه در خارج از ایران، پرداخت.

با این حال تا به امروز هیچ مطالعه جامع و نظام‌مندی همچون کاری که علی آلفونه، با عنوان «ایران، بدون پرده»، انجام داده است، صورت نگرفته بود. آلفونه، چندین سال پیش از ایران به آمریکا آمد و در کالج نظامی رویال دنیش مشغول به تحصیل شد. ایران بدون پرده تاریخ تشکیل سپاه پاسداران را از زمان شکل گیری آن دنبال می‌کند و با نهادسازی تدریجی آن تا به امروز پیش می‌رود؛ به ادعای او امروز سپاه پاسداران به قدرتی نافذ در جمهوری اسلامی تبدیل شده است. فصول مختلف این کتاب به بررسی این امور می‌پردازد: نقش سپاه پاسداران در سیاست داخلی ایران، نقش آن به عنوان یک سازمان امنیتی داخلی، ظهور و سقوط افسران سپاه، تغییر و تحول فکری که اعضای سپاه پاسداران متحمل می‌شوند، نقشی که سپاه در صدور تفکر انقلابی ایران ایفا می‌کند و نفوذ سپاه بر امور اقتصادی.

روایت آلفونه از سپاه مملو از جزئیاتی است که وی از منابع فارسی زبان، از جمله روزنامه‌های خود سپاه، نشریات داخلی ایشان و وب‌سایت‌های به دست آورده است؛ منابعی که هرگز پیش از این به طور نظام‌مند در غرب رصد نشده است. او مدعی است که سپاه پاسداران کودتای نظامی آهسته و بسیار خفی را ترتیب داده است که با پژوهش بیوگرافیک گسترده‌ای در مورد سیستم اداری آن را حمایت کرده است و در این پژوهش افرادی که در مجلس، فرمانداری‌ها، وزارت‌خانه‌ها مشغول به فعالیت شدند و ارتباط مستقیم یا غیر مستقیمی با سپاه پاسداران داشتند، ردیابی شده‌اند.

تمرکز آلفونه روی خاتم‌الانبیا، بازوی اقتصادی سپاه پاسداران، به طور خاص برای اعضای آکادمیک و سیاستگذاران اهمیت دارد چرا که این نهاد به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اجازه می‌دهد عواید خاص خود را تحصیل کرده که میزان آن بسیار بیشتر از بودجه رسمی است که دریافت می‌کند و این توان مالی سپاه پاسداران را از کنترل سیاسی مستقل می‌کند.

رد پای سپاه پاسداران در سیاست خارجی و دیپلماسی آلفونه را به این جا راهنمایی می‌کند که در در مورد آینده روابط ایران با غرب بسیار بدگمان است. «نیازمندی داخلی سپاه به دشمن خارجی منجر به آن شده است که رفتار سیاست خارجی ایران به طور فزاینده‌ای به سمت ریسک پذیری هر چه بیشتر پیش برود.»

جدای از همه این‌ها، همه دولت‌هایی که به نوعی در خاورمیانه صاحب منافع هستند، می‌خواهند بدانند که چه تسلیحاتی در اختیار ایران است و چه افرادی این تسلیحات را کنترل می‌کنند. هر چند که ایران بی‌پرده در مقایسه با کارهای قبلی کاوش دقیق‌تری در مورد سپاه پاسداران انجام داده است، متأسفانه فرقه‌گرایی و اختلافات داخلی سپاه در آن بدون بررسی جامع رها شده است. در حالی که اجماع تحلیلی بر آن است که سپاه پاسداران کاملاً یکدست و یکپارچه نیست، شکاف‌های داخلی آن همچنان بدون کاوش باقی مانده است. هر چند که تحلیل‌گران، اساتید دانشگاهی و روزنامه‌نگاران به بررسی سیاستمداران ایرانی در طیف‌های مختلف اصلاح طلب و اصول‌گرا می‌پردازند، دانش خارجی از پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به قدر کافی وسعت و دقت ندارد تا جریان‌های داخلی آن را کشف کرد. در عمل، هنگامی که مقامات غربی با سپاه پاسداران روبه‌رو می‌شوند، رودررویی کاملاً کورکورانه‌ای دارند.