به گزارش مشرق به نقل از کيهان، ارگان رسمي سيا پس از تبليغات گسترده يک ماهه درباره قطعنامه تحريم عليه ايران تاکيد کرد: تاکنون 4 قطعنامه تحريمي عليه ايران تصويب شده اما به نظر مي آيد در اجراي آنها مشکلاتي وجود دارد.
راديو فردا همچنين از قول دکتر يوخن برنس تورف کارشناس و تحليلگر آلماني اعلام کرد: برخي مفاد قطعنامه ها لازم الاجرا نيست و توصيه اي است و اصولا اجراي تحريم هاي لازم الاجرا هم کار دشواري است. وقتي پاي عمل مي آيد کشورها عملکرد متفاوتي دارند و برخي کشورها به قطعنامه عمل نمي کنند. شوراي امنيت هم نهادي براي اجراي تحريم ها ندارد.
راديو فردا مجددا از اين کارشناس پرسيد «تاکنون 5 قطعنامه تحريمي عليه ايران تصويب شده که چهار تا از آنها تحريمي بوده، اگر اين قطعنامه ها برنامه هسته اي ايران را متوقف نکند آيا اقدام ديگري مي شود کرد»، برنس تورف در پاسخ گفت: از نظر تئوري اقدام نظامي ممکن است ولي همان طور که مي بينيد ترکيب شوراي امنيت طوري نيست که همه اعضاي داراي حق وتو با آمريکا در صورتي که بخواهد چنين تصميمي بگيرد همکاري کنند.
در همين حال روزنامه واشنگتن پست با بررسي ناکامي هاي آمريکا در قبال ايران نوشت: تصور کنيد که ديپلماسي ظرفيت خود را براي حل مشکلات از دست بدهد، قيمت نفت عملا تحريم ايران را بي اثر کند و همزمان سرويس هاي اطلاعاتي هم ادعا کنند که برنامه هسته اي ايران در يک قدمي توليد تسليحات قرار گرفته است. آيا در اينچنين شرايطي باراک اوباما براي مواجهه با ايران دست به سلاح مي شود.
باراک اوباما اخيرا اعلام کرده بود که اين رفتار ايراني ها است که مي تواند عکس العمل آمريکايي ها را رقم بزند. پس از اين اظهارات باراک در گفتگو با يک روزنامه اسرائيلي تاکيد کرد که شايد درها به روي ايران براي مصالحه باز باشد اما همزمان هيچ گزينه اي از روي ميز کنار نرفته است.
اما حقيقت اين است که تصميم اوباما به توسل به زور به فاکتورهاي ديگري وابسته است. هزينه هاي نظامي، سياسي و اقتصادي اين جنگ آن قدر است که اوباما حتي در صورت اطمينان از دستيابي ايران به بمب هسته اي هم اين جنگ را به فراموشي بسپارد.
اين روزنامه اضافه مي کند: آمريکا ابتدا بايد سازمان ملل را مدنظر داشته باشد. هم جورج بوش رئيس جمهوري سابق و هم باراک اوباما پرونده هسته اي ايران را به شوراي امنيت ارجاع داده اند. اوباما براي توسل به زور بيش از بوش خود را مقيد به جلب رضايت شوراي امنيت مي داند. وي اخيرا گفته بود زماني که توسل به زور اجتناب ناپذير است بايد حمايت بين المللي را در چنته داشته باشيم.
در اينچنين شرايطي اگر آمريکا عزم حمله به ايران را جزم کند بايد بتواند از مجراي شوراي امنيت هم عبور کند. شايد بتوان چين و روسيه را مانعي بر سر راه اتخاذ تدابير امنيتي جدي تر عليه ايران دانست اما نبايد فراموش کرد که در بريتانيا و فرانسه هم افکار عمومي به شدت مخالف نبردي ديگر در منطقه خاورميانه هستند. اوباما در حال حاضر با فاصله گيري از اروپا و نزديک شدن به روسيه به اندازه کافي اروپايي ها را از خود دلخور کرده است و در اين شرايط حمله به ايران بدون مجوز اروپايي ها مي تواند رابطه را متشنج تر از پيش کند. هر اندازه هم که ايراني ها به تسليحات هسته اي نزديک شوند باز هم ديپلمات هاي اروپايي و تحليل هاي آنها در مسير تشويق آمريکا به حمله به ايران قرار نخواهد گرفت.اروپايي ها از ماجراي اسناد جعلي پيش از حمله به عراق خاطره خوبي در ذهن ندارند و بي شک همچنان يافته هاي سرويس هاي اطلاعاتي ايالات متحده راجعلي مي دانند.