دارند. از سفر‌هاي فراوان مديران مراكزي چون مركز گسترش سينماي مستند وتجربي، بنياد سينمايي فارابي، مؤسسه رسانه‌هاي تصويري و حتي بنياد سينمايي سوره مي‌توان اين انتظار را داشت كه مديران اين مراكز با توجه به بودجه‌هاي قابل توجهي كه در اختيار دارند، به راحتي مي‌توانند اهالي رسانه را با خود همراه كنند و كل هزينه‌ها را از محل تنخواه مؤسسات خود تقبل نمايند. 

به طور معمول مؤسسات فيلم‌سازي ايراني در حاشيه كن و در بازار فيلم جشنواره حاضر مي‌شوند. بازار فيلم بهانه خوبي است كه هر مؤسسه ايراني به دنبال غرفه‌اي براي حضور در جشنواره باشد و هر غرفه با حضور چند مدير سينمايي گرم مي‌شود و مديران سينمايي نيز در اين ميان براي ارتقاي جايگاه سينماي ايران تلاش مي‌كنند! به همين خاطر در بازگشت از فرنگ درباره موفقيت‌هاي چشمگيرشان سخن مي‌گويند كه باعث حيرت جهاني شده و همه را وادار به تحسين سينماي ايران كرده‌اند. البته براي اينكه اين حرف‌ها جنبه خودستايي نداشته باشد و استقبال از غرفه ايران بيشتر جنبه مستند پيدا كند، دوستان مدير به صورت گلچين‌شده از ميان خبرنگاران، چند نفري را با خود به سفر مي‌برند تا محاسن سفر را مستندنگاري كنند و براي سفر‌هاي آتي دلايل موجهي ايجاد كنند. البته طبق معمول آمار هزينه‌هاي اين گونه سفر‌ها و همراه كردن خبرنگاران در تور سفر خارجي معمولاً با تغيير دولت‌ها و استقرار تيم‌هاي مديريتي جديد در نهاد‌هاي سينمايي، منتشر مي‌شود. 

اين خبرنگار‌ها از كجا مي‌آيند؟
نگاهي به ليست خبرنگار‌ها و رسانه‌هايي كه خبرنگارانشان در اين سفر حضور دارند، چند نكته را نمايان مي‌كند، اول اينكه چند تن از اين افراد تا به حال در عمرشان كار خبري نكرده‌اند و به سختي مي‌توان از آنها انتظار داشت كه فرق يك خبر را با يادداشت تشخيص دهند، كسي كه بيشتر عمرش را تهيه‌كننده سينما بوده است يا اينكه به عنوان مدير فرهنگي فعاليت مي‌كرده، يك شبه خبرنگار حوزه سينما شده و در ليست سفر قرار گرفته است.
 
نكته دوم اينكه در كمال تعجب هيچ نامي از خبرگزاري‌هاي مهم كشور وجود ندارد و تنها نام دو نماينده از خبرگزاري ايسنا در اين ليست وجود دارد ولي در همين ليست نام دو روزنامه اقتصادي! كه پوشش اخبار سينمايي آنها نه اولويت دارد و نه موضوعيت به چشم مي‌خورد. واقعاً چه كسي ليست خبرنگاران را تهيه و مورد تأييد قرار داده كه فرق خبرنگار را با غير خبرنگار تشخيص نداده و نمي‌داند كه كار روزنامه‌هاي اقتصادي با سينمايي فرق مي‌كند؟ سفر‌هاي بي‌حساب و كتاب خارجي آن‌قدر مزه دارد كه بعضي‌ها سعي مي‌كنند به هر نحو ممكن آن را از دست ندهند، چه اينكه به عنوان منتقد شناخته شده باشند يا تهيه‌كننده يا مدير يك مجموعه فرهنگي. 

در اين شرايط هر كس مي‌خواهد خود را به عنوان خبرنگار جا زده و از مزاياي سينما نويس بودن استفاده كند، همان طور كه در هنگام دريافت هديه رئيس‌جمهوري ناگهان تعداد خبرنگاران و اهالي رسانه رشد كرده و چند برابر مي‌شود. با آنكه عمر دولت فعلي شبيه آفتاب دم غروب شده و همه منتظرند تا در دولت بعدي با مديران فرهنگي و سينمايي جديدي روبه‌رو شوند كسي انتظار اصلاح رسم غلط سفر‌هاي خارجي مديران را در كوتاه مدت ندارد، اما اينكه به هر بهانه‌اي با برداشت از جيب مردم راه سفر به فرنگ را در پيش بگيريم، رسمي قاجاري است كه تنها باعث مي‌شود پرونده عدم كفايت مديريت آقايان سنگين‌تر از گذشته شود.