به گزارش گروه دفاع و امنيت مشرق، سايت تخصصي Ausairpower که به بررسي جديدترين يافته‌هاي نظامي در سطح دنيا مي‌پردازد، چندي پيش با بررسي توانايي‌هاي راداري جمهوري اسلامي ايران، نکته مهمي را در اين خصوص تشريح کرده است.
در بخشي از اين مقاله آمده است: تصويري که پخش آن از رسانه‌هاي ايراني باعث نگراني‌هاي استراتژيک شده، مربوط به يک مدل کششي از رادار روسي از نوع آرايه‌هاي فازي فعال الکترونيکي باند VHF و (ضد پنهانکار) مدل NNIIRT 1L119 Nebo بود که در رژه روز ارتش ايران در 18 آوريل 2010 به نمايش عمومي درآمده بود.
تا به امروز، با توجه به اينکه روسها در اين زمينه هيچ گونه اطلاعاتي را منتشر نکرده‌اند، شرايط و وضعيت توليد و صادرات اين سيستم به ايران نامشخص مانده است.
اين سيستم راداري يکپارچه، پيشرفته ترين سيستم راداري VHF است که تاکنون ساخته شده و با استفاده از توانايي هاي AESA قابليت هدايت الکترونيکي امواج، رهگيري و تعقيب زاويه اي تک پالسها و داراي قابليت تصوير سازي 4 بعدي براي رد کردن اخلالگرهاي ديجيتال را دارا مي باشد.
مدلي که تصويري از آن پخش شده است بسيار شبيه به مدلي است که روسها در نمايشگاه‌هاي تسليحاتي به نمايش مي گذارند، اما اين سيستم همچنين داراي يک آنتن ياگي چهار سر بر روي خود مي باشد که تاکنون هرگز بر روي مدلهاي روسي ديده نشده بود.
نکته ديگر 4 گيرنده نصب شده بر روي آنتن اين رادار هستند که نشان ميدهند اين رادار مدل 1L119 Nebo SVU AESA مي باشد و نه مدل مدل 1L13 رادار نبو در دهه 80 ميلادي.
چه اين رادار به عنوان يک رادار جستوجوگر منطقه اي و چه به عنوان رادار هدف ياب آتشبار سام به کار گرفته شود، حضور اين رادار تمام ديجيتال با بالاترين استاندارها (حتي از نظر کارشناسان غربي)، توانايي مقاومت بالا در برابر اقدامات متقابل، هدايت و دريافت امواج با سرعت بالا و توانايي (( تعقيب در حال جستجو)) باعث يک گام پرش گونه رو به جلو در توانايي‌هاي راداري ايران شده است.
از بسياري جهات، توانايي آنتن جستجوگر فعال الکترونيک اين مدل از رادار نبو، اين سيستم را بسيار شبيه به سيستم راداري ايجيس نيروي دريايي آمريکا مي کند.
سيستم قديمي تر اخلال گر باند کوتاه ALQ-99 ساخت آمريکا ، پيشتر براي اخلال سيستم هاي راداري باند VHF آنالوگ روسها طراحي شده است و به احتمال زياد در برابر نسل جديد رادارهاي نبو با توجه به طراحي مدرن ديجيتال و توانايي مختل کردن سيستم هاي اخلال گر، کارايي نخواهد داشت. هرچند تعداد سيستم هاي راداري نبو در اختيار ايران و وضعيت عملياتي آنها نا مشخص مي باشد.
در پايان اين بخش از مقاله تاکيد شده است: اگر نيروهاي هوايي آمريکا يا اسرائيل در آينده بخواهند بر عليه ايران به پرواز درآيند، نبايد متعجب شويم اگر با توانايي‌هاي شگفت انگيزي در سيستم دفاع يکپارچه هوايي ايران روبه شوند.
