بهمن ماه 65 بود و آتش عملیات کربلای 5 شلمچه را روشن کرده بود. همه ی یگان ها در رفت و آمد و تقلا بودند. هیچ کس آرام نداشت. طمراس برای ساعتی به عقب آمد. از قضا من هم در عقبه بودم و توفیق حاصل شد گفتگویی با هم داشته باشیم. یک باره حرفش افتاد و گفت : «من غسل شهادت کردم ، وقتی جنازه ام را به عقب آوردند ، به مادرم بگو ، که طمراس غسل کرده و نیاز به غسل ندارد!»
گفتم :ان شاالله سالم بر می گردی.
خیلی جدی گفت : «من با خدای خودم عهد بسته ام ،تا شهید نشدم برنگردم عقب »
راستش کاملا نگران شدم . روز به ظهر نکشید که خبرش را آوردند. سر نداشت.
روحمان با یادش شاد
