به گزارش ویزه نامه نوروزی مشرق، پس از حرف و حدیث های بسیاری که بر سر تخصیص نورورزی پروانه اکران صورت گرفت. نهایتا چند اثر در ایام عید روی پرده رفتند که دو اثر مذکور مهم ترین و البته پر مخاطب ترین آنها بوده اند. شرایط نمایش این دو اثر در جشنواره فجر نیز نوید استقبال مردمی و اکران نوروزی آنها را پیشاپیش می داد.
گناهکاری رستگار در ''رسوایی'' شخصیت اصلی فیلمساز غریزی
شخصیت غلو شده الناز شاکر دوست در دلفریبی و نظر اندازی افراطی تمام مردان محله به وی، جنگی غریزی را در طول پیرنگ به راه می اندازد.
کاملا مشهود است که ده نمکی برای اصحاب رسانه شخصیت محبوبی نیست. در فجر سال قبل نیز همه ی قلم ها برای نقدهای خانمان برانداز تیز شده بود. در ابتدا کسی رغبتی به تشویق نداشت و به نظر نمی رسید شاهد فیلم خوبی باشیم؛ اما با گذشت زمان یکی از اصحاب رسانه در حین دیدن فیلم با اشک به زبان آمد و گفت: «فیلم، اثر خوبی نیست؛ اما برای خدا ساخته شده است و خودش پاسخ همه را خواهد داد.»!
علاوه بر خبرنگاران و اصحاب سینما، تعدادی از روحانیون نیز برای تماشای این فیلم آمده بودند. در این فیلم ˈاکبرعبدیˈ نقش یک روحانی را بازی می کند.
این فیلم موضوع ارتباط یک روحانی خوش نام با دختری بدنام در یک محله سنتی است که عواقبی را برای این روحانی به دنبال دارد.
الناز شاکردوست، محمد رضاشریفی نیا و کامران تفتی از دیگر بازیگران آن هستند.
در داستان این اثر یک دختر دزد و بدنام پایین شهری، به قیمت از دست رفتن آبروی یک روحانی متنبه می گردد و با رسوا ساختن تمام افرادی که در محل زندگی اش به وی نظر داشتند، از روحانی اعاده حیثیت می کند.
شخصیت غلوشده الناز شاکر دوست در دلفریبی، و نظر اندازی افراطی تمام مردان محله به وی، جنگی غریزی را در طول پیرنگ به راه می اندازد. شخصیت ها در اثر دارای پیشینه و شناسنامه شخصیتی مناسبی نیستند؛ همچنین دیالوگ نویسی بی جان و نزدیک به فضای فیلم فارسی؛ ضعف آشکار عدم پختگی متن به شمار می رود. بازی اغراق شده شاکردوست نیز بر نچسب بودن شخصیت اصلی فیلم افزوده است. کاراکتری که فیلمساز با تمام گناهان و بدی های موجود در کارنامه شخصیتش برای او حق رستگاری قائل است. در چنین مواقعی پاسخ سازنده اثر می تواند این باشد که رحمانیت الهی می تواند شامل حال گناهکاران نیز شود؛ اما در واقعیتِ داستانی، باید گفت حق دادن به ضد رفتارهای یک قهرمان بدون تغییر عمیقی که حاصل عبور از بحران باشد امری غیر منطقی است. کاراکترهای زیادی در اثر وجود دارند که تا پایان به صورت تیپ باقی می مانند و کارکرد زیادی جز فضا دادن به منظور حضور یک بازیگر محبوب ندارند. روحانی فیلم نیز یک روحانی عادی و مردمی نیست بلکه فردی باورناپذیر است که به امدادهای غیبی بسیاری وصل است و بر این موضوع هم بارها در طول قصه تأکید می گردد.
از نکات قابل توجه فیلم، نگاه منفی به ازدواج موقت است. نقشی که شریفی نیا آن را بازی می کند. او یک حاجی بازاری عیاش است که در پی صیغه کردن دختر زیبای محله می باشد. دیالوگ های تیغ دار فیلم همچون خطاب کردن ازدواج موقت با عنوان کوچه پس کوچه های فرعی شهر دیده می شود.
«محمدرضا شریفی‌نیا» بازیگر سینما و تلویزیون که امسال با سه فیلم رسوایی، گام‌های شیدایی و قصه عشق پدر در جشنواره فیلم فجر حضور داشت، گفته بود: رسوایی یک فیلم جدی در مورد مسائل اجتماعی است که در آن من نقش کاسبی را بازی می‌کنم که در بازار، یک مغازه فرش فروشی دارد و خانه خود را به یک دختر اجاره داده؛ دختر داستان دچار مشکلات زیادی است و در آخر به خانه یک روحانی می‌رود.
نامه شاکردوست:
از نکات قابل توجه و حاشیه ساز اکران فیلم در فجر این بود که یکی از بازیگران، فیلم در نشست خبری نامه‌ای که خطاب به ده نمکی و اصحاب رسانه بود را از طرف شاکردوست در نشست رسانه ای فیلم قرائت کرد.
شاکر دوست در این نامه نوشته بود: نیامدن امروزم را خدای ناکرده به پای بی معرفتی و پشتیبانی نکردن از فیلمم نگذارید ، من نقش افسانه را در این فیلم بازی که نه، بلکه زندگی کردم ، نقشی که بخشی از آن در وجودم تا ابد جاوید خواهد ماند و تنها دلخوشی امروز من بیدار شدن دل های دل‌مرده افسانه‌های امروز مملکتم ایران است؛ دل های شکسته و قربانی شده بازی‌های لعنتی سیاسی .
دلیل ایفای الناز شاکردوست در این نقش، شنیدن آه همان دختری بود که بعد از گران شدن قیمت نان از خدا قهرش گرفت و از صف راست خارج و چند قدم دورتر سوار مرکب فحشا شد و بقیه که هنوز در صف ایستاده بودند دخترک را بدنام خواندند و کسی نپرسید که جواب خانه بی نان چه می‌شود؟
وی در بخش دیگری از این نامه آورده بود: ساختن فیلم رسوایی همان رسالت آشتی دادن افسانه‌های شهر ما با خدای یگانه و بی همتاست. خوشا به‌حال کسانی که در این مهم سهمی دارند؛ اما دلیل عدم حضورم این است که بعد از یک دهه تلاش و نادیده گرفته شدن تلاش دوران بازیگری‌ام امروز خسته تر از آن هستم که در جمعی حضور یابم که تیزی قلم هایشان همیشه زخمی‌ام کرده ؛ عذر مرا بپذیرید
«حوض نقاشی»
همچنین در ایام نوروز اثر تولید شده توسط حوزه هنری ساخته مازیار میری نیز به نمایش در آمد.
در خلاصه داستان این اثر سینمایی آمده است: مریم و رضا با آدم‌های دیگر فرق دارند، آن‌هم نه یک فرق ساده، بلکه بسیار بزرگ و آنها باید تلاش کنند تا به دیگران ثابت کنند این تفاوت بزرگ را با معجزه عشق حل کرده‌‌اند...
این اثر سینمایی به تهیه کنندگی منوچهر محمدی و از محصولات حوزه هنری است. شهاب حسینی، نگار جواهریان و فرشته صدر عرفایی از جمله بازیگران این اثر سینمایی هستند.
مازیار میری کارگردانی فیلم‌های «به آهستگی»، «پاداش سکوت»، «سعادت آباد» و «کتاب قانون» را در کارنامه سینمایی خود دارد.
در این اثر دو عقب مانده ذهنی با یکدیگر ازدواج می کنند و صاحب یک پسر نیز می شوند. پسر در آستانه ی سن نوجوانی با پدر و مادر خود سر ناسازگاری می گذارد و از داشتن چنین پدر و مادری خجل است. وی به خانه خانم ناظم مدرسه پناه می برد و...
در این اثر علاوه بر این خط درام، پدر و مادر این پسر با مشکل بسیار بزرگی هم دست به گریبان هستند و آن تحریم اقتصادی است. پدر از کارخانه اخراج می شود و مادر به کار ادامه می دهد. از سویی دیگر همین اتفاق برای همسر خانم ناظم هم رخ می دهد. در اواخر فیلم ناظم مدرسه نیز با قطعی تلفن ثابت خانه اش مواجه می شود و مجبور است مانند مادر پسر بچه کتلت طبخ کند. صاحب سوپر مارکت محله در یکی از سکانس ها نیز با کنایه از تحمیل عمدی گرانی بر اقشاری خاص گلایه می کند و...
داعیه دار این روزهای سینمای ارزشی! هم چون خیاطی در کوزه افتاد و با یک سیاه نمایی کلان و احساسی، یک محصول ضد ارزشی و منفی دیگر را در کارنامه خود ثبت کرد.
در مورد حال و هوای اکران این اثر باید گفت طی روزهای گذشته، در نمایش هیچ فیلمی، سالن ها تا این حد ساکت نبوده است. فضای احساسی قصه و بازی های ترحم برانگیز و دراماتیک شهاب حسینی و نگار جواهریان در نقش دو عقب مانده ذهنی، جو سنگین و تأثر برانگیزی را ایجاد کرده بود؛ ولی گویی این همه انگیزش دراماتیک در راستای القای تأثیر تحریم ها و مضامینی از این دست قرار می گیرد.
ایثار حرفه ای نگار جواهریان شایسته تقدیر:
احتمالاً شهاب حسینی و نگار جواهریان با خواندن متن به خاطر قرار گرفتن تحت تأثیر احساس با نگاهی انسانی نقش های فیلمنامه را پذیرفته اند. این قضیه در مورد شهاب حسینی شاید تجربه یک نقش بدیع و بروز بخش های پنهان مانده بازی وی باشد، اما در مورد نگار جواهریان به عنوان یک بازیگر زن شرایط به گونه ای دیگر است.
جواهریان با بازی در فیلم «اینجا بدون من» تا حدودی به چنین نقشی نزدیک شده بود، اما هرگز با گریم و کاراکتر یک عقب مانده ذهنی که می تواند کاریزمای یک ستاره را در ذهن مخاطب از حیث محبوبیت و برتری های بصری دچار تغییر جدی کند، در مقابل دوربین ظاهر نشده بود.
اگرچه این فیلم حوزه هنری، از خود گذشتگی جواهریان و بازی خوب شهاب حسینی را در خدمت تم و مضمون غیر سازنده ای بکار گرفت، اما این از ایثار حرفه ای یک بازیگر زن، چیزی کم نمی کند. جواهریان از حیث کیفیت هنری از بسیاری از نابازیگران محبوب و خوش چهره سینما در رتبه بالاتری قرار دارد و شاید در طول سال ها بتواند به عنوان یک ستاره ماندگار، اثرگذار باشد.
آنچه واضح است این می باشد که بازی در این نقش، او را از کاریزمای یک «معشوقه خواستنی» که لازمه ماندن در صدر سینمای ایران است، ساقط خواهد کرد.
به نظر می رسد جا دارد یک نهاد مرتبط به خاطر ایفای نقش در فیلم مازیار میری، از جواهریان و حسینی تقدیر کند.
دو اثر 'رسوایی' و 'حوض نقاشی' در صدر فیلم های پر فروش نوروزی قرار دارند.
