به گزارش مشرق، «بازیکنان ملوان به دلیل مشکلات مالی اعتصاب کردند»، «هدیه هدایتی به پرسپولیس دردسرساز شد»، «بازیکنان گهر را از هتل بیرون کردند» و ..؛ اینها از آن دست خبرها و جملاتی است که هر چند وقت یکبار شنیده می‌شود آن هم در شرایطی که پای یک نفر در میان است؛ «حسین هدایتی دولابی.» این مرد کیست که هر جا بحث مسائل مالی پیش می‌آید او هست و هر جا تیم‌ها دچار مشکلات مالی می‌شوند باز هم نام او شنیده می‌شود؟ 

به گزارش تسنیم، حسین هدایتی مالک و سهامدار چند شرکت صنعتی است و شرکت صنایع استیل آذین، نام آشنا‌ترین آنها برای کسانی است که از اقتصاد سررشته‌ای ندارند و سرشان به فوتبال گرم است. گفته می‌شود او در چند هتل، بازار مبل و یک بانک سهام‌دار است و یکی از بزرگترین شرکت‌های تولید میگو را هم در اختیار دارد. در مجموع هدایتی از جمله افرادی است که ثروت زیادی دارد و به قول خودش « جزو بندگان خوش‌روزی خداوند است و به همین دلیل دارایی‌اش بالاست.»

هدایتی از حدود 8 سال پیش که به پرسپولیس آمد  تاکنون، در این فوتبال هزینه‌های زیادی کرده است. او در مصاحبه‌هایش اعلام کرده که «به خاطر شادی دل مردم» و به عنوان یک «بچه مسلمان» تصمیم گرفته در این فوتبالی که در آمدزایی ندارد از جیبش هزینه کند. دلیل اینکه هدایتی با تمام این ولخرجی‌ها  در فوتبالی که اقتصادش تعطیل است هزینه می‌کند و خسته نمی‌شود «عشق و ارادتش به مردم است که منجر به دعای خیر هم می‌شود و غرور حاکی از این موضوع است که نمی‌گذارد خسته شود.» لابد اقدام چند وقت پیش او مبنی بر خداحافظی از فوتبال  ناشی از این بوده که عشق‌‌ها و ارادت‌ها، به دعای خیر منتج نمی‌شده است! خداحافظی که البته پیش‌بینی می‌شد دائمی نباشد و او خیلی زود دوباره بازگشت بدون اینکه بگوید چه شد که چند روزه خستگی حضورش در فوتبال از بین رفت.

هدایتی در فوتبال از این شاخه به آن شاخه زیاد پریده و حتی گاهی شاخه‌هایی هم بود که می خواست روی آنها بپرد اما به هر دلیلی این کار را نکرد؛ نمونه‌اش هم خرید تیم‌هایی مانند راه‌آهن، تراکتورسازی، نفت و یا حضور در هیات مدیره باشگاه ابومسلم بود. حتی همان زمانی که قصد خرید سهام ملوان را داشت با داماش، دیگر نماینده گیلان در لیگ برتر هم صحبت‌هایی را انجام داده بود از همین رو امروزه تقریبا در تیم‌های مختلف رد پای هدایتی را می‌بینیم. ملوان بندر انزلی یکی از همین تیم‌ها است که در ابتدای فصل حسین هدایتی 70 درصد سهام این باشگاه را خریداری کرد. حالا بازیکنان ملوان مشکلات مالی را از عوامل اصلی تاثیرگذار بر نتیجه‌هایی که تاکنون گرفته‌اند می‌دانند. به گفته مالک باشگاه، این تیم «با 8 میلیارد بسته شد که 3 میلیاردش در آمدزایی شده و 5 میلیاردش از جیب مجموعه (یعنی خود هدایتی)» رفته است. بازیکنان ملوان اما می‌گویند تاکنون 35 درصد پولشان را گرفته‌اند و به همین دلیل روز گذشته اعتصاب کردند و تمرین نکردند.

به گذشته برگردیم، زمانی که هدایتی پس از اینکه از پرسپولیس رفت به این فکر افتاد تا تیمی را از لیگ دسته یک به لیگ برتر بیاورد، در لیگ قهرمان شود و به آسیا صعود کند اما این تیم در سال اول با وجود هزینه‌های زیاد و جذب بازیکنان لیگ برتری نتوانست به لیگ برتر صعود کند. این تیم در سال 88 توانست در جمع لیگ برتری‌ها قرار بگیرد اما درست در زمانی که هدایتی برای پروردن آرزوهایش با 15 میلیارد هزینه و جذب بازیکنانی مانند کریمی تیمش را بست نه تنها به قهرمانی نرسید بلکه با قدرت به لیگ یک سقوط کرد تا نقطه منفی دیگری در کارنامه‌اش ثبت شود.

استیل آذین در لیگ یک و دو هم برای خودش قضایایی داشت. یک روز به خاطر «مردم سمنان» و اینکه این شهر «بین الحرمین» بود و «بین قم و مشهد قرار داشت» به این استان رفت و یک روز هم به خاطر «فراهم نبودن زیر ساخت‌ها» به تهران بازگشت.

او البته در کنار هزینه‌های گزاف در تیم‌هایش که همواره حرف و حدیث‌هایی هم داشته (نظیر برخی بازیکنان که می‌گویند هنوز هم از استیل‌آذین طلبکارند و اوضاع ملوان و گهر)؛ گویا دوست دارد نقش پدری را هم برای فوتبال ایفا کند و با هزینه‌ای زیاد در ویلای شخصی‌اش جشنی برگزار می‌کند و اهالی فوتبال که با هم اختلاف دارند را دعوت می‌کند تا با هم آشتی کنند غافل از آنکه در همان جشن هم نیش و کنایه‌ها ادامه پیدا می‌کند و حتی آنجا هم چیزی جز صرف هزینه حاصل دیگری نه برای هدایتی و نه فوتبال ایران نداشت.

به گزارش تسنیم چگونه یک شخص می‌تواند برای فوتبالی هزینه کند که پول‌های رفته‌اش هیچ‌گاه باز نمی‌گردد؟ اگر قصد هدایتی برای این هزینه‌ها خدمت به مردم و شادی دل آنها است چرا به سمت کارهایی نمی‌رود که برای جامعه مفید‌تر و مهم‌تر از هزینه در فوتبال است و یا اگر می‌خواهد با فوتبال دل مردم را شاد کند چرا تیمی را تشکیل می‌دهد که ستاره‌هایی مانند مهدوی‌کیا و کریمی را داشته باشد؟ مگر اینها در هر جای دیگری که باشند نمی‌توانند مردم را خوشحال کنند؟ خروجی پول‌هایی که هدایتی در این فوتبال خرج کرده (که به گفته عابدینی 60 میلیارد تومان است) چه بوده است؟

اگر قرار است با هزینه در فوتبال دلی شاد شود چرا این پول‌ها صرف ایجاد یک تیم پایه و بازیکن سازی برای فوتبال نمی‌شود؟ اگر هدایتی به گفته خودش برای تقویت زیرساخت فوتبال فعالیت داشت پس چرا به خاطر نبود زیر ساخت استیل آذین را از سمنان به تهران آورد؟ اگر هدفش شادی دل مردم بوده پس چرا حالا هدیه‌اش به پرسپولیس منشا دردسر جدیدی برای این تیم شده است؟ می‌گویید کدام هدیه؟ زمانی که هدایتی رئیس هیات مدیره پرسپولیس بود و «برای شادی دل هواداران» از جیبش خرج کرد و وینگادا را به پرسپولیس آورد گفت که «وینگادا هدیه‌اش به هواداران پرسپولیس» است. حالا هم هواداران پرسپولیس نگران این هستند که نکند این هدیه ناقابل باعث کسر امتیاز شود.

حسین هدایتی دولابی این روزها در حالی که به گفته محسنی اژه‌ای دادستان کل کشور «تحت تعقیب» است، به فعالیتش ادامه می‌دهد و در لیگ برتر مالک دو تیم است (که این هم از عجایب است). هر روز هم بحث‌هایی نظیر اینکه وی یک باشگاه جدید نظیر ماشین‌سازی را هم بخرد مطرح می‌شود که البته برخی عقیده دارند شاید دلیل این کار به مسائلی نظیر ورشکستگی ارتباط پیدا می‌کند. با این حال سؤال اصلی این است که با وجود همه این مشکلات؛ از ملوان گرفته تا استیل‌آذین و گهر و پرسپولیس؛ حضور حسین هدایتی چه سودی برای فوتبال ایران داشت و فوتبال ایران چه سودی برای او؟