کوهستان بود...

هوا خیلی سرد بود..

امام رضا علیه السلام به همراه یارانشان از اسب پیاده شدند...

حدود سیصدنفر!!!!!

عابدی در ان کوهستان از غاری بیرون امد.

_ سلام اقای من!

چند سالیست برای امدنتان لحظه شماری میکنم....

میشود با امدنتان ,کلبه ی من را نور باران کنید...؟؟؟

امام اشاره کردند...همه !!!وارد شدند.

مبهوت شده بود....300نفر در کلبه ی کوچکش!!!!

چیزی در کلبه برای پذیرایی ان 300 نفر!!نداشت.

امام رو به او کرد...

_ هرچه داری بیاور....

سه قرص نان و یک کوزه ی عسل گذاشت جلوی امام...

امام عبایش را روی انها کشید و دعایی خواند..

بعد از زیر عبایش به همه نان عسل داد...!!

.

.

همه که رفتند....

نان و عسل عابد هنوز همانجا بود...