به گزارش مشرق ، ماندگارترین و شاید مهمترین میراث جنگ یازده ساله آمریکا در افغانستان چه چیزی می‌تواند باشد؟ پاسخ این سوال، شبکه نسل چهارم تلفن‌های همراه با توانایی پشتیبانی از گوشی‌های هوشمند است. بنا به گفته جیمز هاس کارترایت، ژنرال بازنشسته نیروی دریایی آمریکا که از معاونت ستاد مشترک ارتش آمریکا در اوت سال 2011 استعفا داد، گوشی‌های هوشمند مهمترین چیزی است که غرب در افغانستان رواج داده است.

کارترایت در خلال سخنرانی خود در "مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی"[1] پیرامون چگونگی دگرگونی جنگ توسط فنآوری‌ اطلاعات گفت: با خروج نیروهای خارجی از افغانستان، چیزی که بیشترین تاثیر را در طولانی مدت بر فرهنگ این کشور می‌گذارد، باقی گذاردن این شبکه و این گوشی‌های تلفن همراه در آنجا است. چرا که این فناوری از کوه‌ها و موانعی اجتماعی عبور خواهد کرد که این فرهنگ تاکنون نتوانسته از آن عبور کند. نمی‌دانم که آنها کجا از این تکنولوژی استفاده خواهند کرد؛ ولی رایج ساختن استفاده از آن، احتمالاً ماندگارترین و موثرترین فعالیتی است که ما در افغانستان انجام داده‌ایم.

وی با اشاره به قدرت انقلابی و واقعی تلفن‌های همراه و ابزار رسانه‌های اجتماعی مانند توییتر و فیس‌بوک – که نقش مهمی در بهار عربی ایفاء کرد- گفت: ما هنوز به قدرت واقعی این ابزار پی نبرده‌ایم.

در حالی که کارترایت می‌گوید که آمریکا نسل چهارم تلفن‌های همراه را در افغانستان راه‌اندازی کرده است، یکی از خوانندگان که در زمینه شبکه‌های تلفن همراه در افغانستان فعالیت دارد، برخی "برنامه‌های اصلی"[2] را ایمیل کرده تا نشان دهد چنین شبکه‌ای هنوز در این کشور راه‌اندازی نشده است. وی می‌گوید: در عوض، شبکه‌های نسل دوم تلفن همراه با نوزده میلیون کاربر و نسل سوم شبکه‌ - که در حال راه‌اندازی است - در افغانستان وجود دارد. وزارت ارتباطات افغانستان پیش‌بینی کرده است که نسل سوم شبکه موبایل، اینترنت همراه را طی 5 سال در بین 85 درصد از مردم این کشور توسعه دهد.

کارترایت خاطرنشان ساخت: چند سال پیش، نیروی بین‌المللی کمک به امنیت افغانستان ( آیساف ) در پرداخت حقوق نیروهای امنیتی افغان با مشکلات زیادی مواجه شد. نخست اینکه نیروهای افغان پس از دریافت حقوق، بدون اجازه پست‌های خود را ترک می‌کردند تا آن را به دست خانواده خود برسانند، چرا که هیچ سیستم بانکی قابل اعتمادی وجود نداشت. مشکل دیگر- به طوری که چندین سال پیش ژنرالی آمریکایی دخیل در ایجاد نیروهای امنیتی افغانستان به من گفت - وجود فرماندهان فاسدی بود که حقوق این نیروها را به جیب می‌زدند. راه حل ارائه شده دادن گوشی‌های هوشمند به نیروهای افغان بود تا بتوانند از سیستم بانکی همراه استفاده کنند. به این ترتیب، حقوق مستقیماً به حساب سربازان ریخته می‌شد و آنها نیز می‌توانستند، آن را به دست خانواده‌های خود در سرتاسر افغانستان منتقل کنند.

کارترایت در ادامه افزود: تنها مشکلی که در این میان وجود داشت، این بود که آکادمی ملی علوم ایالات متحده[3] پیش‌بینی می‌کرد که مهارت یافتن مردم عمدتاً بیسواد افغانستان در استفاده از گوشی‌های همراه - در شبکه‌ای که ایالات متحده و ناتو در آن کشور ایجاد کرده‌اند - یک تا دو سال طول خواهد کشید.

ولی عملکرد آن، نتایج به مراتب بهتری را نشان داد.

از این رو ما تصمیم گرفتیم آیفون‌ها را اینجا امتحان کنیم. ما هزاران عدد آیفون داشتیم و آن را در بخش عظیمی از این کشور در اختیار افراد قرار داده و مسابقاتی برگزار کردیم – مانند نسخه افغانی برنامه امریکن آیدل[4] که در آن افغان‌ها با استفاده از گوشی‌های همراه خود به رقبای شرکت کننده در آن رای می‌دادند- و آن را در گوشی‌های آیفون اجرا کردیم و حدود دو هفته یا بیشتر طول کشید تا افغان‌ها با پیام کوتاه و انتقال داده‌ها آشنا شوند.

و بدین ترتیب آیساف توانست نیروهای افغان را با گوشی‌های هوشمند آشنا سازد.

کارترایت اظهار داشت: بنابراین تمامی میلیاردها دلاری که جامعه بین‌المللی در روند "ملت‌سازی"[5] برای ایجاد راه‌ها، مدارس، کمک‌های نظامی و هر بخش دیگری هزینه کرده است را فراموش کنید. چیزی که موجب بیشترین تغییر شده، تبادل اطلاعات میان افرادی است که از طریق کامپیوترهای جیبی با یکدیگر مرتبط‌اند.

نسل چهارم (4G) واژه‌ای است که برای توصيف شبکه‌های بی‌سيم تکامل‌ يافته يا ماورای نسل سوم استفاده می‌شود و شايد بتوان گفت نام تجاری آن در 3GPP به صورت LTE است. نسل چهارم، يک راه‌حل جامع بر مبنای IP برای انتقال صدا، تصوير و داده استفاده می‌کند و بر پايه اصل "هرجا و هر زمان" داده‌ها را با سرعتی بسيار بالاتر از نسل‌های قبل در اختيار کاربر قرار می‌دهد.

این نسل جانشینی برای نسل سوم (3G) و نسل دوم (2G) این استاندارد هاست.