كنفرانس تلويزيوني- مطبوعاتي آقاي احمدي‌نژاد در شامگاه شنبه باز هم به تريبوني براي ارائه برنامه‌هاي ميان مدت و بلند مدت براي اقتصاد ايران تبديل شد و آقاي رئيس‌جمهور در واپسين ماه‌هاي كاري خود به جاي اينكه كارنامه دقيق و روشني از عملكرد دولتش طي هفت و نيم سال گذشته به استحضار ملت برساند همچنان اين مسئله را پيش مي‌كشد كه چه برنامه‌هايي براي اقتصاد ايران دارد.
به عنوان مثال ايشان در صحبت‌هايش عنوان كرد: براي برخورد و مواجهه با طراحي‌هاي دشمن ما برنامه‌اي در دوگام تهيه كرده‌ايم كه گام اول كنترل دامنه تاثير حركتي دشمن است. البته طراحي‌ها دراين مرحله هنوز كامل نشده است، ولي داريم بر آن مسلط مي‌شويم. همچنين گام دوم هم ادامه رشد اقتصادي كشور با همان روال قبلي است و اولين نقطه توجه دولت در بودجه نيز به رشد توليد، سرمايه‌گذاري و رشد اقتصاد كشور است. همچنين در صندوق توسعه ملي طرحي پيش‌بيني كرديم كه منابع آن سريع‌تر در اختيار توليد قرار بگيرد كه اين منابع ارزي و ريالي است.
در اينجا بايد گفت كه آيا دولت دراين ماه‌هاي باقي‌مانده مي‌تواند طرح‌ها وبرنامه‌هاي پيشين خود را به اتمام برساند كه دوباره به ارائه راهكار،طرح و برنامه مي‌پردازد؟
معمولا رئيس هر دولتی در ابتداي راه و حتي قبل از اينكه به رأس دولت برسد برنامه خود را براي حوزه‌هاي مختلف از جمله در بخش اقتصاد اعلام مي‌كند و در پايان كار هم كارنامه‌اي از اينكه چه مقدار از وعده‌هايش را محقق كرده اعلام مي‌كند. اما در مورد آقاي احمدي‌نژاد مي‌بينيم ايشان به صراحت مهم‌ترين وعده اقتصادي خود يعني بردن نفت سر سفره مردم را تكذيب مي‌كند و در همان حال هم وعده مي‌دهد كه براي اقتصاد فلان طرح و فلان برنامه را دارم و اجرا مي‌كنم.
نخستين سوال اين است شما كه طي هفت سال‌ونيم گذشته نتوانستيد كار چنداني از پيش ببريد چگونه مي‌خواهيد در اين مدت باقي مانده كه حتي هنوز نتوانسته‌ايد لايحه بودجه سال آينده را هم به مجلس بياوريد، براي اقتصاد كشور برنامه تدوين و اجرا كنيد. ضمن اينكه در حال حاضر كسي از دولت فعلي انتظار ارائه برنامه ندارد و چنين انتظاري هم منطقي نيست بلكه انتظار منطقي اين است كه دولت كارنامه خود را ارائه بدهد.
همچنين مي‌توان به دولت اين توصيه را كرد كه در چند ماهه پاياني فعاليتش از فكر اينكه شوك‌هاي جديد به اقتصاد وارد كند خودداري كند و سعي بر اين داشته باشد با آرام‌سازي بازارهاي مختلف مانع از تلاطم شديد قيمتي مانند ماه‌هاي گذشته شود. تلاطمي كه به صورت گراني قابل توجه در مايحتاج عمومي منعكس شد و در حال حاضر هم بر مردم فشار زيادي را وارد مي‌كند. مسائل مطرح و روز جامعه كه مردم با آن دست به گريبان هستند از جمله افزايش صد درصدي كالاها وهمچنين تورم سنگين كه روزبه روزصعودي ترمي‌شود. مسئله مسكن،خودرو،طلا و سكه و همچنين كالاهاي اساسي از موارد مهمي است كه متاسفانه در سال‌هاي اخير بخصوص امسال با افزايش بي‌سابقه قیمت آنها مواجه بوديم.
توصيه‌اي كه مي‌توان به دولت داشت اين است كه به صورت موردي يا مقطعي عمل كند.
به‌عنوان مثال سياست سالانه را در بودجه 92 اعمال كند يعني در قالب برنامه بودجه يکساله اعمال نظر كند. همچنين دولت به دليل افزايش نرخ تورم بايد فكري به حال نقدينگي درجامعه داشته باشد. البته در اينجا منصفانه اين است كه بگوييم تورم دلايل زيادي داشته بخصوص در سال جاري و با اعمال تحريم‌ها اين اتفاق تحت‌الشعاع قرارگرفت اما از طرف ديگر برنامه هدفمندي و تزريق نقدينگي در جامعه و آثار تورمي اين اقدام برهيچ‌كس پوشيده نيست كه باعث به‌وجود آمدن تورم مضاعف شد.
بنابراين مي‌توان گفت كه انتظاري كه از دولت در اين ماه‌هاي پاياني عمر آن مي‌رود اين است كه با تصميم‌گيري‌هاي معقول بتواند بهترين اقدامات را انجام دهد.
*منبع: تهران امروز
به عنوان مثال ايشان در صحبت‌هايش عنوان كرد: براي برخورد و مواجهه با طراحي‌هاي دشمن ما برنامه‌اي در دوگام تهيه كرده‌ايم كه گام اول كنترل دامنه تاثير حركتي دشمن است. البته طراحي‌ها دراين مرحله هنوز كامل نشده است، ولي داريم بر آن مسلط مي‌شويم. همچنين گام دوم هم ادامه رشد اقتصادي كشور با همان روال قبلي است و اولين نقطه توجه دولت در بودجه نيز به رشد توليد، سرمايه‌گذاري و رشد اقتصاد كشور است. همچنين در صندوق توسعه ملي طرحي پيش‌بيني كرديم كه منابع آن سريع‌تر در اختيار توليد قرار بگيرد كه اين منابع ارزي و ريالي است.
در اينجا بايد گفت كه آيا دولت دراين ماه‌هاي باقي‌مانده مي‌تواند طرح‌ها وبرنامه‌هاي پيشين خود را به اتمام برساند كه دوباره به ارائه راهكار،طرح و برنامه مي‌پردازد؟
معمولا رئيس هر دولتی در ابتداي راه و حتي قبل از اينكه به رأس دولت برسد برنامه خود را براي حوزه‌هاي مختلف از جمله در بخش اقتصاد اعلام مي‌كند و در پايان كار هم كارنامه‌اي از اينكه چه مقدار از وعده‌هايش را محقق كرده اعلام مي‌كند. اما در مورد آقاي احمدي‌نژاد مي‌بينيم ايشان به صراحت مهم‌ترين وعده اقتصادي خود يعني بردن نفت سر سفره مردم را تكذيب مي‌كند و در همان حال هم وعده مي‌دهد كه براي اقتصاد فلان طرح و فلان برنامه را دارم و اجرا مي‌كنم.
نخستين سوال اين است شما كه طي هفت سال‌ونيم گذشته نتوانستيد كار چنداني از پيش ببريد چگونه مي‌خواهيد در اين مدت باقي مانده كه حتي هنوز نتوانسته‌ايد لايحه بودجه سال آينده را هم به مجلس بياوريد، براي اقتصاد كشور برنامه تدوين و اجرا كنيد. ضمن اينكه در حال حاضر كسي از دولت فعلي انتظار ارائه برنامه ندارد و چنين انتظاري هم منطقي نيست بلكه انتظار منطقي اين است كه دولت كارنامه خود را ارائه بدهد.
همچنين مي‌توان به دولت اين توصيه را كرد كه در چند ماهه پاياني فعاليتش از فكر اينكه شوك‌هاي جديد به اقتصاد وارد كند خودداري كند و سعي بر اين داشته باشد با آرام‌سازي بازارهاي مختلف مانع از تلاطم شديد قيمتي مانند ماه‌هاي گذشته شود. تلاطمي كه به صورت گراني قابل توجه در مايحتاج عمومي منعكس شد و در حال حاضر هم بر مردم فشار زيادي را وارد مي‌كند. مسائل مطرح و روز جامعه كه مردم با آن دست به گريبان هستند از جمله افزايش صد درصدي كالاها وهمچنين تورم سنگين كه روزبه روزصعودي ترمي‌شود. مسئله مسكن،خودرو،طلا و سكه و همچنين كالاهاي اساسي از موارد مهمي است كه متاسفانه در سال‌هاي اخير بخصوص امسال با افزايش بي‌سابقه قیمت آنها مواجه بوديم.
توصيه‌اي كه مي‌توان به دولت داشت اين است كه به صورت موردي يا مقطعي عمل كند.
به‌عنوان مثال سياست سالانه را در بودجه 92 اعمال كند يعني در قالب برنامه بودجه يکساله اعمال نظر كند. همچنين دولت به دليل افزايش نرخ تورم بايد فكري به حال نقدينگي درجامعه داشته باشد. البته در اينجا منصفانه اين است كه بگوييم تورم دلايل زيادي داشته بخصوص در سال جاري و با اعمال تحريم‌ها اين اتفاق تحت‌الشعاع قرارگرفت اما از طرف ديگر برنامه هدفمندي و تزريق نقدينگي در جامعه و آثار تورمي اين اقدام برهيچ‌كس پوشيده نيست كه باعث به‌وجود آمدن تورم مضاعف شد.
بنابراين مي‌توان گفت كه انتظاري كه از دولت در اين ماه‌هاي پاياني عمر آن مي‌رود اين است كه با تصميم‌گيري‌هاي معقول بتواند بهترين اقدامات را انجام دهد.
*منبع: تهران امروز
